رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis, AR) یکی از علل شایع احتقان بینی، آبریزش بینی (rhinorrhea)، عطسه و اشک‌ریزی (lacrimation) است. بیماران مبتلا به AR اغلب با خارش بینی، گلو و چشم‌ها، همراه با سرفه، ریزش ترشحات پشت بینی (postnasal drip)، و خستگی مراجعه می‌کنند. این بیماری تا 20 درصد از افراد در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

عوامل محرک AR شامل گیاهان، پرز حیوانات (animal dander)، گرده‌ها (pollens) و قارچ‌ها (molds) است. این آلرژن‌ها از طریق دگرانولاسیون ماست‌سل‌ها (mast cell degranulation) که به واسطه ایمونوگلوبولین E (IgE) در مخاط بینی ایجاد می‌شود، AR را ایجاد می‌کنند.

الگوهای ارائه AR می‌توانند به صورت فصلی (seasonal)، شغلی (occupational)، یا مزمن (perennial) باشند. اخیراً، AR بر اساس مدت و دفعات علائم به "متناوب" (intermittent)، "مداوم" (persistent)، "خفیف" (mild) یا "متوسط" (moderate) طبقه‌بندی می‌شود.

این بیماری در میان تمام گروه‌های جمعیتی و مکان‌های مختلف شایع است، اما احتمال بروز آن در افراد با سابقه خانوادگی آلرژی بیشتر است. شایان ذکر است که AR در افرادی با شرایط آتوپیک (atopic) مانند آسم، درماتیت آتوپیک و آلرژی‌های غذایی شایع‌تر است. AR معمولاً قبل از 20 سالگی ظاهر می‌شود و اغلب با افزایش سن شدت آن کاهش می‌یابد.

اگرچه AR خطر جانی ندارد، می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی و بهره‌وری در مدرسه یا محل کار را تحت تأثیر قرار دهد.