بیماری های مشابه

کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین
کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین
کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین یک اختلال ارثی است که با سطوح پایین یا فعالیت کاهش‌یافته پروتئین آلفا-۱ آنتی‌تریپسین (AAT) شناخته می‌شود.

واسکولیت ندولار
واسکولیت ندولار
واسکولیت ندولار (Nodular vasculitis) نوعی پانیکولیت لوبولار (lobular panniculitis) با علل متعدد است. این بیماری با ندول‌ها و/یا پلاک‌های دردناک اریتماتوز یا بنفش رنگ که معمولاً بر روی ساق پا ظاهر می‌شوند، تظاهر می‌کند. زخم و تخلیه ممکن است رخ دهد. ضایعات معمولاً با ایجاد اسکار بهبود می‌یابند و مستعد عود هستند. این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می‌شود (۸۰٪-۹۰٪ از بیماران)، با اوج بروز در اوایل نوجوانی و حوالی یائسگی.

اریتم ندوزوم
اریتم ندوزوم
اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

"پانیکولیت لوپوس"
"پانیکولیت لوپوس"
پانیکولیت لوپوس (Lupus panniculitis) نوعی از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن (chronic cutaneous lupus erythematosus) است که با ندول‌ها و پلاک‌های زیرجلدی سفت مشخص می‌شود. اگرچه ضایعات پانیکولیت لوپوس می‌توانند صورت، بازوهای فوقانی، تنه، باسن و پاها را درگیر کنند، اما در جمعیت کودکان تمایل بیشتری به درگیری صورت وجود دارد. مناطق درگیر معمولاً بدون علامت هستند و ممکن است تغییرات پوستی روی آنها وجود داشته باشد یا نداشته باشد. این ضایعات با گذشت زمان برطرف می‌شوند، اما منجر به آتروفی زیرجلدی می‌شوند که می‌تواند باعث تغییر شکل ظاهری شود.

پانکراتیت پانیکولیت
پانکراتیت پانیکولیت
پانیکولیت پانکراس که به عنوان نکروز چربی زیرجلدی، پانیکولیت آنزیمی یا نکروز چربی پانکراس نیز شناخته می‌شود، یک عارضه نادر پوستی است که در ۲٪ تا ۳٪ از بیماران مبتلا به بیماری‌های پانکراس رخ می‌دهد.

"پلی‌ آرتریت ندوزا"
"پلی‌ آرتریت ندوزا"
پلی‌آرتریت ندوزا (PAN) به واسکولیت نکروزان سیستمیک در شریان‌های با اندازه متوسط و گاهی کوچک اشاره دارد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما احتمالاً شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی، آنتی‌بادی‌های خودایمنی، واسطه‌های التهابی و مولکول‌های چسبندگی می‌شود.

پانیکولیت
پانیکولیت
پانیکولیت یک اصطلاح کلی برای گروهی از بیماری‌های التهابی است که چربی زیرجلدی را درگیر می‌کند. پانیکولیت‌ها از نظر هیستولوژیک بر اساس محل اصلی التهاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: در سپتای درون‌لوبولی یا در داخل لوبول چربی. گاهی نیز ممکن است الگوهای ترکیبی دیده شود (سپتال و لوبولار). بیشتر این بیماری‌ها به صورت ندول‌ها، پاپول‌ها یا پلاک‌های حساس پوستی یا زیرجلدی ظاهر می‌شوند. این وضعیت‌ها ممکن است با سلولیت (cellulitis) اشتباه گرفته شوند.

پایودرما قانگرنوزوم
پایودرما قانگرنوزوم
پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.

لنفوم سلول T شبیه به پانیکولیت زیر جلدی
لنفوم سلول T شبیه به پانیکولیت زیر جلدی
لنفوم سلول T مشابه پانیکولیت زیرجلدی (Subcutaneous panniculitis-like T-cell lymphoma یا SPTCL) یک نوع نادر از لنفوم سلول T پوستی است که از نظر بالینی شبیه به پانیکولیت به نظر می‌رسد و از نظر میکروسکوپی با نفوذ سلول‌های T نئوپلاستیک در پانیکولیت لوبولی همراه است. این بیماری کمتر از 1% از کل موارد لنفوم‌های پوستی را تشکیل می‌دهد.

ترومبوفلبیت سطحی
ترومبوفلبیت سطحی
ترومبوفلبیت سطحی (Superficial thrombophlebitis) به التهاب (فلبیت) و تشکیل لخته خون (ترومبوز) در وریدهای زیرپوستی اشاره دارد. این وضعیت معمولاً به دلیل کانولاسیون وریدی (intravenous cannulation) ایجاد می‌شود، اما می‌تواند به علت وضعیت‌های افزایش انعقادپذیری خون، رکود خون در واریس‌ها، سرطان‌های احشایی و عفونت (معمولاً به دلیل استافیلوکوکوس اورئوس، که در این صورت به آن ترومبوفلبیت سپتیک می‌گویند) نیز رخ دهد. در ده تا بیست درصد از موارد، ترومبوفلبیت سطحی با ترومبوز وریدی عمقی پنهان (DVT) همراه است.

نوکاردیوزیس پوستی
نوکاردیوزیس پوستی
باکتری‌های گونه نوکاردیا (Nocardia spp.)، باکتری‌های گرم‌مثبت، رشته‌ای و شاخه‌دار هستند که به‌طور گسترده‌ای در خاک وجود دارند. شایع‌ترین شکل بروز عفونت نوکاردیوزیس (nocardiosis)، نوع ریوی آن است که معمولاً در بیمارانی با بیماری‌های ساختاری ریه، بدخیمی یا نقص ایمنی دیده می‌شود.

اکتینومیکوز
اکتینومیکوز
باکتری‌های جنس اکتینومایسس (Actinomyces spp) که بی‌هوازی و میکروآئروفیلیک، گرم مثبت و غیر اسید فست هستند، می‌توانند باعث بیماری‌های درونی و بیرونی شوند. به‌طور کلی، اکتینومایکوزیس به شکل درونی اشاره دارد، در حالی که شکل بیرونی که معمولاً اندام‌های تحتانی را درگیر می‌کند، به‌عنوان میستوم (mycetoma) شناخته می‌شود.

لیشمانیوز جلدی
لیشمانیوز جلدی
لیشمانیوز جلدی (Cutaneous Leishmaniasis یا CL) شایع‌ترین نوع لیشمانیوز است که توسط انگل‌های تک‌سلولی لیشمانیا (بیش از ۲۰ گونه مختلف) منتقل می‌شود. ناقل اصلی این انگل‌ها ۹۰ گونه پشه خاکی (Phlebotomine sandfly) است. این بیماری در مناطقی که ناقل و مخازن حیوانی مناسب وجود دارند، شیوع دارد و سالانه حدود ۱ میلیون مورد جدید گزارش می‌شود.

اسکلرودرمی
اسکلرودرمی
این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

بیماری وبر-کریستین
بیماری وبر-کریستین
در گذشته، بیماری وبر-کریستین به‌عنوان یک بیماری مجزا شناخته می‌شد که با ندول‌های زیرجلدی در اندام‌ها، تب و گاه علائم سیستمیک مشخص می‌شد. اما یافته‌های هیستوپاتولوژیک در این بیماری اکنون به‌عنوان یک الگوی واکنشی تلقی می‌شود که نشان‌دهنده نیاز به جستجوی یک تشخیص پایه‌ای است.

واسکولیت
واسکولیت
واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

وگِنر гранулوماتوزیس با پلی‌آنژیت
وگِنر гранулوماتوزیس با پلی‌آنژیت
گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

خرید اشتراک