بیماری های مشابه

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

درماتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پوست به دلیل پوسته پوسته شدن، خشن یا خشک شدن پوست، قرمزی، خارش و گاهی تراوش و فرسایش استفاده می شود. استاز اصطلاحی است که برای توصیف تورم پا که در شرایط گردش خون ضعیف و تجمع مایعات مشاهده می شود استفاده می شود. درماتیت استازی, التهاب و تجزیه پوست است که به دلیل تجمع مایع در زیر پوست اتفاق می افتد. درماتیت استاز می تواند به دلیل نارسایی وریدی (نقص دریچه عروق خونی)، نارسایی قلبی و سایر شرایطی باشد که باعث تورم، معمولاً در پاها می شود.

لیپودرماتواسکلروز، که با نام‌های دیگری همچون پانیکولیت غشایی لیپو، پانیکولیت اسکلروزان، لیپواسکلروز وریدی و هیپودرمیت اسکلرودرمی‌فرم نیز شناخته می‌شود، التهاب چربی زیرجلدی است که معمولاً در اندام‌های تحتانی به علت نارسایی وریدی مزمن رخ می‌دهد. این بیماری به مراحل حاد، نیمه‌حاد و مزمن تقسیم می‌شود. لیپودرماتواسکلروز حاد (کمتر از یک ماه) به صورت پلاک موضعی، بسیار حساس، اریتماتوز و سفت ظاهر می‌شود، در حالی که در مراحل نیمه‌حاد (یک ماه تا یک سال) و مزمن (بیش از یک سال)، به صورت پلاک‌های غیرحساس، هیپرپیگمانته و اسکلروتیک که ممکن است شامل زخم‌های وریدی باشد، دیده می‌شود. لیپودرماتواسکلروز پیشرفته در ساق پا به شکل "بطری شامپاین وارونه" دیده می‌شود، به طوری که قسمت بالایی پا به دلیل ایستایی وریدی مزمن دچار ادم شده و بخش پایین‌تر پا به دلیل نکروز چربی (یا لیپودیستروفی) و زخم‌های مزمن، آتروفی و اسکلروتیک شده است.

اسکلرومیکزدم (Scleromyxedema)، که به عنوان موکینوز پاپولار (papular mucinosis) نیز شناخته می‌شود، یک موکینوز اولیه پوستی است. اگرچه قبلاً این اصطلاح شامل دو زیرمجموعه از بیماری (یک شکل عمومی و یک شکل محلی) بود، اکنون اسکلرومیکزدم از واریانت‌های محلی لیکن میکسدوماتوز (lichen myxedematosus) بر اساس یافته‌های بالینی و پاتولوژیک متفاوت این موجودیت‌ها متمایز می‌شود.

لنف‌ادم (Lymphedema) به تورم موضعی بافت‌ها اشاره دارد که به دلیل تجمع بیش از حد مایع لنفاوی در فضاهای بینابینی ایجاد می‌شود.

فیلاریازیس نوستراس وریکوزا (Elephantiasis nostras verrucosa - ENV) یک عارضه نسبتاً نادر ناشی از لنف ادم مزمن غیرفیلاریایی است که به دلیل بیماری‌های انسدادی مختلف در سیستم لنفاوی ایجاد می‌شود. انسداد مجاری لنفاوی منجر به تجمع مایعات غنی از پروتئین در درم و بافت‌های زیرجلدی و بروز ادم سفت و چوبی می‌شود. تغییرات ناشی از ENV شامل افزایش اندازه قسمت آسیب‌دیده بدن (معمولاً اندام تحتانی)، سفت شدن چوبی، و تغییرات پوستی از جمله هیپرکراتوز (hyperkeratosis)، ظاهری شبیه به سنگ‌فرش یا پاپیلاری و پاپول‌های وریکوزا است.

لیپدم (Lipedema) یک اختلال در بافت چربی زیرجلدی است که با تجمع غیرطبیعی بافت چربی، درد و کبودی در اندام‌های تحتانی مشخص می‌شود. این بیماری به‌صورت افزایش دوطرفه در محیط اندام‌های تحتانی ظاهر می‌شود و پاها از این وضعیت مستثنی هستند. لیپدم تقریباً به‌طور انحصاری در زنان دیده می‌شود و در دهه دوم یا سوم زندگی بروز می‌کند. داده‌های اپیدمیولوژیکی در مورد لیپدم محدود است، اما برخی مطالعات شیوع آن را تا ۱۰ درصد در زنان پس از بلوغ تخمین می‌زنند. اگرچه اکثر بیماران مبتلا به این اختلال دارای شاخص توده بدنی (BMI) بالا هستند، اما به‌طور معمول هیچ تجمع اضافی چربی در بالاتنه مشاهده نمی‌شود.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (Leukocytoclastic vasculitis یا LCV) نوعی واسکولیت رگ‌های کوچک است که عمدتاً وریدهای پس‌مویرگی در درم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

سلیولیت ائوزینوفیلیک (Eosinophilic cellulitis) یا سندرم ولز (Wells syndrome) یک اختلال نادر با علت ناشناخته است. این بیماری به ندرت در کودکان گزارش شده و با نفوذ ائوزینوفیل‌ها در درم (Dermis) مشخص می‌شود.

درماتوز نوتروفیلیک تب‌دار حاد که به عنوان سندرم سوییت (Sweet syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال التهابی است که به صورت پلاک‌های متعدد استریل، به طور معمول دردناک، ادماتوز و اریتماتوز ظاهر می‌شود و اغلب با تب و افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون (لوکوسیتوز) همراه است. این بیماری معمولاً به پوست محدود می‌شود، اگرچه هر سیستم ارگانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. گزارش‌های مربوط به کودکان و نوزادان نادر است و حدود ۵ درصد از تمامی موارد را تشکیل می‌دهد. در جمعیت کودکان، میانگین سن شروع ۵ سال است و شیوع بیشتری در پسران، به‌ویژه در کودکان زیر ۳ سال، دارد. سندرم سوییت بر اساس علت‌شناسی به دسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود:

بیماری نکروبیوزیس لیپویدیکا (Necrobiosis lipoidica - NL) یک بیماری نادر و مزمن گرانولوماتوز است که با پلاک‌های آتروفیک (atrophic plaques) کم‌تحرک مشخص می‌شود و به‌طور معمول در اندام‌های تحتانی بروز می‌کند.

اسکلرودرما، که قبلاً به عنوان اسکلرودرمای بوشکه شناخته می‌شد، با سفتی، ضخیم شدن و سختی پوست مشخص می‌شود و اغلب نواحی بالای پشت، گردن و شانه‌ها را درگیر می‌کند. درم (dermis) به دلیل نفوذ اسید هیالورونیک (hyaluronic acid) ضخیم می‌شود. صورت نیز می‌تواند تحت تأثیر قرار گیرد که منجر به حالتی مانند "صورت ماسک‌گونه" با کاهش باز شدن دهان می‌شود. اسکلرودرما ممکن است قلب، استخوان‌ها، مفاصل، کبد، طحال، چشم‌ها، مغز استخوان، غدد بزاقی، بافت عصبی و زبان را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

گرانولوم ماجوکی (Majocchi granuloma) که به عنوان التهاب گرانولوماتوز ندولار اطراف فولیکول (nodular granulomatous perifolliculitis) نیز شناخته می‌شود، یک فرآیند ندولار و اطراف فولیکول است که به دلیل عفونت فولیکول با گونه‌های قارچی درماتوفیت ایجاد می‌شود. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که یک درماتوفیت به فولیکول نفوذ کرده و درم و یا بافت زیرجلدی واکنش گرانولوماتوز و یا چرکی ایجاد می‌کند. گرانولوم ماجوکی اغلب توسط قارچ Trichophyton rubrum و کمتر توسط Trichophyton mentagrophytes یا Epidermophyton floccosum ایجاد می‌شود. این همان گونه‌های قارچی هستند که معمولاً مسئول عفونت‌های سطحی درماتوفیتی مانند تینیا کورپوریس (tinea corporis) و تینیا پدیس (tinea pedis) هستند. گونه‌های دیگر درماتوفیت نیز ممکن است در این بیماری نقش داشته باشند.

پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.

ترومبوفلبیت سطحی (Superficial thrombophlebitis) به التهاب (فلبیت) و تشکیل لخته خون (ترومبوز) در وریدهای زیرپوستی اشاره دارد. این وضعیت معمولاً به دلیل کانولاسیون وریدی (intravenous cannulation) ایجاد می‌شود، اما می‌تواند به علت وضعیت‌های افزایش انعقادپذیری خون، رکود خون در واریس‌ها، سرطان‌های احشایی و عفونت (معمولاً به دلیل استافیلوکوکوس اورئوس، که در این صورت به آن ترومبوفلبیت سپتیک می‌گویند) نیز رخ دهد. در ده تا بیست درصد از موارد، ترومبوفلبیت سطحی با ترومبوز وریدی عمقی پنهان (DVT) همراه است.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری پوستی خارش دار است که باعث ضخیم شدن پوست در نواحی که در اثر خاراندن و مالش مکرر آسیب دیده اند، می شود. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری اولیه نیست، بلکه پاسخ پوست به آسیب فیزیکی مزمن و تروما است. این ضخیم شدن تدریجی پوست لیکنیفیکاسیون نامیده می شود. راه های مراقبت لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)، راه های درمان لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)

آمیلوئیدوزیس لیکن (Lichen amyloidosis) شایع‌ترین نوع آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است. این دسته شامل آمیلوئیدوزیس ماکولار (macular amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس ندولار (nodular amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس پوستی مشابه پویکیلودرما (poikiloderma-like cutaneous amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه ناحیه کونچا (primary cutaneous amyloidosis of the auricular concha)، و مورد بسیار نادر آمیلوئیدوزیس کوتیس دیسکرومیکا (amyloidosis cutis dyschromica) نیز می‌شود. در آمیلوئیدوزیس لیکن، ماده‌ای پروتئینی به نام آمیلوئید که از کراتینوسیت‌ها (keratinocytes) مشتق می‌شود، در درم سطحی (superficial dermis) رسوب می‌کند بدون اینکه بافت‌های دیگر درگیر شوند.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات