بیماری های مشابه

خال‌های آمالگام (Amalgam tattoos) نوعی رنگدانه‌گذاری ماکولار شایع هستند که به دلیل وارد شدن تصادفی قطعات آمالگام (ماده پرکننده نقره‌ای) به داخل مخاط ایجاد می‌شوند. این وضعیت بدون علامت است.

ملانوآکانتوما دهانی (OM) یک پیگمانتاسیون خوش‌خیم و اکتسابی در مخاط دهان است که تقریباً به‌طور انحصاری در افراد سیاه‌پوست دیده می‌شود و بیشتر در زنان شایع است. این ضایعه بیشتر در دهه سوم و چهارم زندگی بروز می‌کند. با اینکه پاتوژنز این ضایعه به‌طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که ملانوآکانتوما دهانی ماهیتی واکنشی دارد و در پاسخ به تروما (trauma) مزمن یا مواد شیمیایی تحریک‌کننده به وجود می‌آید.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) اصطلاح پزشکی برای خال است. خال ها، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند و می توانند در بدو تولد (مادرزادی) یا پس از تولد (اکتسابی) ایجاد شوند. برخی از خال ها برجسته و برخی صاف هستند. خال ها می توانند از رنگ پوست گرفته تا صورتی، قهوه ای، مشکی یا حتی آبی متغیر باشند. صرف نظر از این تفاوت ها، همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست (ملانوسیت ها) تشکیل شده اند. راه های تشخیص خال، راه های مراقبت خال

واریس دهانی (Oral varices) به اتساع رگ‌ها اشاره دارد که احتمالاً به دلیل از دست رفتن تون بافت همبند دیواره عروق ایجاد می‌شود. این عارضه معمولاً پس از ۴۰ سالگی شروع به توسعه کرده و در افراد مسن شایع است. واریس دهانی با پرفشاری خون (hypertension) یا بیماری‌های قلبی-ریوی (cardiopulmonary diseases) ارتباطی ندارد.

دریاچه وریدی به انبساط وریدچه‌ها (venules) گفته می‌شود. این عارضه شایع و خوش‌خیم است و بیشتر در لب‌ها (به‌ویژه لب پایین)، گوش‌ها و صورت افراد مسن مشاهده می‌شود. قرارگیری طولانی‌مدت در معرض نور خورشید، که منجر به تضعیف لایه آوانتیسیای عروق و انبساط ساختارهای وریدی سطحی می‌شود، به‌عنوان یکی از عوامل موثر در تشکیل دریاچه‌های وریدی شناخته می‌شود. این عارضه ممکن است بر روی سطوح مخاطی نیز دیده شود. در حدود ۹۵ درصد از موارد، دریاچه‌های وریدی در مردان رخ می‌دهند.

سندرم پوتز-جگرز (Peutz-Jeghers syndrome یا PJS) یک سندرم نادر با وراثت اتوزومال غالب است که با رنگدانه‌گذاری مخاطی و پوستی و پلیپ‌های متعدد هامارتوماتوز روده‌ای همراه است. نقص ژنتیکی این سندرم به دلیل جهش در ژن سرین/ترئونین کیناز 11 (STK11) می‌باشد.

سندرم لکه‌های متعدد (Multiple Lentigines Syndrome)، که به‌عنوان سندرم نونان با لکه‌های متعدد، سندرم لئوپارد (LEOPARD Syndrome)، سندرم گورلین II (Gorlin Syndrome II)، سندرم قلبی-پوستی (Cardio-Cutaneous Syndrome)، سندرم لکه‌دار شدن فراوان (Lentiginosis Profuse Syndrome) و لکه‌دار شدن پیش‌رونده قلبی (Progressive Cardiomyopathic Lentiginosis) نیز شناخته می‌شود، یکی از سندرم‌های لکه‌دار شدن خانوادگی است. این گروه از اختلالات ژنتیکی با حضور لکه‌های متعدد (lentigines) و افزایش بروز نئوپلاسم‌های قلبی‌عروقی، غدد درون‌ریز و دستگاه گوارش مشخص می‌شوند.

پیگمانتاسیون (Pigmentation) و/یا هیپرپیگمانتاسیون (Hyperpigmentation) ناشی از دارو ممکن است توسط داروهای متعدد از طریق مکانیسم‌های مختلفی ایجاد شود. ممکن است تحریک تولید ملانین (Melanin) افزایش یابد یا رسوب دارو یا متابولیت‌های آن در اپیدرم و/یا درم رخ دهد. شاید شایع‌ترین واکنش، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (Postinflammatory Hyperpigmentation) باشد که به‌طور معمول پس از بروزهای التهابی دارویی یا بروزهای ثابت دارویی مشاهده می‌شود. مکانیسم دیگری از پیگمانتاسیون ناشی از دارو، تولید پیگمانت جدید مانند افزایش سنتز لیپوفوسین (Lipofuscin) است.

تغییر رنگ دهانی (oral pigmentation) ناشی از دارو می‌تواند به وسیله داروهای مختلف و از طریق مکانیسم‌های متنوعی ایجاد شود. داروهای شایع عامل این وضعیت شامل مینوسیکلین (minocycline)، داروهای ضد مالاریا (antimalarials)، کلوفازیمین (clofazimine) و قرص‌های ضد بارداری خوراکی (oral contraceptives) هستند. سایر داروهای دخیل شامل زیدوودین (zidovudine یا AZT)، کلرپرومازین (chlorpromazine)، کتوکونازول (ketoconazole)، بوسولفان (busulfan)، دوکسوروبیسین (doxorubicin)، بلیومایسین (bleomycin)، سیکلوفسفامید (cyclophosphamide)، 5-فلوئورواوراسیل (5-fluorouracil)، نیکوتین (nicotine)، هروئین (heroin)، نیتروژن موستارد (nitrogen mustard)، فنوتیازین‌ها (phenothiazines)، آرسنیک (arsenic)، نقره (silver)، طلا (gold)، سرب (lead)، جیوه (mercury)، پروژسترون (progesterone) و ایماتینیب مسیلات (imatinib mesylate) می‌شوند.

مسمومیت با سرب نوعی مسمومیت با فلز سنگین است که به‌دلیل استنشاق، بلع یا جذب از طریق پوست و تجمع سرب در بدن رخ می‌دهد. مسمومیت با سرب نیاز به مواجهه مزمن با سطوح بالای سرب دارد و از یک مواجهه منفرد ناشی نمی‌شود. این مسمومیت می‌تواند جدی و گاهی کشنده باشد.

مسمومیت با جیوه زمانی رخ می‌دهد که جیوه یا ترکیبات جیوه از طریق استنشاق، بلع، تزریق یا جذب پوستی وارد بدن شود. جیوه به سه شکل مختلف وجود دارد: جیوه عنصری (Elemental mercury)، نمک‌های غیرآلی (Inorganic salts)، و ترکیبات آلی (Organic compounds). با توجه به افزایش آگاهی از خطرات این ترکیب، میزان مواجهه‌های سمی با جیوه در حال کاهش است. عوارض سمی بسته به نوع جیوه، دوز و میزان مواجهه متفاوت است. نشانه‌های بالینی ممکن است شامل آسیب به اندام‌ها یا توسعه بیماری‌های دیگر مانند آکرودینیا (Acrodynia)، سندرم هانتر-راسل (Hunter-Russell syndrome)، و بیماری میناماتا (Minamata disease) باشد.

مسمومیت با تالیوم (Thallium) ناشی از تماس سمی با این فلز سنگین است که بدون بو، بی‌رنگ و بدون طعم می‌باشد. سمیت این فلز باعث آسیب‌های عصبی، چشمی، پوستی و گوارشی می‌شود. دوزهای سمی ممکن است از طریق بلع، جذب از پوست یا استنشاق گرد و غبار آلوده وارد بدن شوند.

بیماری آدیسون نامی است که به نارسایی اولیه غده فوق‌کلیوی (primary adrenal insufficiency) ناشی از اختلال عملکرد غدد فوق‌کلیوی داده شده است. این بیماری معمولاً افراد بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

سارکوم کاپوزی (Kaposi sarcoma - KS) یک نئوپلاسم بدخیم با منشاء سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین فرم رخ می‌دهد: فرم‌های مرتبط با ایدز (AIDS-associated) و غیرمرتبط با ایدز (non-AIDS-associated). زیرگروه‌های غیرمرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی بومی آفریقایی (African endemic) و سارکوم کاپوزی ناشی از درمان (iatrogenic) می‌باشند. تمامی انواع سارکوم کاپوزی ناشی از یا تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی در این انواع از نظر بالینی و هیستوپاتولوژیک غیرقابل تشخیص می‌باشند.

سندرم مک‌کیون-آلبرایت (McCune-Albright syndrome یا MAS) یک سندرم ژنتیکی نادر است که با سه‌گانه دیسپلازی فیبروز پلی‌استوتیک (polyostotic fibrous dysplasia)، لکه‌های قهوه‌ای روشن (café au lait spots) و بلوغ زودرس مستقل از گنادوتروپین (gonadotropin-independent precocious puberty) شناخته می‌شود.

سندرم لاژیر-هانزیکر (Laugier-Hunziker syndrome) یک بیماری نادر و خوش‌خیم است که با هایپرپیگمانتاسیون (macular hyperpigmentation) سطوح مخاطی-پوستی و ناخن‌ها همراه است. اگرچه تعداد محدودی از موارد خانوادگی گزارش شده است، اما هیچ نقص ژنتیکی احتمالی شناسایی نشده و عموماً این وضعیت به عنوان یک بیماری اکتسابی در نظر گرفته می‌شود. کمتر از ۲۰۰ مورد در مقالات علمی گزارش شده است و بیشترین شیوع آن در بین افراد با تبار اروپای شمالی مشاهده می‌شود. زنان نیز بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند و نسبت زن به مرد ۲ به ۱ است. این اختلال معمولاً در بزرگسالان میانسال به صورت پیگمانتاسیون ماکولار تدریجی و پیشرونده در سطوح مخاطی-پوستی، اغلب شامل لب‌ها و مخاط دهانی و همچنین ناخن‌ها، بروز می‌کند.