شکستگی‌های پا ممکن است به علت پیچش‌های شدید، سقوط از ارتفاع، آسیب‌های فشاری و سایر تروماهای شدید رخ دهند. رایج‌ترین شکستگی‌ها مربوط به انگشتان و استخوان‌های متاتارسال (35٪) است. سایر محل‌های شکستگی پا شامل استخوان کالکانئوس، استخوان ناویکولار، استخوان کوبوئید، استخوان‌های کونئیفرم و مچ پا می‌باشند.

ویژگی‌های شکستگی

شکستگی‌ها با درد موضعی، حساسیت، تورم، اکیموز (ecchymosis) و ناتوانی در تحمل وزن یا راه رفتن مشخص می‌شوند. شکستگی ممکن است جابه‌جا شده یا نشده باشد. شکستگی‌های باز و شکستگی‌هایی که شامل آسیب عروقی / ایسکمی (ischemia) و به دام افتادن عصب / سندرم کمپارتمان (compartment syndrome) هستند، به شدت اورژانسی بوده و نیاز به مشاوره فوری با یک جراح متخصص دارند. چنین آسیب‌هایی ممکن است با آسیب به لیگامان‌ها، سایر استخوان‌ها و مفاصل همراه باشند. شکستگی‌های استرسی میکرو شکستگی‌هایی هستند که به علت نیروهای تکراری یا استفاده بیش از حد مانند راهپیمایی، دویدن و رقصیدن یا به دلیل وزن بیش از حد، کفش‌های نامناسب یا تکنیک یا تمرین ورزشی ضعیف رخ می‌دهند. میکرو شکستگی‌ها بیشتر در متاتارسال‌ها اتفاق می‌افتند.

مدیریت شکستگی پا

مدیریت شکستگی پا بستگی به این دارد که کدام استخوان‌ها دچار شکستگی شده و شدت آسیب چگونه است. شکستگی‌های باز به دلیل خطر خونریزی و عفونت، پیچیدگی‌های اضافی به همراه دارند و شامل پروتکل‌های درمان زخم، درمان آنتی‌بیوتیکی و به‌روزرسانی واکسیناسیون کزاز می‌شوند. عوارض سندرم کمپارتمان حاد و آسیب عروقی نیاز به مشاوره فوری جراحی دارند، زیرا عدم درمان ممکن است منجر به آسیب غیرقابل برگشت (نکروز) و افزایش بیماری و مرگ و میر شود. درمان درد و التهاب معمولاً شامل مسکن‌ها (راهنمایی‌های تجویز اوپیوئید و همچنین جایگزین‌های غیر اوپیوئیدی در دسترس هستند)، استفاده از یخ، بالا نگه داشتن عضو و بی‌حرکت‌سازی است. شکستگی‌های جابه‌جا شده و شکستگی‌های مرکب ممکن است به صورت جراحی درمان شده و با گچ پوشانده شوند.

موضوعات مرتبط

شکستگی متاتارسال پنجم، شکستگی فرآیند جانبی تالار، شکستگی بدنه تالار، شکستگی گردن تالار، شکستگی تالوس.