بیماری های مشابه

تا 30 درصد از افرادی که  به پسوریازیس مبتلا هستند دچار التهاب مفاصل (آرتریت) به نام آرتریت پسوریاتیک (Psoriatic Arthritis) می شوند. بیشتر افراد قبل از ابتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس مبتلا می شوند. با این حال، در حدود 15٪ از بیماران علائم آرتریت می تواند قبل از پسوریازیس یا همزمان با ایجاد اولین ضایعات پوستی ظاهر شود. آرتریت پسوریاتیک به صورت درد و خشکی مفاصل، و تورم ظاهر می شود. این بیماری معمولا در سنین 30 تا 50 سالگی ایجاد می شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.

*علل / مکانیسم آسیب شایع:* استئومیلیت (Osteomyelitis) عفونت استخوان است. در بیماران کودکان، معمولاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) باکتری‌ها به استخوان ایجاد می‌شود که اغلب ناحیه متافیزیال (metaphyseal) استخوان‌های بلند را درگیر می‌کند. دیگر مکانیسم‌ها شامل انتشار مجاورتی از عفونت‌های همجوار مانند سلولیت (cellulitis) یا تلقیح مستقیم پس از تروما یا جراحی هستند.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

تب روماتیسمی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین علل بیماری‌های قلبی اکتسابی در بزرگسالان و کودکان در بسیاری از نقاط جهان شناخته می‌شود. تب روماتیسمی حاد (Acute Rheumatic Fever یا ARF) یک اختلال خودایمنی سیستمیک است که با عفونت قبلی ناشی از استرپتوکوک گروه A (Group A Streptococcus یا GAS) به‌ویژه در دستگاه تنفسی فوقانی (التهاب لوزه و حلق) مرتبط است. ساختار آنتی‌ژنی مهمی به نام پروتئین M که در لایه خارجی دیواره سلولی باکتری قرار دارد، به‌طور کلاسیک به‌عنوان نشانگری برای توانایی روماتوژنیک استرپتوکوکی شناخته می‌شود. این پروتئین دارای عملکرد ضد فاگوسیتوز است و مسئول ایجاد ایمنی نوعی می‌باشد. انواع سروتیپ‌های M خاصی از GAS با افزایش خطر ابتلا به تب روماتیسمی مرتبط هستند. شواهدی از استعداد ژنتیکی در پاتوفیزیولوژی این بیماری حمایت می‌کنند.

اریتم مارژیناتوم (Erythema marginatum) یک اریتم حلقوی واکنشی متمایز است که عمدتاً با تب روماتیسمی حاد در ارتباط بوده و ناشی از عفونت استرپتوکوکی است. این عارضه به طور معمول در ناحیه تنه و بخش‌های پروگزیمال اندام‌ها دیده می‌شود. اریتم مارژیناتوم معمولاً پس از شروع آرتریت مهاجر بروز می‌کند، اما ممکن است ماه‌ها پس از کاردیت (التهاب قلب) نیز ظاهر شود. این ضایعه معمولاً خارش‌دار نبوده و به طور کلی بدون علائم است. تقریباً ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به تب روماتیسمی حاد، دچار بثورات مرتبط با اریتم مارژیناتوم می‌شوند. این عارضه در کودکان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می‌شود. اریتم مارژیناتوم یکی از معیارهای اصلی جونز (Jones criteria) است که برای تشخیص تب روماتیسمی حاد استفاده می‌شود.

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

بیماری پنجم (اریتم عفونی) یا اریتما اینفکتیوزوم (Erythema Infectiosum) بیماری سیلی گونه نیز نامیده می شود. یک بیماری شایع در کودکان خردسال به دلیل عفونت با پاروویروس B19 است. بیماری پنجم (Fifth Disease) بر اثر تماس با افراد آلوده به ویژه از طریق قرار گرفتن در معرض ترشحات تنفسی (مایع از بینی) منتقل می شود. این بیماری تقریباً 5 روز طول می کشد، اما بثورات ممکن است برای چند هفته عود کنند، به ویژه با ورزش، گرما، تب یا استرس. اگر یک زن باردار آلوده شود، عفونت می تواند برای جنین متولد نشده مضر باشد. بیماری پنجم نیز می تواند باعث آرتریت شود، اگرچه این بیماری بیشتر در بزرگسالان آلوده دیده می شود. راه های تشخیص بیماری پنجم (اریتم عفونی)، راه های درمان بیماری پنجم (اریتم عفونی)، راه های خود مراقبتی بیماری پنجم (اریتم عفونی)

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سرخجه که گاهی سرخک آلمانی نیز نامیده می شود، توسط ویروس سرخجه ایجاد می شود و از طریق تماس با مایعات دستگاه تنفسی مانند هنگام سرفه و عطسه پخش می شود. پس از عفونت، 14 تا 21 روز طول می کشد تا اولین علائم ظاهر شوند، از جمله علائم تنفسی، سردرد، تب و احساس تحریک پذیری و خستگی. بعد از 1-7 روز بثورات ظاهر می شود. راه های تشخیص سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های درمان سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های مراقبت سرخجه (سرخک آلمانی)

هپاتیت C یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV)، یک ویروس RNA مرتبط با فلاوی‌ویروس‌ها، ایجاد می‌شود. هفت ژنوتیپ از این ویروس شناسایی شده‌اند که در درمان اهمیت دارند. HCV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و به ندرت هپاتیت برق‌آسا (fulminant hepatitis) را ایجاد کند. این ویروس از طریق تماس پوست‌خراش (percutaneous) یا مخاطی با مایعات بدنی عفونی منتقل می‌شود. استفاده از مواد مخدر تزریقی اصلی‌ترین روش انتقال در کشورهای توسعه‌یافته است. آسیب‌های ناشی از سوزن، خالکوبی، سوراخ کردن بدن و ختنه آیینی از عوامل خطر کمتر محسوب می‌شوند. انتقال جنسی و انتقال از مادر به فرزند گزارش شده‌اند، اما به نظر می‌رسد که کمتر از انتقال از راه خون (parenteral transmission) شایع باشند. انتقال از طریق انتقال خون زمانی علت اصلی انتقال HCV بود، اما از زمانی که غربالگری خون برای HCV در سال ۱۹۹۲ در دسترس قرار گرفت، این روش انتقال بسیار نادر شده است.

هپاتیت B یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. HBV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و از طریق انتقال پری‌ناتال و همچنین تماس پوست‌پوشی یا مخاطی با مایعات بدن آلوده منتقل می‌شود. افرادی که در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند شامل کسانی هستند که شرکای جنسی متعدد دارند، کسانی که با یک شریک آلوده بدون محافظت رابطه جنسی برقرار می‌کنند، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی با سابقه عفونت‌های مقاربتی (STIs) و مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی. انتقال عمودی یا افقی روش غالب انتقال در برخی از نقاط جهان، به ویژه جنوب شرق آسیا و چین است. تماس جنسی و استفاده از مواد مخدر تزریقی مسئول بیشتر عفونت‌ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی هستند.

علل / مکانیسم آسیب‌های متداول: سینوویت گذرای مفصل ران که به آن سینوویت سمی نیز می‌گویند، با درد حاد مفصل ران ظاهر می‌شود که اغلب پس از یک عفونت اخیر دستگاه تنفسی فوقانی (URI) یا بیماری ویروسی رخ می‌دهد.

واسکولیت IgA (Immunoglobulin A vasculitis) که قبلاً به نام پورپورای هنوخ-شونلاین شناخته می‌شد، نوعی واسکولیت تخریبی عروق کوچک با اتیولوژی نامعلوم است که عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد اما می‌تواند در بزرگسالان نیز مشاهده شود. این بیماری با تشکیل کمپلکس ایمنی IgA و رسوب C3 و فیبرین در عروق کوچک، به ویژه مویرگ‌ها، ونول‌های پس از مویرگی و گاهی شریانچه‌ها در اعضای آسیب‌دیده مشخص می‌شود. بروز سالانه این بیماری در کودکان ۳ تا ۲۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است، در حالی که در بزرگسالان این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر و حدود ۰٫۱ تا ۱٫۸ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است. این بیماری بیشتر در مردان، افراد سفیدپوست و کسانی که از تبار آسیایی هستند مشاهده می‌شود.

بیماری کاوازاکی، یا سندرم مخاطی-پوستی-غدد لنفاوی، نوعی واسکولیت چند سیستمی است که عمدتاً نوزادان و کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اگرچه ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری نشان می‌دهد که ممکن است عامل عفونی، احتمالاً ویروسی، موجب ایجاد پاسخ ایمنی غیرطبیعی در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد شود. این بیماری عمدتاً در کودکان زیر ۶ سال رخ می‌دهد و بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که در شرق آسیا زندگی می‌کنند یا دارای نژاد آسیایی هستند. این بیماری به طور کلاسیک با تب حداقل ۵ روزه (معمولاً طولانی‌تر) همراه با ۴ مورد از ۵ معیار زیر شناخته می‌شود:

بیماری سرم (Serum Sickness) یک نوع بیماری ایمنی کمپلکس نوع ۳ است که در نتیجه تماس با سرم‌های درمانی هترولوگ (کلاسیکاً غیرانسانی) یا پروتئین‌های درمانی کیمریک ایجاد می‌شود. این واکنش به ندرت پس از انتقال خون نیز مشاهده می‌شود. بیماری سرم معمولاً ۷ تا ۲۱ روز پس از تماس با پروتئین‌ها یا مواد شیمیایی خارجی رخ می‌دهد. عوامل تحریک کننده شامل آنتی‌توکسین‌های میکروبی و سموم، ایمونومدولاتورها، واکسن‌ها، نیش حشرات، پروتئین‌های فیبرینولیتیک درمانی و ایمونوتراپی آلرژی هستند.

سندرم‌های دوره‌ای مرتبط با کریوپیرین (Cryopyrin-associated periodic syndromes یا CAPS) مجموعه‌ای از سه اختلال خودالتهابی سیستمیک مزمن با شدت رو به افزایش هستند. در ایالات متحده، این سندرم‌ها تقریباً ۱ در ۱,۰۰۰,۰۰۰ نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهند.