ملانوآکانتوما دهانی (Oral Melanoacanthoma)
ملانوآکانتوما دهانی (OM) یک پیگمانتاسیون خوش‌خیم و اکتسابی در مخاط دهان است که تقریباً به‌طور انحصاری در افراد سیاه‌پوست دیده می‌شود و بیشتر در زنان شایع است. این ضایعه بیشتر در دهه سوم و چهارم زندگی بروز می‌کند. با اینکه پاتوژنز این ضایعه به‌طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که ملانوآکانتوما دهانی ماهیتی واکنشی دارد و در پاسخ به تروما (trauma) مزمن یا مواد شیمیایی تحریک‌کننده به وجود می‌آید.
ویژگی‌های بالینی
ملانوآکانتوما دهانی به‌صورت ماکول (macule) صاف و با حاشیه مشخص یا پلاک (plaque) کمی برجسته با رنگ قهوه‌ای تیره تا سیاه نسبتاً یکنواخت ظاهر می‌شود. اندازه آن معمولاً بین 0.5 تا 3 سانتی‌متر در قطر متغیر است. ملانوآکانتوما دهانی اغلب به‌صورت منفرد دیده می‌شود، اما گزارش‌هایی از ضایعات چندکانونی نیز وجود دارد. مخاط باکال (buccal mucosa) شایع‌ترین محل درگیری است. گاهی اوقات، بیماران ممکن است ملانوآکانتوما همزمان در مخاط باکال متقابل نیز توسعه دهند. همچنین گزارش‌هایی از بروز ملانوآکانتوما دهانی روی لب، کام (palate)، و لثه (gingiva) وجود دارد. ملانوآکانتوما دهانی چندکانونی بیشتر در کام مشاهده می‌شود. در حالی که ملانوآکانتوما دهانی اغلب بدون علامت است، خارش (pruritus) و/یا درد ممکن است وجود داشته باشد.
پیشرفت ضایعه
بیمارانی که به‌وجود آمدن این ضایعه را متوجه می‌شوند اغلب یک افزایش نسبتاً سریع در اندازه آن را طی چند هفته گزارش می‌کنند. گزارش‌هایی از بهبودی خودبه‌خودی وجود دارد اگر عامل تحریک‌کننده برداشته شود یا پس از بیوپسی (biopsy) انجام شود.