شکستگی دیستال فیبولا (distal fibula fracture)، شایع‌ترین نوع شکستگی مچ پا، نوعی شکستگی مالئولار (malleolar) ایزوله است که در بیش از 70 درصد موارد رخ می‌دهد؛ بیشتر این شکستگی‌ها شامل شکستگی مالئولوس جانبی (lateral malleolus) می‌باشند. شکستگی‌های دیستال فیبولا می‌توانند در بیماران بالغ در هر سنی و همچنین در کودکان رخ دهند. این شکستگی‌ها ممکن است بر اثر پیچ‌خوردگی مچ پا، آسیب له‌شدگی یا حتی ضربه مستقیم ایجاد شوند. شکستگی دیستال فیبولا با درد و تورم در ناحیه جانبی مچ پا بروز می‌کند.
تشخیص و ارزیابی اولیه
ذکر دقیق حرکات پا در هنگام آسیب (سوپیناسیون، پروناسیون، چرخش خارجی، چرخش داخلی) توسط بیمار معمولاً با الگوی آسیب دیده شده در تصاویر یا در اتاق عمل به طور دقیق همخوانی ندارد. بنابراین، تمرکز اولیه باید به شرح زیر باشد:
- دریافت تاریخچه اولیه (مثلاً اینکه آیا آسیب در حین سقوط از ارتفاع، فعالیت ورزشی یا تصادف رخ داده است).
- انجام معاینه فیزیکی کامل، از جمله ارزیابی نقص نورولوژیکی یا عروقی.
- در صورت لزوم، جااندازی شکستگی (به ویژه اگر نقص نورولوژیکی یا عروقی وجود داشته باشد).
- ارزیابی تصاویر رادیولوژی برای بررسی پایداری.
عوامل خطر
عوامل خطر برای شکستگی مچ پا شامل چاقی و سیگار کشیدن می‌باشند. شکستگی‌های مچ پا جزو شکستگی‌های کلاسیک ناشی از پوکی استخوان (osteoporotic fractures) نیستند، به این معنا که تراکم استخوان لزوماً محافظتی ایجاد نمی‌کند.
در اکثر موارد، بیماران بلافاصله پس از آسیب مراجعه می‌کنند. تورم می‌تواند به سرعت پیشرفت کند و میزان تورم تأثیر عمده‌ای بر زمان‌بندی جراحی دارد و می‌تواند منجر به عوارض شود.