تنگی دریچه میترال (Mitral Valve Stenosis)

تنگی دهانه دریچه میترال معمولاً به دلیل بیماری قلبی روماتیسمی (Rheumatic Heart Disease) ایجاد می‌شود. سایر علل احتمالی شامل کلسیفیکاسیون سنگین حلقه میترال (Mitral Annular Calcification) و تنگی مادرزادی دریچه میترال (Congenital Mitral Stenosis) هستند. بیماران معمولاً با فیبریلاسیون دهلیزی (Atrial Fibrillation) و/یا نارسایی قلبی احتقانی (Congestive Heart Failure) مراجعه می‌کنند. سایر علائم و نشانه‌های شایع شامل سرفه، عفونت‌های مکرر تنفسی، تنگی نفس در اثر فعالیت (Exertional Dyspnea)، هموپتیزی (Hemoptysis)، خس‌خس سینه (Wheezing)، اورتوپنه (Orthopnea)، ادم (Edema)، تاکی‌کاردی (Tachycardia) و سوفل قلبی (Heart Murmur) هستند. این بیماری می‌تواند به‌تدریج به حوادث ترومبوآمبولیک (Thromboembolic Events)، فشار خون ریوی (Pulmonary Hypertension)، هیپرتروفی بطن راست (Right Ventricular Hypertrophy)، نارسایی قلبی سمت راست (Right-Sided Heart Failure)، درد قفسه سینه (Chest Pain) و اندوکاردیت عفونی (Infective Endocarditis) منجر شود. بزرگسالان ممکن است بدون علائم باشند، اما شروع علائم در بزرگسالان معمولاً بین ۲۰ تا ۵۰ سالگی رخ می‌دهد. نوزادان ممکن است در زمان تولد یا در دو سال اول زندگی علائم را تجربه کنند.

مدیریت و درمان

مدیریت این بیماری به شدت بر پیشگیری از حوادث ترومبوآمبولیک متمرکز است. درمان‌ها شامل داروهای ضد انعقاد (Anticoagulants)، درمان با دیورتیک‌ها (Diuretic Therapy)، رژیم غذایی با محدودیت نمک (Salt-Restricted Diet) و بتا بلوکرها (Beta Blockers) است. پیشگیری از تب روماتیسمی بسیار ضروری است. درمان‌های متنوعی برای علائم خاص وجود دارد که شامل بالون والووتومی میترال از راه پوست (Percutaneous Mitral Balloon Commissurotomy) و جراحی دریچه میترال (Mitral Valve Surgery) می‌شود.