شکستگی‌های تالوس در ناحیه مچ پا معمولاً در بیماران جوان و فعال رخ می‌دهد. در بیشتر موارد، بیماران بلافاصله پس از آسیب با درد شدید، تورم و احتمالاً تغییر شکل مچ پا پس از یک آسیب با انرژی بالا (مانند تصادف خودرو، تصادف موتورسیکلت، سقوط از ارتفاع) مراجعه می‌کنند.
شکستگی گردن تالوس
شکستگی‌های گردن تالوس (بخش میانی) شایع‌ترین نوع شکستگی تالوس هستند و ۵۰ درصد از موارد را شامل می‌شوند. این شکستگی‌ها را می‌توان با استفاده از طبقه‌بندی هاوکینز (Hawkins classification) از I تا IV دسته‌بندی کرد: هاوکینز I غیرجابه‌جا شده است، و هاوکینز II-IV به شکستگی تالوس با دررفتگی‌های همزمان زیر تالوس (II)، تیبیا-تالوس (III)، و تالوناویکولار (IV) اشاره دارد. تأمین خون به تالوس ضعیف است، بنابراین نکروز آواسکولار (avascular necrosis) برای شکستگی‌های گردن تالوس شایع است.
مهم‌تر از دانستن طبقه‌بندی هاوکینز این است که این شکستگی‌ها را به‌عنوان آسیب‌های بسیار جدی شناسایی کنیم. باید فوراً با ارتوپدی مشورت شود و سی‌تی اسکن (CT scan) گرفته شود. معمولاً شکستگی‌های اضافی در اندام تحتانی هم‌جهت (ipsilateral) وجود دارد.
سایر شکستگی‌های تالوس
سایر شکستگی‌های تالوس، به ترتیب کاهش شیوع، شامل شکستگی بدن تالوس (واقع در زیر تیبیا)، فرآیند جانبی، و سر تالوس (واقع در قسمت پایین‌تر پا) هستند. این شکستگی‌های دیگر ممکن است ناشی از مکانیزم آسیب با انرژی کمتر باشند یا با تصویربرداری پیشرفته در مواردی که بیمار برای پیچ‌خوردگی مچ پا درمان شده اما بهبودی آن کند است، کشف شوند. از آنجا که این شکستگی‌ها می‌توانند در تروماهای با انرژی بالا نیز رخ دهند، به صورت یکجا بررسی می‌شوند. شکستگی‌های فرآیند جانبی می‌توانند از آسیب‌های ورزشی، به طور کلاسیک از اسنوبوردینگ، ایجاد شوند، زمانی که مچ پا در هنگام فرود سخت به سمت پشت خم شده و به بیرون چرخیده است.
موضوعات مرتبط:
آسیب مچ پا، شکستگی مچ پا، شکستگی پا