دلایل و مکانیسم‌های معمول آسیب:
تاندون‌های عضلات پرونئوس برویس و لانگوس (تاندون‌های پرونئال) دارای مکانیسم‌های مختلفی برای آسیب هستند. در برخی بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال ممکن است به صورت حاد و با یک رویداد آشکار آغاز شود، که معمولاً به دلیل پیچ‌خوردگی مچ پا (ankle inversion injury) است. با این حال، در اکثر بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال یک مسئله مزمن است که به دلیل استفاده بیش از حد، تخریب تاندون یا نارسایی تاندون رخ می‌دهد. در این موارد، یک آسیب خاص و اولیه ممکن است بسیار دور یا غیرقابل تشخیص باشد.
آسیب به تاندون پرونئوس برویس به دلیل نقش برجسته‌تر آن در انحراف خارجی مچ پا (ankle eversion) به مراتب شایع‌تر است.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
بیمار معمولاً با درد مزمن و آهسته‌پیش‌برنده در ناحیه خارجی مچ پا مراجعه می‌کند. ممکن است کاهش قدرت انحراف خارجی مچ پا در برابر مقاومت، درد هنگام انحراف خارجی مقاومتی و درد در لمس ناحیه خارجی مچ پا در پشت قوزک خارجی مشاهده شود.
شیوع:
شیوع در جمعیت عمومی به خوبی توصیف نشده است؛ با این حال، پارگی تاندون‌های پرونئال در ۲۲٪ تا ۷۷٪ از تمام موارد ناپایداری جانبی مچ پا یافت می‌شود و ۴٪ از تمام آسیب‌های مچ پا را شامل می‌شود. این آسیب‌ها می‌توانند در افراد در تمام سنین رخ دهند اما بیشتر با جمعیت جوان و ورزشکار مرتبط هستند.
عوامل خطر:
عوامل خطر شامل آسیب پیچ‌خوردگی قبلی مچ پا و ناپایداری مزمن مچ پا است. آسیب به تاندون‌های پرونئال معمولاً با آسیب همزمان به رباط‌های جانبی مچ پا (۳۳٪)، آسیب به رتیناکولوم برتر پرونئال (۱۳٪)، شکستگی مچ پا (۱۳٪) و نارسایی شیار فیبولا (۱۰٪) همراه است. وجود عضله پرونئوس برویس در موقعیت پایین و عضله پرونئوس کوارتوس به عنوان عوامل خطر برای پارگی تاندون‌های پرونئال شناخته شده‌اند و به ترتیب در ۳۳٪ و ۷٪ تا ۲۲٪ نمونه‌های کالبدشکافی یافت می‌شوند. پاهای کاوواروس به عنوان عامل خطر برای پارگی همزمان هر دو تاندون پرونئال شناخته شده‌اند.
پاتوفیزیولوژی:
آسیب به تاندون‌های پرونئال به طور کلی به عنوان شکافتن یا پارگی تاندون تعریف می‌شود که برای آن مکانیسم‌های متعددی پیشنهاد شده است. اول، آسیب به رتیناکولوم برتر پرونئال یا ناپایداری مزمن مچ پا ممکن است به سابلوکسیشن تاندون پرونئوس برویس منجر شود که در نهایت باعث ساییدگی تاندون در اثر فیبولای پس‌جانبی می‌شود. دوم، یک آسیب پیچ‌خوردگی ممکن است تاندون پرونئوس برویس را بین فیبولا و تاندون پرونئوس لانگوس فشرده کند و منجر به پارگی یا شکافتن شود. شکستگی در پایه متاتارسال پنجم نیز ممکن است در یک آسیب پیچ‌خوردگی به پارگی پرونئوس برویس منجر شود. پارگی‌های پرونئوس برویس معمولاً در شیار رترومالئولار رخ می‌دهد.
آسیب‌های پرونئوس لانگوس بیشتر در بین رتیناکولوم تحتانی و شیار کوبوئید رخ می‌دهد و مانند آسیب‌های پرونئوس برویس، بیشتر با آسیب‌های پیچ‌خوردگی و استرس مزمن به تاندون همراه است.
درجه‌بندی / سیستم طبقه‌بندی:
طبقه‌بندی پارگی تاندون پرونئال ردفرن و میرسون
- نوع I: هر دو تاندون سالم اما با پارگی جزئی
- نوع II: یک تاندون سالم است اما دیگری عمدتاً پاره شده است
- نوع IIIa: هر دو تاندون عمدتاً پاره شده‌اند (غیرقابل استفاده) و شکم عضله هیچ حرکتی ندارد
- نوع IIIb: هر دو تاندون عمدتاً پاره شده‌اند (غیرقابل استفاده) اما شکم عضله حرکت دارد