بیماری های مشابه

التهاب یا تحریک تاندون، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد رخ می‌دهد. این وضعیت با تورم و حساسیت تاندون آسیب‌دیده و درد در هنگام حرکت مشخص می‌شود. ممکن است در هر تاندونی از بدن رخ دهد، اما معمولاً در نواحی شانه‌ها، آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاشنه‌ها شایع‌تر است.

عضلات پرونئال برویس و لونگوس به عنوان پروناتور و اورتور پا عمل می‌کنند و به طور قابل توجهی در پایداری جانبی مچ پا نقش دارند. تحت‌لوکساسیون (subluxation) و دررفتگی تاندون‌های پرونئال از بیماری‌های نادر مچ پا هستند که معمولاً از رویدادهای ورزشی تروماتیک با حرکات برشی (مانند اسکی، فوتبال، بسکتبال، اسکیت روی یخ) ناشی می‌شوند. از بیش از ۲۳,۰۰۰ آسیبی که روزانه در ایالات متحده به مچ پا وارد می‌شود، تحت‌لوکساسیون تاندون‌های پرونئال تقریباً ۰.۳٪ تا ۰.۵٪ از رویدادهای تروماتیک مچ پا را تشکیل می‌دهند.

پیچ‌خوردگی مچ پا (Ankle Sprain) یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که در بخش اورژانس یا مطب پزشک مراقبت‌های اولیه مشاهده می‌شود. این آسیب با صدمه به رباط‌هایی که از مچ پا و مفصل مچ حمایت می‌کنند، مشخص می‌شود. شایع‌ترین رباط آسیب‌دیده، رباط تالوفیبولار قدامی (Anterior Talofibular Ligament) است. پیچ‌خوردگی مچ خارجی معمولاً در نتیجه وارونگی (Inversion) مچ پا در حالت پلانتارفلکشن (Plantar-Flexion) رخ می‌دهد. همچنین، رباط‌های کالکانئوفیبولار (Calcaneofibular Ligament) و تالوفیبولار خلفی (Posterior Talofibular Ligament) نیز ممکن است آسیب ببینند.

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یا ضایعه استئوکندرال (Osteochondral lesion) به آسیبی در سطح مفصلی اشاره دارد که شامل آسیب به غضروف مفصلی و استخوان زیر غضروفی (subchondral bone) می‌شود. این آسیب‌ها بر اساس اندازه، میزان تخریب غضروفی و استخوانی، و جابجایی قطعات درجه‌بندی می‌شوند. این ضایعات معمولاً در افراد جوان و فعال رخ می‌دهند، اما در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتند. این آسیب‌ها احتمالاً در بسیاری از پیچ‌خوردگی‌های مچ پا (تا ۷۰٪) رخ می‌دهند و اغلب نادیده گرفته می‌شوند زیرا ممکن است در عکس‌برداری با اشعه ایکس دیده نشوند و تنها در سی‌تی‌اسکن (CT) یا ام‌آر‌آی (MRI) قابل مشاهده باشند.