بیماری های مشابه

پیچ‌خوردگی مچ پا (Ankle Sprain) یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که در بخش اورژانس یا مطب پزشک مراقبت‌های اولیه مشاهده می‌شود. این آسیب با صدمه به رباط‌هایی که از مچ پا و مفصل مچ حمایت می‌کنند، مشخص می‌شود. شایع‌ترین رباط آسیب‌دیده، رباط تالوفیبولار قدامی (Anterior Talofibular Ligament) است. پیچ‌خوردگی مچ خارجی معمولاً در نتیجه وارونگی (Inversion) مچ پا در حالت پلانتارفلکشن (Plantar-Flexion) رخ می‌دهد. همچنین، رباط‌های کالکانئوفیبولار (Calcaneofibular Ligament) و تالوفیبولار خلفی (Posterior Talofibular Ligament) نیز ممکن است آسیب ببینند.

شکستگی‌های مچ پا معمولاً با درد و تورم در مفصل مچ پا پس از یک آسیب (مانند سقوط، لغزش در پله‌ها، یا پیچ‌خوردگی در حین فعالیت‌های ورزشی) ظاهر می‌شوند. این خلاصه، رویکرد اولیه‌ای برای پزشکان اورژانس و مراقبت‌های اولیه ارائه می‌دهد. زیرگروه‌های مختلف (مانند شکستگی قوزک داخلی (medial malleolus fracture)، شکستگی قوزک پشتی (posterior malleolus fracture)، شکستگی استخوان نازک‌نی (distal fibula fracture)، شکستگی دوقوزکی (bimalleolar) و سه‌قوزکی (trimalleolar) مچ پا، شکستگی تالوس (talus fracture)، شکستگی پایلون (pilon fracture)، و شکستگی سه‌سطحی (triplanar fracture)) به طور جداگانه و با جزئیات بیشتری بررسی می‌شوند.

علل و مکانیزم معمول آسیب: شکستگی پایلون (Pilon fracture) که به‌عنوان شکستگی صفحه تیبیال (tibial plafond fracture) نیز شناخته می‌شود، نوعی آسیب پا است که شامل شکستگی در بخش‌های دیستال تیبیای (tibia) و در بسیاری از موارد فیبولا (fibula) می‌باشد. این آسیب می‌تواند به‌دلیل وارد آمدن نیروهای محوری با انرژی بالا ناشی از تروما، مانند تصادفات رانندگی یا سقوط از ارتفاع، رخ دهد. به‌طور خاص، این شکستگی معمولاً به‌دلیل برخورد استخوان تالوس (talus) با تیبیای با نیروی بیش از حد در زمان ضربه ایجاد می‌شود.

شکستگی‌های تالوس در ناحیه مچ پا معمولاً در بیماران جوان و فعال رخ می‌دهد. در بیشتر موارد، بیماران بلافاصله پس از آسیب با درد شدید، تورم و احتمالاً تغییر شکل مچ پا پس از یک آسیب با انرژی بالا (مانند تصادف خودرو، تصادف موتورسیکلت، سقوط از ارتفاع) مراجعه می‌کنند.

شکستگی فرآیند جانبی تالوس (Lateral Talar Process Fracture یا LTPF) الگویی نادر از شکستگی است که بیشتر در اسنوبردسواران مشاهده می‌شود و به‌طور غیررسمی به آن "شکستگی اسنوبردسواران" گفته می‌شود. فرآیند جانبی تالوس یک برجستگی به شکل گُوِه از جنبه جانبی تالوس است. این قسمت به‌طور دورسال-جانبی با فیبولا (Fibula) مفصل می‌شود و در حفظ ساختار مورتایس مچ پا و تثبیت جانبی مچ پا نقش دارد. همچنین به عنوان منشأ لیگامان تالوکالکانیال جانبی (Lateral Talocalcaneal Ligament) عمل کرده و با سطح مفصلی خلفی کالکانئوس (Calcaneus) برای تشکیل مفصل ساب‌تالار (Subtalar Joint) مفصل می‌شود.

سندرم مزمن فشار کمپارتمان (Chronic Exertional Compartment Syndrome یا CECS) شرایطی است که با ایسکمی (ischemia) قابل برگشت در عضلات داخل یک کمپارتمان خاص مشخص می‌شود.

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یا ضایعه استئوکندرال (Osteochondral lesion) به آسیبی در سطح مفصلی اشاره دارد که شامل آسیب به غضروف مفصلی و استخوان زیر غضروفی (subchondral bone) می‌شود. این آسیب‌ها بر اساس اندازه، میزان تخریب غضروفی و استخوانی، و جابجایی قطعات درجه‌بندی می‌شوند. این ضایعات معمولاً در افراد جوان و فعال رخ می‌دهند، اما در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتند. این آسیب‌ها احتمالاً در بسیاری از پیچ‌خوردگی‌های مچ پا (تا ۷۰٪) رخ می‌دهند و اغلب نادیده گرفته می‌شوند زیرا ممکن است در عکس‌برداری با اشعه ایکس دیده نشوند و تنها در سی‌تی‌اسکن (CT) یا ام‌آر‌آی (MRI) قابل مشاهده باشند.

تاندون‌های عضلات پرونئوس برویس و لانگوس (تاندون‌های پرونئال) دارای مکانیسم‌های مختلفی برای آسیب هستند. در برخی بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال ممکن است به صورت حاد و با یک رویداد آشکار آغاز شود، که معمولاً به دلیل پیچ‌خوردگی مچ پا (ankle inversion injury) است. با این حال، در اکثر بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال یک مسئله مزمن است که به دلیل استفاده بیش از حد، تخریب تاندون یا نارسایی تاندون رخ می‌دهد. در این موارد، یک آسیب خاص و اولیه ممکن است بسیار دور یا غیرقابل تشخیص باشد.

عضلات پرونئال برویس و لونگوس به عنوان پروناتور و اورتور پا عمل می‌کنند و به طور قابل توجهی در پایداری جانبی مچ پا نقش دارند. تحت‌لوکساسیون (subluxation) و دررفتگی تاندون‌های پرونئال از بیماری‌های نادر مچ پا هستند که معمولاً از رویدادهای ورزشی تروماتیک با حرکات برشی (مانند اسکی، فوتبال، بسکتبال، اسکیت روی یخ) ناشی می‌شوند. از بیش از ۲۳,۰۰۰ آسیبی که روزانه در ایالات متحده به مچ پا وارد می‌شود، تحت‌لوکساسیون تاندون‌های پرونئال تقریباً ۰.۳٪ تا ۰.۵٪ از رویدادهای تروماتیک مچ پا را تشکیل می‌دهند.

پیچ‌خوردگی مچ پا (Ankle Sprain) یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که در بخش اورژانس یا مطب پزشک مراقبت‌های اولیه مشاهده می‌شود. این آسیب با صدمه به رباط‌هایی که از مچ پا و مفصل مچ حمایت می‌کنند، مشخص می‌شود. شایع‌ترین رباط آسیب‌دیده، رباط تالوفیبولار قدامی (Anterior Talofibular Ligament) است. پیچ‌خوردگی مچ خارجی معمولاً در نتیجه وارونگی (Inversion) مچ پا در حالت پلانتارفلکشن (Plantar-Flexion) رخ می‌دهد. همچنین، رباط‌های کالکانئوفیبولار (Calcaneofibular Ligament) و تالوفیبولار خلفی (Posterior Talofibular Ligament) نیز ممکن است آسیب ببینند.

شکستگی‌های مچ پا معمولاً با درد و تورم در مفصل مچ پا پس از یک آسیب (مانند سقوط، لغزش در پله‌ها، یا پیچ‌خوردگی در حین فعالیت‌های ورزشی) ظاهر می‌شوند. این خلاصه، رویکرد اولیه‌ای برای پزشکان اورژانس و مراقبت‌های اولیه ارائه می‌دهد. زیرگروه‌های مختلف (مانند شکستگی قوزک داخلی (medial malleolus fracture)، شکستگی قوزک پشتی (posterior malleolus fracture)، شکستگی استخوان نازک‌نی (distal fibula fracture)، شکستگی دوقوزکی (bimalleolar) و سه‌قوزکی (trimalleolar) مچ پا، شکستگی تالوس (talus fracture)، شکستگی پایلون (pilon fracture)، و شکستگی سه‌سطحی (triplanar fracture)) به طور جداگانه و با جزئیات بیشتری بررسی می‌شوند.

علل و مکانیزم معمول آسیب: شکستگی پایلون (Pilon fracture) که به‌عنوان شکستگی صفحه تیبیال (tibial plafond fracture) نیز شناخته می‌شود، نوعی آسیب پا است که شامل شکستگی در بخش‌های دیستال تیبیای (tibia) و در بسیاری از موارد فیبولا (fibula) می‌باشد. این آسیب می‌تواند به‌دلیل وارد آمدن نیروهای محوری با انرژی بالا ناشی از تروما، مانند تصادفات رانندگی یا سقوط از ارتفاع، رخ دهد. به‌طور خاص، این شکستگی معمولاً به‌دلیل برخورد استخوان تالوس (talus) با تیبیای با نیروی بیش از حد در زمان ضربه ایجاد می‌شود.

شکستگی دیستال فیبولا (distal fibula fracture)، شایع‌ترین نوع شکستگی مچ پا، نوعی شکستگی مالئولار (malleolar) ایزوله است که در بیش از 70 درصد موارد رخ می‌دهد؛ بیشتر این شکستگی‌ها شامل شکستگی مالئولوس جانبی (lateral malleolus) می‌باشند. شکستگی‌های دیستال فیبولا می‌توانند در بیماران بالغ در هر سنی و همچنین در کودکان رخ دهند. این شکستگی‌ها ممکن است بر اثر پیچ‌خوردگی مچ پا، آسیب له‌شدگی یا حتی ضربه مستقیم ایجاد شوند. شکستگی دیستال فیبولا با درد و تورم در ناحیه جانبی مچ پا بروز می‌کند.

علل / مکانیسم‌های معمول آسیب: شکستگی‌های فیبولا (fibula) پروگزیمال معمولاً ناشی از تروما، به‌ویژه در ارتباط با پیچش پا یا ساق و برخورد ضربه به بخش خارجی ساق پا است. شکستگی‌های فیبولا پروگزیمال به ندرت به‌صورت مجزا رخ می‌دهند و اغلب با آسیب به ساختارهای دیگر مانند تیبیا (tibia) پروگزیمال، لیگامان‌های زانو و ساختارهای نوروواسکولار (neurovascular) مجاور مانند عصب پرونئال (peroneal nerve) مشترک همراه هستند.

شکستگی‌های پا ممکن است به علت پیچش‌های شدید، سقوط از ارتفاع، آسیب‌های فشاری و سایر تروماهای شدید رخ دهند. رایج‌ترین شکستگی‌ها مربوط به انگشتان و استخوان‌های متاتارسال (35٪) است. سایر محل‌های شکستگی پا شامل استخوان کالکانئوس، استخوان ناویکولار، استخوان کوبوئید، استخوان‌های کونئیفرم و مچ پا می‌باشند.

شکستگی‌های تالوس در ناحیه مچ پا معمولاً در بیماران جوان و فعال رخ می‌دهد. در بیشتر موارد، بیماران بلافاصله پس از آسیب با درد شدید، تورم و احتمالاً تغییر شکل مچ پا پس از یک آسیب با انرژی بالا (مانند تصادف خودرو، تصادف موتورسیکلت، سقوط از ارتفاع) مراجعه می‌کنند.

- بیمار را از نظر آسیب‌های بیشتر (شامل ساختارهای لیگامانی و استخوانی مچ پا و میدفوت) ارزیابی کرده و کنترل درد را فراهم کنید.

تاندون‌های عضلات پرونئوس برویس و لانگوس (تاندون‌های پرونئال) دارای مکانیسم‌های مختلفی برای آسیب هستند. در برخی بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال ممکن است به صورت حاد و با یک رویداد آشکار آغاز شود، که معمولاً به دلیل پیچ‌خوردگی مچ پا (ankle inversion injury) است. با این حال، در اکثر بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال یک مسئله مزمن است که به دلیل استفاده بیش از حد، تخریب تاندون یا نارسایی تاندون رخ می‌دهد. در این موارد، یک آسیب خاص و اولیه ممکن است بسیار دور یا غیرقابل تشخیص باشد.

عضلات پرونئال برویس و لونگوس به عنوان پروناتور و اورتور پا عمل می‌کنند و به طور قابل توجهی در پایداری جانبی مچ پا نقش دارند. تحت‌لوکساسیون (subluxation) و دررفتگی تاندون‌های پرونئال از بیماری‌های نادر مچ پا هستند که معمولاً از رویدادهای ورزشی تروماتیک با حرکات برشی (مانند اسکی، فوتبال، بسکتبال، اسکیت روی یخ) ناشی می‌شوند. از بیش از ۲۳,۰۰۰ آسیبی که روزانه در ایالات متحده به مچ پا وارد می‌شود، تحت‌لوکساسیون تاندون‌های پرونئال تقریباً ۰.۳٪ تا ۰.۵٪ از رویدادهای تروماتیک مچ پا را تشکیل می‌دهند.