بیماری های مشابه

انسداد راه‌های هوایی فوقانی به معنای تنگی در ناحیه دهان و حلق (oropharynx)، حنجره (larynx) یا نای (trachea) است. این وضعیت اغلب یک اورژانس پزشکی محسوب می‌شود.

اختلالات عملکردی اپیزودیک چین‌های صوتی که باعث انسداد راه هوایی می‌شود

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک حاد یا پاسخ هایپرسنسیویتی است که ممکن است در عرض چند دقیقه به مرگ منجر شود و یک اورژانس پزشکی است.

برونشیولیت (Bronchiolitis) با آسیب التهابی در راه‌های هوایی کوچک همراه با حفظ بافت بینابینی (interstitial sparing) مشخص می‌شود. این آسیب غیر اختصاصی بوده و می‌تواند به‌دلایل مختلفی از جمله عفونت‌ها، محرک‌ها، گازهای سمی، مواجهه با داروها، پنومونیت‌ها (pneumonitides)، اختلالات بافت همبند (connective tissue disorders)، واسکولیت‌ها (vasculitides) یا به‌صورت ایدیوپاتیک رخ دهد. برونشیت حاد ناشی از عفونت یا استنشاق سمی در بزرگسالان نادر است و بیشتر در کودکان دیده می‌شود.

استرونژیلوئیدیازیس توسط انگل روده‌ای (helminth) به نام استرونژیلوئیدس استرکورالیس (Strongyloides stercoralis) ایجاد می‌شود. این انگل از طریق نفوذ به پوست سالم، معمولاً در ناحیه پایینی بدن، یا بلع دهانی به انسان منتقل می‌شود. این عفونت در سراسر جهان مشاهده می‌شود، اما در مناطق گرمسیری یا نواحی گرم‌تر مناطق معتدل (مانند جنوب شرقی ایالات متحده، جزایر کارائیب) شایع‌تر است. گونه نادرتری که می‌تواند انسان را آلوده کند، استرونژیلوئیدس فولبورنی (Strongyloides fuelleborni) است؛ مواردی از این عفونت در آفریقای زیر صحرا (S. fuelleborni subsp. fuelleborni) و پاپوآ گینه نو (S. fuelleborni subsp. kellyi) گزارش شده است.

فیلاریاز لنفاوی (Lymphatic filariasis) یک عفونت ناشی از انتقال گونه‌های نماتود (nematode) از جمله ووشرریا بانکروفی (Wuchereria bancrofti)، بروژیا مالایی (Brugia malayi)، و بروژیا تیموری (Brugia timori) به انسان توسط پشه‌ها است. برآورد می‌شود که ۱۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به فیلاریاز لنفاوی مبتلا هستند یا با لنف‌ادم (lymphedema) مزمن به دلیل عفونت قبلی زندگی می‌کنند. این بیماری در بسیاری از مناطق آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی و مرکزی و جزایر اقیانوس آرام بومی است. بیش از دو سوم افراد مبتلا در آسیا، عمدتاً در هند، زندگی می‌کنند. عوامل خطر شامل قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض پشه‌ها در مناطق بومی، به‌ویژه در نزدیکی آب‌های راکد است.

رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis, AR) یکی از علل شایع احتقان بینی، آبریزش بینی (rhinorrhea)، عطسه و اشک‌ریزی (lacrimation) است. بیماران مبتلا به AR اغلب با خارش بینی، گلو و چشم‌ها، همراه با سرفه، ریزش ترشحات پشت بینی (postnasal drip)، و خستگی مراجعه می‌کنند.

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

بیماری رفلاکس معده به مری (Gastroesophageal Reflux Disease یا GERD) به ارتباط علائم یا عوارض ناشی از بازگشت محتویات معده به داخل مجرای مری اشاره دارد. این وضعیت باید از رفلاکس معده به مری (Gastroesophageal Reflux یا GER) که به بازگشت محتویات غذایی به مری و حلق اشاره دارد، متمایز شود. رفلاکس معده به مری (GER) در نوزادان شایع است و برآورد می‌شود که شیوع آن تقریباً 50 درصد باشد. این وضعیت بیشتر در نوزادان تازه متولد شده دیده می‌شود و با افزایش سن کاهش می‌یابد و اغلب تا 12 ماهگی از بین می‌رود. رفلاکس معده به مری در نوزادان پس از 18 ماهگی نادر است.

انواع مختلفی از داروها می‌توانند از طریق مکانیسم‌های گوناگون باعث سرفه شوند.

پولیپ‌های بینی ضایعات خوش‌خیم، معمولاً دوطرفه، چسبیده یا دارای پایه باریک و نیمه‌شفاف هستند که در حفره بینی و سینوس‌های اطراف بینی (paranasal sinuses) رشد می‌کنند. این عارضه در ۱٪ تا ۴٪ از جمعیت عمومی رخ می‌دهد و بیشترین شیوع آن در افراد بین ۲۰ تا ۴۰ سال است.

برونشیت ائوزینوفیلیک غیرآسمی (Nonasthmatic eosinophilic bronchitis) یکی از علل شایع سرفه مزمن است. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، هرچند قرار گرفتن در معرض محیطی به گرد و غبار، سخت‌کننده رزین (resin hardener)، دود جوشکاری و فرمالدهید (formaldehyde) با این وضعیت مرتبط شده‌اند. بیماران التهاب فعال مجاری تنفسی و افزایش ائوزینوفیل‌ها در خلط (sputum eosinophils) نشان می‌دهند که بر اساس عدم وجود اسپاسم برونش (bronchospasm) از آسم متمایز می‌شود.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

این نوع کم‌خونی (anemia) به دلیل سطوح پایین آهن ایجاد می‌شود. این کمبود به علت دریافت ناکافی آهن (به‌ویژه در دوره‌های رشد سریع یا بارداری)، از دست دادن خون (شامل منوراژی (menorrhagia) و خونریزی داخلی)، یا کاهش جذب آهن در دستگاه گوارش (GI tract) رخ می‌دهد. در مراحل اولیه، همولیز (hemolysis) ممکن است به صورت کم‌خونی فقر آهن ظاهر شود.

برونشیولیت (Bronchiolitis) با آسیب التهابی در راه‌های هوایی کوچک همراه با حفظ بافت بینابینی (interstitial sparing) مشخص می‌شود. این آسیب غیر اختصاصی بوده و می‌تواند به‌دلایل مختلفی از جمله عفونت‌ها، محرک‌ها، گازهای سمی، مواجهه با داروها، پنومونیت‌ها (pneumonitides)، اختلالات بافت همبند (connective tissue disorders)، واسکولیت‌ها (vasculitides) یا به‌صورت ایدیوپاتیک رخ دهد. برونشیت حاد ناشی از عفونت یا استنشاق سمی در بزرگسالان نادر است و بیشتر در کودکان دیده می‌شود.

فشار خون ریوی یک بیماری پیچیده و چندوجهی است که یا ناشی از واسکولوپاتی اولیه شریان ریوی (primary pulmonary arterial vasculopathy) است یا به‌صورت ثانویه به دلیل بیماری‌های متابولیک، ترومبوتیک یا همودینامیک ایجاد می‌شود. این وضعیت با فشار میانگین شریان ریوی بیش از ۲۵ میلی‌متر جیوه در حالت استراحت که با کاتتریزاسیون قلب راست اندازه‌گیری می‌شود، مشخص می‌گردد. این بیماری به پنج گروه زیر تقسیم می‌شود:

فشار خون ریوی پورتوپولمونری (Portopulmonary hypertension - PPHTN) به عنوان فشار خون شریانی ریوی (Pulmonary arterial hypertension - PAH) همراه با فشار خون پورتال (Portal hypertension) تعریف می‌شود که در غیاب سایر علل شایع PAH، مانند بیماری‌های بافت همبند یا بیماری‌های مادرزادی قلبی رخ می‌دهد. این وضعیت معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی دیده می‌شود، اگرچه می‌تواند در بیماران با فشار خون پورتال غیرسیروزی نیز توسعه یابد. پاتوژنز PPHTN شامل تکثیر سلول‌های اندوتلیال و عضله صاف است. علت این تکثیر ناشناخته است، اما یک نظریه این است که یک عامل هورمونی که معمولاً توسط کبد پاکسازی می‌شود، از طریق جریان‌های جانبی (collaterals) وارد جریان خون ریوی می‌شود. نظریه‌های دیگر شامل استعداد ژنتیکی، بیماری ترومبوآمبولیک ناشی از شانت‌های پورتوسیستمیک و افزایش جریان خون از طریق سیستم ریوی در بیماران مبتلا به بیماری کبدی می‌باشند. PPHTN تقریباً ۱٪ تا ۲٪ از بیماران با فشار خون پورتال یا سیروز و ۵٪ تا ۱۰٪ از بیمارانی که برای پیوند کبد ارجاع داده می‌شوند را تحت تأثیر قرار می‌دهد.