لوپوس سربریت (Lupus cerebritis) یک آسیب التهابی در سیستم عصبی مرکزی است که به عنوان عارضه‌ای ثانویه از لوپوس اریتماتوز سیستمیک (Systemic Lupus Erythematosus یا SLE) رخ می‌دهد. اما در عمل، تشخیص لوپوس سربریت اغلب با حضور علائم نوروسایکیتری در بیماری که مبتلا به SLE است و این علائم با مکانیزم‌های فیزیولوژیک مشخص‌تری مانند سکته مغزی یا واسکولیت قابل توضیح نیست، صورت می‌گیرد. تظاهرات بالینی لوپوس سربریت متنوع بوده و شامل نقص‌های عصبی موضعی، انسفالوپاتی، تشنج، سکته مغزی، روان‌پریشی و سردرد است. بروز این بیماری ممکن است به صورت حاد یا تحت حاد باشد.
علائم عصبی در بیماران مبتلا به SLE
علائم عصبی در اکثر بیماران مبتلا به SLE در طول بیماری‌شان رخ می‌دهد. این علائم به دلیل مکانیزم‌های متعددی از جمله واسکوپاتی، واسکولیت و خودآنتی‌بادی‌ها بروز می‌کنند و ممکن است توسط دیگر عوارض SLE مانند عوارض متابولیک، عفونت‌ها و سمیت‌های ناشی از درمان تشدید شوند.
تشخیص و درمان لوپوس سربریت
لوپوس سربریت باید از دیگر پیامدهای شایع SLE یا درمان آن، مانند ایسکمی، عفونت یا اورمی، متمایز شود. معمولاً لوپوس سربریت با استفاده از ایمنوساپرسیون (immunosuppression) مانند کورتیکواستروئیدها درمان می‌شود.