علل / مکانیسم معمول آسیب:
سندرم مزمن فشار کمپارتمان (Chronic Exertional Compartment Syndrome یا CECS) شرایطی است که با ایسکمی (ischemia) قابل برگشت در عضلات داخل یک کمپارتمان خاص مشخص می‌شود.
CECS باید از سندرم حاد کمپارتمان (acute compartment syndrome) که معمولاً به دلیل تروما و آسیب‌های فشاری ایجاد می‌شود، متمایز شود. سندرم حاد کمپارتمان با درد مداوم و غیرمرتبط با فعالیت و نیاز به مداخله جراحی اورژانسی بسیار بحرانی‌تر است.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
CECS بیشتر کمپارتمان قدامی ساق پا (70% موارد) را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما در سایر کمپارتمان‌های ساق پا (10% موارد شامل کمپارتمان‌های قدامی و جانبی ساق پا)، و همچنین در ساعدها، ران‌ها، پاها و دست‌ها نیز گزارش شده است. این بیماری بیشتر در دوندگان و نیروهای نظامی مشاهده می‌شود و اغلب به صورت دوطرفه بروز می‌کند.
این وضعیت معمولاً به صورت درد ضربان‌دار یا سوزان و احساس عینی و/یا ذهنی تورم در ساق پا در حین فعالیت بدنی ظاهر می‌شود. پارستزی (paresthesias) نیز ممکن است در پشت پا وجود داشته باشد. علائم با استراحت تسکین می‌یابند. بیماران معمولاً می‌توانند مدت زمان ورزش تا بروز درد و مدت زمان ادامه درد پس از توقف ورزش را شناسایی کنند.
شیوع:
این بیماری نسبتاً نادر است.
- سن: بیشتر در دهه سوم زندگی مشاهده می‌شود.
- جنسیت: وقوع برابر در مردان و زنان بالغ (در جمعیت کودکان، در دختران شایع‌تر است).
عوامل خطر:
عوامل خطر شامل دویدن، ورزش‌هایی که شامل پریدن یا اسکیت هستند، دوچرخه‌سواری و خدمت نظامی می‌شود. عوامل خطر خاص برای CECS در اندام‌های فوقانی شامل فعالیت‌های ورزشی است که نیاز به گرفتن مکرر دارند، مانند قایقرانی، ژیمناستیک و دوچرخه‌سواری.
پاتوفیزیولوژی:
پاتوفیزیولوژی CECS به خوبی درک نشده است و احتمالاً چندعاملی است. علت نهایی درد در CECS شامل ایسکمی قابل برگشت درون کمپارتمان خاص به دلیل افزایش فشار است. در عضله طبیعی، حجم عضله در طول ورزش تا 20% افزایش می‌یابد (به دلیل افزایش جریان خون و تورم بافت) و با افزایش فشار داخل کمپارتمان منعکس می‌شود. تصور می‌شود که تورم بافت از طریق ترکیبی از تراوش مایعات و تجمع محصولات زائد متابولیکی که به سرعت حذف / متابولیزه نمی‌شوند، رخ می‌دهد. در افرادی که CECS دارند، این افزایش فشار داخل کمپارتمان منجر به یک زنجیره از خروج وریدی مختل و باریک شدن گرادیان شریانی-وریدی می‌شود. در یک فشار خاص، فشار بینابینی (interstitial) از فشار پرفیوژن بالاتر می‌رود. این باعث اختلال در جریان خون مویرگی، کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت و در نهایت ایسکمی می‌شود که منجر به علائم CECS می‌شود.