بیماری های مشابه

Influenza (flu) is a universally common epidemic illness caused by several subtypes of type A or by type B influenza virus. (Type C influenza virus exists and produces a mild respiratory illness but is not believed to cause epidemics.) The most common subtypes of influenza A are H1N1 and H3N2. A swine-origin influenza A (H1N1) virus outbreak in 2009 reinforced that interspecies transmission of human and animal influenza A viruses and subsequent reassortment are possible and occur, resulting in new viruses that may spread to humans and even easily between humans. Human infections with variant influenza viruses most commonly happen in people with exposure to infected pigs. A subtype of avian influenza A that emerged in Asia (H5N1) historically produced infrequent but often fatal human illness. In 2024, human cases of H5N1 have been linked to outbreaks among US dairy cows and poultry.

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه آلوده به انسان منتقل می شود. این بیماری در سراسر جهان شایع است. پشه های حامل ویروس تب دنگی در مناطق گرمسیری زندگی می کنند و در طول روز تمایل دارند انسان را نیش بزنند. بین نیش پشه و شروع علائم حدود 2 تا 7 روز تاخیر وجود دارد، بنابراین ممکن است مسافران این مناطق قبل از شروع علائم به خانه بازگردند.

مالاریا یک عفونت انگلی گلبول‌های قرمز خون توسط گونه‌های پلاسمودیوم (Plasmodium) است. مسیر انتقال این عفونت از طریق نیش پشه آنوفل (Anopheles) ماده آلوده صورت می‌گیرد. به‌ندرت، مالاریا ممکن است از طریق انتقال خون یا انتقال عمودی نیز منتقل شود. در ایالات متحده، پزشکان با مالاریا به‌عنوان یکی از شایع‌ترین علل بیماری‌های تب‌دار حاد در مسافرانی که از مناطق بومی بازمی‌گردند، به‌ویژه آفریقای زیر صحرا و جنوب آسیا، روبرو می‌شوند. علاوه بر این، موارد مالاریا در ایالات متحده به طور فزاینده‌ای در پناهندگان مهاجرت‌کننده از آفریقای زیر صحرا به ایالات متحده شناسایی شده است. موارد وارداتی نیز در تازه‌واردان به ایالات متحده در ایالت‌های مرزی جنوبی (مانند آریزونا، کالیفرنیا، تگزاس) از جمله مهاجرانی که از مناطق بومی مالاریا عبور کرده‌اند، مستند شده است.

تب زرد یک عفونت ویروسی است که توسط پشه‌ها منتقل می‌شود و به خانواده ویروس‌های فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) تعلق دارد. این بیماری در مناطق استوایی آفریقا، آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی بومی است. میزان مرگ و میر ناشی از تب زرد به طور کلی ۸٪ است، اما در بیمارانی که به فرم شدید بیماری مبتلا می‌شوند، این میزان به ۲۰٪ تا ۵۰٪ افزایش می‌یابد.

مننژیت با پلئوسیتوز مایع مغزی نخاعی (CSF) و مجموعه‌ای از علائم بالینی شامل تب، سردرد، و مننژیسم مشخص می‌شود. این بیماری عفونت چرکی حاد فضای زیر عنکبوتیه است و علل مختلفی از جمله باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها و عوامل غیرعفونی می‌توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. علاوه بر عفونت‌های اکتسابی از جامعه، مننژیت باکتریایی بیمارستانی باید در بیمارانی با اقدامات تهاجمی، تروماهای پیچیده سر یا باکتریمی سیستمیک مدنظر قرار گیرد.

آمپی‌یمای ساب‌دورال تجمع چرک در فضای بین دورا (Dura) و آراکنوئید (Arachnoid) است. عفونت سینوس‌های پارانازال (Paranasal Sinuses) به عنوان یک عامل خطر برای آمپی‌یمای ساب‌دورال جمجمه‌ای محسوب می‌شود، زیرا عفونت می‌تواند از طریق وریدهای امیسیاری (Emissary Veins) به این فضا گسترش یابد. گسترش مجاورتی عفونت از استئومیلیت (Osteomyelitis) جمجمه، مننژیت (Meningitis)، ماستوئیدیت (Mastoiditis) یا اوتیت میانی (Otitis Media) نیز امکان‌پذیر است. دیگر علل شامل تروما، بذرپاشی یک هماتوم ساب‌دورال (Subdural Hematoma) موجود، یا عفونت پس از عمل جراحی هستند. این عفونت‌ها معمولاً پلی‌میکروبیال (Polymicrobial) هستند.

انسفالیت به معنای التهاب مستقیم بافت مغزی است. بیماران مبتلا به انسفالیت ممکن است با ناهنجاری‌هایی در عملکرد مغز، تغییرات در وضعیت ذهنی، تغییرات شخصیتی، تغییرات رفتاری، نقص‌های حسی، نقص‌های حرکتی و اختلالات گفتاری روبرو شوند. دیگر علائم شامل همی‌پارزی (hemiparesis)، فلج شل (flaccid paralysis)، تشنج (seizures) و پارستزی (paresthesias) است.

- ملاحظات اولیه در زمینه آندوکاردیت تفاوتی با روش‌های دیگر تثبیت همودینامیک اورژانسی ندارد.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

مننژیت قارچی (Fungal Meningitis) معمولاً ماهیتی تحت‌حاد (subacute) دارد و می‌تواند در افراد با سیستم ایمنی سالم (immunocompetent) و دچار نقص ایمنی (immunocompromised) رخ دهد. عفونت‌های قارچی ابتدا از طریق استنشاق اسپورهای قارچی ایجاد می‌شوند و به دنبال آن عفونت ریوی شکل می‌گیرد. در برخی موارد، این عفونت اولیه بدون علامت و خودمحدودشونده است، اما عفونت نهفته (dormant infection) همراه با نقص ایمنی سلولی (cell-mediated immunity) ممکن است منجر به فعال شدن مجدد قارچ و گسترش آن به سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود.

**تب لکه‌ای کوه‌های راکی (Rocky Mountain spotted fever - RMSF)**

توکسوپلاسموز یک زئونوز جهانی است که توسط انگل پروتوزوآی درون‌سلولی اجباری به نام توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) ایجاد می‌شود. این انگل در سه شکل مورفولوژیکی وجود دارد: اووسیست، کیست بافتی (حاوی بردی‌زوئیت‌ها)، و تاکی‌زوئیت (شکل تکثیری). گربه‌ها میزبان نهایی این انگل هستند. پستانداران (گیاهخوار و گوشتخوار)، پرندگان و خزندگان نیز می‌توانند آلوده شوند. تولید مثل جنسی تنها در دستگاه گوارش گربه‌سانان صورت می‌گیرد و اووسیست‌ها از طریق مدفوع دفع می‌شوند.

تب و شبه‌تیفویید (تب روده‌ای) ناشی از عفونت با باکتری Salmonella enterica سروتیپ تیفی و Salmonella enterica سروتیپ پاراتیفی A، B و C می‌باشد. این عفونت‌ها در بیشتر نقاط جهان یافت می‌شوند، اما در مناطق صنعتی مانند ایالات متحده، کانادا، اروپای غربی و ژاپن شیوع کمتری دارند. برخلاف سالمونلاهای غیرتیفوییدی، تیفویید و شبه‌تیفویید به طور خاص بیماری‌های انسانی هستند و از طریق انتقال مدفوعی-دهانی بین انسان‌ها منتقل می‌شوند. تیفویید و شبه‌تیفویید از نظر بالینی از یکدیگر قابل تفکیک نیستند و اصطلاح "تب روده‌ای" به عنوان یک اصطلاح جامع برای پوشش هر دو حالت استفاده می‌شود.

تیفوس آندمیک (تیفوس موش‌سان) توسط باکتری ریکتزیا تیفی (Rickettsia typhi)، که یک باکتری گرم منفی است، از طریق نیش کک یا مدفوع کک به صورت آئروسل به انسان منتقل می‌شود.

تیفوس اپیدمیک (Epidemic typhus) یا تیفوس ناشی از شپش (louse-borne typhus) ناشی از عفونت با باکتری Rickettsia prowazekii است که توسط شپش بدن که در لباس‌ها زندگی می‌کند و در شرایط بهداشتی ضعیف یافت می‌شود، به انسان منتقل می‌شود. شرایط جنگ، قحطی، تراکم بیش از حد و هوای سرد به تکثیر این ناقل شپش کمک می‌کنند. تغییرات نادر لباس و استحمام کم از عوامل تکثیر شپش به شمار می‌آیند. قرار گرفتن در معرض هوای آلوده ممکن است در محیط‌های داخلی که تراکم بالایی از مدفوع شپش به صورت آئروسل درآمده است، رخ دهد.

لوپوس سربریت (Lupus cerebritis) یک آسیب التهابی در سیستم عصبی مرکزی است که به عنوان عارضه‌ای ثانویه از لوپوس اریتماتوز سیستمیک (Systemic Lupus Erythematosus یا SLE) رخ می‌دهد. اما در عمل، تشخیص لوپوس سربریت اغلب با حضور علائم نوروسایکیتری در بیماری که مبتلا به SLE است و این علائم با مکانیزم‌های فیزیولوژیک مشخص‌تری مانند سکته مغزی یا واسکولیت قابل توضیح نیست، صورت می‌گیرد. تظاهرات بالینی لوپوس سربریت متنوع بوده و شامل نقص‌های عصبی موضعی، انسفالوپاتی، تشنج، سکته مغزی، روان‌پریشی و سردرد است. بروز این بیماری ممکن است به صورت حاد یا تحت حاد باشد.

مننژیت لنفوماتوز (Lymphomatous meningitis) به انتشار لنفوم (lymphoma) به لایه‌های نرم‌مننژ (leptomeninges) در اطراف مغز، نخاع یا ریشه‌های عصبی گفته می‌شود. این وضعیت ممکن است به‌صورت متمرکز یا پراکنده در طول مننژها رخ دهد. علائم شامل سردرد، درد رادیکولار (radicular pain)، اختلال در عملکرد اعصاب جمجمه‌ای و علائم اختلال در عملکرد نخاع هستند. تشنج‌ها به‌ندرت مشاهده می‌شوند. هیدروسفالی ارتباطی (communicating hydrocephalus) و افزایش فشار داخل‌جمجمه‌ای که به دنبال آن ممکن است رخ دهد، از جمله عوارض بالقوه مننژیت لنفوماتوز است که می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی باعث افزایش موربیدیتی شود.

ویروس نیپا یک ویروس زئونوتیک (zoonotic) از خانواده پارامیکسوویریده (Paramyxoviridae) است. شیوعی از آنسفالیت (encephalitis) در مالزی در سال ۱۹۹۸ منجر به کشف این ویروس شد. از آن زمان به بعد، شیوع ویروس نیپا تقریباً سالانه در آسیا، به ویژه در بنگلادش و هند، ثبت شده است.

بیماری جنگل کایسانور (KFD) نوعی تب خونریزی‌دهنده ویروسی است که توسط کنه‌ها منتقل می‌شود و متعلق به خانواده فَلاوی‌ویریده (Flaviviridae) است. این بیماری به صورت بومی در جنگل کایسانور در جنوب غربی هند و در ایالت کارناتاکا (که پیش‌تر به آن میسور گفته می‌شد) یافت می‌شود. به طور محلی، این بیماری به نام «بیماری میمون» شناخته می‌شود. در این منطقه، حدود 500 مورد در سال گزارش می‌شود.