بیماری های مشابه

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

ماستیت به التهاب بافت پستان یا مجاری پستانی گفته می‌شود. ماستیت شیردهی (Lactational Mastitis) شایع‌ترین نوع است و در ۱۰%-۳۰% افراد شیرده رخ می‌دهد. این نوع ماستیت به دلیل عفونت شیر راکد در مجاری مسدود ایجاد می‌شود. اکثر موارد در ۴ هفته اول پس از زایمان یا در پایان دوره شیردهی اتفاق می‌افتد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

هیستیوسیتوز داخل لنفاوی (Intralymphatic histiocytosis - IH) یک بیماری پوستی نادر و واکنشی است که با تجمع ماکروفاژها در عروق لنفاوی درم مشخص می‌شود.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

سندرم AESOP یک سندرم پارانئوپلاستیک نادر است که با یک اختلال سلول پلاسما (plasma cell disorder) زمینه‌ای مرتبط است. این سندرم شامل آدنوپاتی (adenopathy) و یک لکه پوستی گسترده روی پلاسمایستوما (plasmacytoma) می‌باشد. پلاسمایستوما ممکن است به صورت منفرد وجود داشته باشد یا با سندرم POEMS (پلی‌نوروپاتی، بزرگ‌شدگی اندام‌ها، اندوکرینوپاتی، پروتئین مونوکلونال، تغییرات پوستی) یا بیماری کاسلمن (Castleman disease) همراه باشد. تاکنون هیچ موردی از میلوما (myeloma) مرتبط گزارش نشده است. تنها یک مورد از وقوع AESOP در زمینه یک نئوپلاسم بدخیم سلول‌های کوچک آبی شبیه به سارکوم اوینگ (Ewing sarcoma) گزارش شده است.

آنژیوسارکوم‌ها (Angiosarcomas) تومورهای بدخیم و نادر با منشأ سلول‌های اندوتلیال عروقی هستند که به‌شدت تهاجمی می‌باشند. این تومورها ممکن است در هر اندام یا ناحیه‌ای از بدن ایجاد شوند، اما تمایل بیشتری به پوست و بافت‌های نرم سطحی دارند.

درماتیت نوک پستان التهابی است که منجر به پوسته پوسته شدن، ترک خوردن، قرمزی، خارش یا درد یک یا هر دو نوک پستان می شود. چندین علت ممکن برای ابتلا به درماتیت نوک پستان وجود دارد، از جمله: اگزما (درماتیت آتوپیک)، یک واکنش آلرژیک (درماتیت تماسی آلرژیک) یا تحریک موضعی (درماتیت تماسی تحریک‌کننده)، مانند صابون‌ها، مواد شوینده یا کلر. درماتیت نوک پستان در افراد شیرده ممکن است با قارچ عفونی شود. راه های تشخیص درماتیت نوک پستان، راه های درمان درماتیت نوک پستان، راه های مراقبت از درماتیت نوک پستان، راه های مراقبت از حساسیت نوک پستان

آدنوماتوز فرساینده نوک پستان (Erosive Adenomatosis of the Nipple یا EAN، آدنومای نوک پستان، پاپیلوماتوز فراگیر، پاپیلوماتوز مجرای زیرآرئولار) یک تکثیر خوش‌خیم و نادر در مجاری شیری پستان است. علت‌شناسی (pathogenesis) این بیماری ناشناخته است.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

پسودولنفوم (هیپرپلازی لنفوئیدی پوستی) یک واکنش التهابی خوش‌خیم است که از نظر بافت‌شناسی و اغلب بالینی شبیه به لنفوم پوستی است. هر دو نوع سلول T و سلول B از پسودولنفوم ممکن است دیده شوند. پسودولنفوم با نفوذهای متراکم لنفوئیدی در پوست که ممکن است کانونی یا منتشر باشند، مشخص می‌شود.

درماتوفیبروسارکومای برجسته (Dermatofibrosarcoma protuberans یا DFSP) یک سارکومای بافت نرم با درجه‌ی میانی است که از فیبروبلاست‌ها منشاء می‌گیرد. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان جوان تا میانسال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند به‌صورت ضایعه‌ی مادرزادی یا اکتسابی در کودکان نیز بروز کند. DFSP تقریباً دو برابر بیشتر در افراد با تبار آفریقایی شایع است و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در حدود ۹۰٪ از موارد DFSP، ترانسلوکاسیون t(17;22) وجود دارد که منجر به ادغام ژن‌های کلاژن 1a1 (COLL1A1) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت B (PDGFB) می‌شود، که این امر به فعال‌سازی دائمی سیگنالینگ تیروزین کیناز منجر می‌گردد.

لوسمی جلدی (Leukemia cutis) زمانی رخ می‌دهد که پوست توسط تکثیر بدخیم لکوسیت‌ها (leukocytes) نفوذ می‌شود. چندین زیرگروه از این حالت وجود دارد که شامل درگیری پوستی مرتبط با لوسمی لنفوبلاستیک حاد (acute lymphoblastic leukemia یا ALL)، لوسمی میلوژنوس حاد (acute myelogenous leukemia یا AML)، لوسمی میلوژنوس مزمن (chronic myelogenous leukemia یا CML)، و لوسمی لنفوسیتی مزمن (chronic lymphocytic leukemia یا CLL) می‌شود. لوسمی جلدی نشان‌دهنده پیش‌آگهی ضعیف‌تری است.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

ماستیت گرانولوماتوز مزمن (Chronic Granulomatous Mastitis یا CGM) که به‌طور رایج به‌عنوان ماستیت گرانولوماتوز ایدیوپاتیک یا ماستیت گرانولوماتوز لوبولار نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی نادر و خوش‌خیم در پستان است. این بیماری معمولاً زنان در سنین باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اکثر بیمارانی که مبتلا می‌شوند، سابقه قطع شیردهی در ۶ تا ۲۴ ماه گذشته را دارند. اتیولوژی این بیماری به‌خوبی شناخته نشده است. هایپرپرولاکتینمی (Hyperprolactinemia) و سیگار کشیدن عوامل خطر شناخته‌شده‌ای هستند. گونه‌های کورینه‌باکتریوم (Corynebacterium) به طور مداوم در CGM ایزوله شده‌اند، اما تأثیر علی آن‌ها هنوز ثابت نشده است.

درماتیت پرتوی (Radiation Dermatitis) معمولاً به دلیل پرتودرمانی برای بدخیمی‌های زیرین ایجاد می‌شود. قرار گرفتن در معرض تابش در طی آنژیوگرافی کرونری، روش‌های آمبولیزاسیون و جای‌گذاری کاتترهای درون‌بدنی نیز از علل نادرتر درماتیت پرتوی هستند. آسیب پوستی ناشی از تابش می‌تواند بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض تابش یا دهه‌ها بعد رخ دهد. این آسیب به دلیل اختلال در سلول‌های بنیادی عملکردی، تغییرات سلول‌های اندوتلیال، التهاب، پاسخ سیتوکین‌ها، و آپوپتوز و نکروز سلول‌های اپیدرمی رخ می‌دهد. دو شکل بر اساس زمان‌بندی درماتیت مشاهده می‌شود: حاد و مزمن.

سندرم ائوزینوفیلیک، پلی‌مورفیک و خارش‌دار مرتبط با پرتودرمانی (Eosinophilic, Polymorphic, and Pruritic Eruption associated with Radiotherapy - EPPER) یک واکنش نادر پوستی است که با پرتودرمانی همراه است. در سندرم EPPER، پاپول‌ها و پلاک‌های خارش‌دار و اریتماتوز در داخل و اطراف میدان پرتودرمانی ظاهر می‌شوند. این واکنش می‌تواند در هر بیماری، در طول یا تا ۷ ماه پس از پرتودرمانی رخ دهد، اما به نظر می‌رسد که زنان بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

ناهنجاری‌های لنفاوی (LMs) شامل وزیکول‌ها یا کیست‌هایی هستند که با مایع لنفاوی پر شده‌اند. ناهنجاری‌های لنفاوی ماکروکیستیک (Macrocystic LMs)، که قبلاً به عنوان کیستیک هیگروما (cystic hygroma) شناخته می‌شدند، دارای قطری بیش از ۱ سانتی‌متر هستند. ناهنجاری‌های لنفاوی میکروکیستیک (Microcystic LMs)، که قبلاً به نام لنفانژیوم سرکوم‌سکریپتوم (lymphangioma circumscriptum)، لنفانژیوم سیمپلکس (lymphangioma simplex)، همانژیوم وریکوز (verrucous hemangioma)، و آنژیوکراتوم سرکوم‌سکریپتوم (angiokeratoma circumscriptum) شناخته می‌شدند، یک اختلال خوش‌خیم مادرزادی است که شامل کانال‌های لنفاوی سطحی متسع یا کیست‌های بزرگ پر از مایع لنفاوی است.

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

ماستیت به التهاب بافت پستان یا مجاری پستانی گفته می‌شود. ماستیت شیردهی (Lactational Mastitis) شایع‌ترین نوع است و در ۱۰%-۳۰% افراد شیرده رخ می‌دهد. این نوع ماستیت به دلیل عفونت شیر راکد در مجاری مسدود ایجاد می‌شود. اکثر موارد در ۴ هفته اول پس از زایمان یا در پایان دوره شیردهی اتفاق می‌افتد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

هیستیوسیتوز داخل لنفاوی (Intralymphatic histiocytosis - IH) یک بیماری پوستی نادر و واکنشی است که با تجمع ماکروفاژها در عروق لنفاوی درم مشخص می‌شود.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

سندرم AESOP یک سندرم پارانئوپلاستیک نادر است که با یک اختلال سلول پلاسما (plasma cell disorder) زمینه‌ای مرتبط است. این سندرم شامل آدنوپاتی (adenopathy) و یک لکه پوستی گسترده روی پلاسمایستوما (plasmacytoma) می‌باشد. پلاسمایستوما ممکن است به صورت منفرد وجود داشته باشد یا با سندرم POEMS (پلی‌نوروپاتی، بزرگ‌شدگی اندام‌ها، اندوکرینوپاتی، پروتئین مونوکلونال، تغییرات پوستی) یا بیماری کاسلمن (Castleman disease) همراه باشد. تاکنون هیچ موردی از میلوما (myeloma) مرتبط گزارش نشده است. تنها یک مورد از وقوع AESOP در زمینه یک نئوپلاسم بدخیم سلول‌های کوچک آبی شبیه به سارکوم اوینگ (Ewing sarcoma) گزارش شده است.

آنژیوسارکوم‌ها (Angiosarcomas) تومورهای بدخیم و نادر با منشأ سلول‌های اندوتلیال عروقی هستند که به‌شدت تهاجمی می‌باشند. این تومورها ممکن است در هر اندام یا ناحیه‌ای از بدن ایجاد شوند، اما تمایل بیشتری به پوست و بافت‌های نرم سطحی دارند.

کلوئیدها گرهک‌های متراکم و ضخیم (برجستگی‌های جامد و برجسته که در لمس محکم هستند) یا پلاک‌ها (نواحی برجسته یا ناهموار بزرگ‌تر از ناخن شست) هستند که معمولاً در مناطقی از پوست با آسیب دیدگی قبلی (مانند سوختگی، بریدگی و سوراخ‌ها) یافت می‌شوند. آنها ممکن است خود به خود روی پوست سالم ایجاد شوند. در طی هفته‌ها تا ماه‌ها، کلوئیدها می‌توانند دردناک و خارش‌دار شوند و ممکن است تا حدود 30 سانتی‌متر بزرگ شوند. آنها می توانند تغییر شکل دهند و افراد مبتلا به کلوئید اغلب به دنبال حذف آن هستند. راه های درمان کلوئید، راه های مراقبت کلوئید، راه های تشخیص کلوئید

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.

این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

لوپوس اریتماتوز در دوران کودکی می‌تواند به چند شکل مختلف ظاهر شود:

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

لیکن پلانوی پیلاریس (Lichen planopilaris) که به نام‌های لیکن فولیکولار پلانوس (follicular lichen planus)، لیکن فولیکولاریس و لیکن پلانوس آکومیناتوس نیز شناخته می‌شود، با اریتم (perifollicular erythema) و پوسته‌ریزی اطراف فولیکول مو مشخص می‌شود که می‌تواند به آلوپسی سیکاتریسیال (cicatricial alopecia) یا ریزش موی همراه با زخم تبدیل شود. همانند لیکن پلانوس، لیکن پلانوی پیلاریس ناشی از اختلال در ایمنی سلولی (cell-mediated immunity) دانسته می‌شود. در این بیماری، مصونیت ایمنی ناحیه بولژ (bulge) فولیکول مو از بین می‌رود و این امر منجر به از دست دادن سلول‌های بنیادی مو پس از حمله لنفوسیت‌های T فعال شده که آنتی‌ژن‌های فولیکولی را هدف قرار می‌دهند و عدم توانایی رشد مجدد مو می‌شود. لیکن پلانوی پیلاریس ممکن است همراه با لیکن پلانوس ظاهر شود، هرچند که اغلب به‌تنهایی دیده می‌شود. این بیماری بیشتر زنان را نسبت به مردان تحت تأثیر قرار می‌دهد و در افرادی با پوست روشن‌تر بیشتر دیده می‌شود. شروع لیکن پلانوی پیلاریس معمولاً بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی است، هرچند این بیماری در کودکان نیز توصیف شده اما در کودکان بسیار نادر است.

پسودوپلاد بروک (Pseudopelade of Brocq؛ آلوپسی بروک) یک وضعیت نامشخص است که برخی معتقدند نمایانگر مرحله نهایی انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیال (cicatricial alopecia) است و برخی دیگر آن را یک فرآیند اولیه می‌دانند که در آن آلوپسی سیکاتریسیال از ابتدا (ab initio) ایجاد می‌شود. این بیماری به عنوان یک بیماری استثنایی در نظر گرفته می‌شود. اگر بتوان تشخیص قطعی از شکل دیگری از آلوپسی سیکاتریسیال بر اساس ویژگی‌های بالینی، هیستوپاتولوژیک یا ایمونوفلورسانت (immunofluorescent) ارائه داد، اصطلاح پسودوپلاد بروک قابل اعمال نیست.

آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata) یک بیماری خودایمنی (autoimmune disease) است که توسط لنفوسیت‌های T (T lymphocyte) به فولیکول مو (hair follicle) حمله می‌شود و باعث ریزش موی بدون اسکار (nonscarring hair loss) می‌گردد. در اغلب موارد، این بیماری به ۱ یا ۲ ناحیه کوچک از ریزش مو محدود می‌شود که می‌تواند پوست سر، ابروها، مژه‌ها یا موی بدن را درگیر کند، اما در موارد شدید، تمامی موی سر از دست می‌رود (آلوپسی توتالیس یا alopecia totalis) یا تمام موهای سر و بدن از دست می‌رود (آلوپسی یونیورسالیس یا alopecia universalis). تاریخچه شروع ناگهانی از ویژگی‌های این بیماری است.

تینئا کپیتیس که به عنوان قارچ سر نیز شناخته می‌شود، عفونت قارچی پوست سر است که توسط گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها (dermatophytes) ایجاد می‌شود. بیشتر موارد این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۷ سال رخ می‌دهد، اگرچه در نوزادان و کودکان بزرگ‌تر نیز گزارش شده است. در ایالات متحده و بریتانیا، شایع‌ترین عامل ایجادکننده، قارچ تریکوفیتون تونزورانس (Trichophyton tonsurans) است. با این حال، در سطح جهانی، قارچ میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) عامل اصلی محسوب می‌شود.