بیماری های مشابه

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome یا GBS) مجموعه‌ای از پلی‌نوروپاتی‌های نادر، حاد و مرتبط با سیستم ایمنی است که ویژگی‌ها و تظاهرات مختلفی دارد. این سندرم به دو زیرگروه اصلی تقسیم می‌شود: دمیلینه‌کننده و آکسونال. انواع دمیلینه‌کننده شامل پلی‌نوروپاتی دمیلینه‌کننده التهابی حاد (acute inflammatory demyelinating polyneuropathy یا AIDP) و نوع بالینی سندرم میلر فیشر (Miller Fisher syndrome یا MFS) می‌باشند. انواع آکسونال شامل نوروپاتی آکسونال حرکتی حاد (acute motor axonal neuropathy یا AMAN) و نوروپاتی آکسونال حرکتی-حسی حاد (acute motor-sensory axonal neuropathy یا AMSAN) هستند.

فشردگی نخاع به معنای فشار مکانیکی خارجی بر روی نخاع است. این وضعیت می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و به‌عنوان یک وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته می‌شود، زیرا ممکن است منجر به از دست رفتن دائمی عملکرد عصبی شود. علائم و نشانه‌ها بسته به سطح درگیری نخاع متفاوت است و ممکن است شامل ضعف، از دست دادن حس، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع و/یا درد موضعی باشد.

میلیت عرضی (Transverse myelitis) یک وضعیت نادر است که شامل التهاب نخاع می‌شود و می‌تواند ناشی از فرآیندهای عفونی، اختلالات خودایمنی یا عوامل سمی باشد. عوامل عفونی شامل سل، بیماری لایم، و سیفلیس و همچنین ویروس‌هایی مانند واریسلا زوستر و هرپس سیمپلکس می‌باشند، به‌ویژه در بیماران با نقص ایمنی. سفر به مناطق بومی از نظر جغرافیایی ممکن است منجر به مواجهه با عوامل عفونی مسبب بالقوه مانند ویروس نیل غربی، ویروس زیکا و ویروس لنفوتروپیک سلول T انسانی نوع ۱ (HTLV-1) (پاراپارزی اسپاستیک استوایی / میلوپاتی مرتبط با HTLV1 [TSP/HAM]) و انگل‌هایی مانند آنگیوسترونژیلیازیس، شیستوزومیازیس و سیستیسرکوزیس شود.

بیماری فلج اطفال، که به نام‌های پولیومیلیت و فلج کودکان نیز شناخته می‌شود، یک بیماری سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که به طور انتخابی نورون‌های حرکتی را آلوده و تخریب می‌کند و منجر به ضعف عضلانی و فلج شل حاد می‌شود. این بیماری توسط ویروس پولیو (PV) که یکی از اعضای جنس انتروویروس است، ایجاد می‌شود. اگرچه اپیدمی‌های این بیماری پدیده‌ای نسبتاً جدید هستند، اما پولیو به عنوان یک بیماری باستانی شناخته می‌شود و استل‌های مصر باستان و بقایای مومیایی‌های فرعون‌ها نشان‌دهنده تحلیل مشخصی در اندام‌های تحتانی ناشی از فلج پولیومدیت است. اولین گزارش‌های مربوط به شیوع این بیماری در اروپا و ایالات متحده به اوایل و اواسط قرن 19 میلادی بازمی‌گردد و پس از صنعتی شدن، پولیو به یکی از ترسناک‌ترین بیماری‌های دوران کودکی در قرن 20 تبدیل شد، به‌طوری‌که اوج عفونت در ایالات متحده در دهه 1950 رخ داد. از آن زمان، شیوع جهانی به دلیل توسعه واکسن پولیو و برنامه‌های واکسیناسیون گسترده تحت نظارت سازمان بهداشت جهانی (WHO) به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافته است.

ویروس نیل غربی (West Nile virus یا WNV) ناشی از عفونت با یک فلاوی‌ویروس (flavivirus) است. ناقل انتقال این ویروس، پشه‌های کولکس (Culex)، آئدس (Aedes) و منسونیا (Mansonia) به‌همراه برخی از کنه‌ها هستند که پرندگان به عنوان میزبان واسطه عمل می‌کنند.

میاستنی گراویس (MG) یک بیماری خودایمنی عصبی-عضلانی است که با ضعف متغیر و بدون درد در عضلات ارادی مشخص می‌شود. میاستنی گراویس خودایمنی می‌تواند به صورت چشمی یا عمومی ظاهر شود.

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) که همچنین به عنوان بیماری لو گهریگ شناخته می‌شود، یک بیماری تحلیل‌برنده سریع‌الپیشرفت است که با از دست دادن نورون‌های حرکتی مشخص می‌شود. ALS به فلج و نارسایی تنفسی منجر شده و نهایتاً به مرگ ختم می‌شود. یافته‌های مشخصه شامل آتروفی عضلانی، فاسیکولاسیون‌ها (fasciculations)، ضعف نامتقارن اندام‌ها، دیس‌آرتری (dysarthria)، دیس‌فاژی (dysphagia)، افتادگی پا (foot drop)، تنگی نفس (dyspnea)، و آب‌ریزش دهان (drooling) است. علائم بیماری می‌تواند متنوع باشد و ممکن است شامل خستگی، گرفتگی عضلات، اسپاستیسیتی (spasticity)، درد گردن، کاهش وزن، تریسموس (trismus)، فلج، گرفتگی صدا (hoarseness)، سرفه، اختلال در شناخت، تغییرات خلقی، از دست دادن حس، برادی‌پنه (bradypnea)، افت فشار خون وضعیتی (orthostatic hypotension)، هیپوونتیلاسیون (hypoventilation)، هیپورفلکسی (hyporeflexia)، و هیپرفلکسی (hyperreflexia) باشد. علائم معمولاً در اندام‌ها شروع می‌شوند، اما در حدود ۳۰ درصد از موارد، علائم در عضلاتی که توسط اعصاب جمجمه‌ای تحتانی کنترل می‌شوند و مسئول گفتار و بلع هستند (ALS با شروع بولبار) آغاز می‌شوند.

مسمومیت با سرب نوعی مسمومیت با فلز سنگین است که به‌دلیل استنشاق، بلع یا جذب از طریق پوست و تجمع سرب در بدن رخ می‌دهد. مسمومیت با سرب نیاز به مواجهه مزمن با سطوح بالای سرب دارد و از یک مواجهه منفرد ناشی نمی‌شود. این مسمومیت می‌تواند جدی و گاهی کشنده باشد.

مسمومیت با جیوه زمانی رخ می‌دهد که جیوه یا ترکیبات جیوه از طریق استنشاق، بلع، تزریق یا جذب پوستی وارد بدن شود. جیوه به سه شکل مختلف وجود دارد: جیوه عنصری (Elemental mercury)، نمک‌های غیرآلی (Inorganic salts)، و ترکیبات آلی (Organic compounds). با توجه به افزایش آگاهی از خطرات این ترکیب، میزان مواجهه‌های سمی با جیوه در حال کاهش است. عوارض سمی بسته به نوع جیوه، دوز و میزان مواجهه متفاوت است. نشانه‌های بالینی ممکن است شامل آسیب به اندام‌ها یا توسعه بیماری‌های دیگر مانند آکرودینیا (Acrodynia)، سندرم هانتر-راسل (Hunter-Russell syndrome)، و بیماری میناماتا (Minamata disease) باشد.

مسمومیت می‌تواند به دلیل قرار گرفتن در معرض ارگانوفسفات‌ها (Organophosphates) رخ دهد که فعالیت کولین‌استراز (Cholinesterase) را مهار کرده و ممکن است باعث مسمومیت کولینرژیک (Cholinergic Toxicity) شوند. ارگانوفسفات‌ها در حشره‌کش‌ها و عوامل عصبی استفاده می‌شوند. سطوح سمی ممکن است از طریق بلع، استنشاق یا جذب از طریق پوست وارد بدن شوند. مسمومیت با ارگانوفسفات ممکن است به دلیل مصرف غذای آلوده یا تماس با لباس‌های آلوده رخ دهد. قرارگیری در معرض از طریق استنشاق یا دهانی منجر به بروز علائم ظرف ۳ ساعت می‌شود، در حالی که جذب پوستی ممکن است تا ۱۲ ساعت طول بکشد تا افراد مبتلا علائم را نشان دهند.

پرفیریای متناوب حاد (Acute intermittent porphyria - AIP) شایع‌ترین نوع از پرفیریای حاد است و بیشتر در زنان دیده می‌شود. این بیماری یک اختلال ژنتیکی اتوزومال غالب است که با کمبود سطح آنزیم پورفوبیلینوژن دآمیناز (porphobilinogen deaminase) مشخص می‌شود. AIP ناشی از یک جهش در ژن HMBS است که می‌تواند منجر به تجمع پورفیرین شود.

پرفیری‌ها گروهی از بیماری‌ها هستند که ناشی از نقص یا اختلال در آنزیم‌های دخیل در بیوسنتز هم (heme) می‌باشند. برخی از انواع پرفیری‌ها ویژگی‌های پوستی دارند. پرفیری‌های با ویژگی‌های پوستی تاولی شامل پورفیریای پوستی تأخیری (porphyria cutanea tarda یا PCT) و پورفیریای کبدی‌اریتروپویتیک (hepatoerythropoietic porphyria) می‌باشند. پرفیری‌های با ویژگی‌های پوستی غیر تاولی شامل پروتوپرفیریای اریتروپویتیک (erythropoietic protoporphyria) و پروتوپرفیریای وابسته به کروموزوم X (X-linked protoporphyria) هستند. پرفیری‌هایی که می‌توانند هر دو ویژگی پوستی تاولی و حملات حاد نورویی احشایی را داشته باشند شامل کوپروپرفیریای ارثی (hereditary coproporphyria) و پورفیریای متغیر (variegate porphyria یا VP) می‌باشند. پرفیری‌هایی که فقط علائم نورویی احشایی بدون نشانه‌های پوستی دارند شامل پورفیریای متناوب حاد (acute intermittent porphyria) و پورفیریای نقص دهیدراتاز دلتا-آمینولوولینیک اسید (delta-aminolevulinic acid (ALA) dehydratase deficiency porphyria) می‌باشند.

فلج دوره‌ای هیپوکالمیک خانوادگی یک اختلال نادر عصبی-عضلانی با وراثت اتوزومال غالب است که معمولاً در مردان نوجوان دیده می‌شود (به دلیل جهش‌های ژنی در CACNA1s و SCN4A). این اختلال با حملات ضعف یا فلج عضلانی بدون درد که اغلب به صورت پیشرونده است، مشخص می‌شود و می‌تواند در اثر فعالیت بدنی شدید، گرسنگی، وعده‌های غذایی با کربوهیدرات بالا یا پس از بیدار شدن از خواب ایجاد شود.

فلج ناشی از کنه یک علت نادر برای نوروپاتی محیطی حاد (acute peripheral neuropathy) است که توسط سمی که در زمان گزش کنه آزاد می‌شود، ایجاد می‌شود. گزش گونه‌های مختلفی از کنه می‌تواند منجر به فلج ناشی از کنه شود. در ایالات متحده، گونه‌های کنه Dermacentor andersoni و Dermacentor variabilis بیشترین ارتباط را با این نوع فلج دارند. میزان واقعی وقوع و شیوع فلج ناشی از کنه ناشناخته است، اما این عارضه نادری از بیماری‌های منتقله از طریق کنه است. علاوه بر ایالات متحده، در استرالیا نیز گونه‌های کنه‌ای وجود دارند که می‌توانند باعث فلج ناشی از کنه شوند.

مسمومیت با تالیوم (Thallium) ناشی از تماس سمی با این فلز سنگین است که بدون بو، بی‌رنگ و بدون طعم می‌باشد. سمیت این فلز باعث آسیب‌های عصبی، چشمی، پوستی و گوارشی می‌شود. دوزهای سمی ممکن است از طریق بلع، جذب از پوست یا استنشاق گرد و غبار آلوده وارد بدن شوند.