در گذشته، بیماری وبر-کریستین به‌عنوان یک بیماری مجزا شناخته می‌شد که با ندول‌های زیرجلدی در اندام‌ها، تب و گاه علائم سیستمیک مشخص می‌شد. اما یافته‌های هیستوپاتولوژیک در این بیماری اکنون به‌عنوان یک الگوی واکنشی تلقی می‌شود که نشان‌دهنده نیاز به جستجوی یک تشخیص پایه‌ای است.
موارد قبلی به‌صورت مجموعه‌ای از پنی‌کولیت‌های مختلف طبقه‌بندی مجدد شده‌اند که شامل پنی‌کولیت‌های التهابی (اریتم ندوزوم، پنی‌کولیت لوپوس و دیگر بیماری‌های بافت همبند)، عفونت‌ها، لنفوم (لنفوم سلول T پنی‌کولیتیک زیرجلدی و لنفوم سلول T گاما-دلتا)، پنی‌کولیت مرتبط با نکروز چربی پانکراس، و پنی‌کولیت مرتبط با کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین می‌باشد.