بیماری کاوازاکی (Kawasaki Disease)
بیماری کاوازاکی، یا سندرم مخاطی-پوستی-غدد لنفاوی، نوعی واسکولیت چند سیستمی است که عمدتاً نوزادان و کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اگرچه ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری نشان می‌دهد که ممکن است عامل عفونی، احتمالاً ویروسی، موجب ایجاد پاسخ ایمنی غیرطبیعی در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد شود. این بیماری عمدتاً در کودکان زیر ۶ سال رخ می‌دهد و بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که در شرق آسیا زندگی می‌کنند یا دارای نژاد آسیایی هستند. این بیماری به طور کلاسیک با تب حداقل ۵ روزه (معمولاً طولانی‌تر) همراه با ۴ مورد از ۵ معیار زیر شناخته می‌شود:
- تزریق ملتحمه بولبار دوطرفه بدون ترشح
- تغییرات مخاط دهان: لب‌های ترک‌خورده، "زبان توت‌فرنگی"، یا اریتمای منتشر مخاط‌ها
- تغییرات در اندام‌ها: اریتما، سفتی، یا پوسته‌ریزی اطراف ناخن
- اگزانتم (Exanthem)
- لنفادنوپاتی گردنی (بزرگتر از ۱.۵ سانتی‌متر قطر)
در اکثر موارد، افراد مبتلا به بیماری کاوازاکی دوره بیماری خوش‌خیمی را تجربه می‌کنند. با این حال، آنوریسم شریان کرونری در ۲۰٪-۲۵٪ از بیماران درمان‌نشده ایجاد می‌شود. هدف درمان کاهش خطر بروز ناهنجاری‌های شریان کرونری و جلوگیری از عوارض ناشی از این ناهنجاری‌هاست.
یک سندرم التهابی چند سیستمی که ممکن است با COVID-19 مرتبط باشد، در کودکان و جوانان گزارش شده است؛ ویژگی‌های بالینی شامل بروز نشانه‌هایی مشابه کاوازاکی و سندرم شوک سمی است.
ملاحظات بیماران بالغ
بیماری کاوازاکی به‌ندرت در بزرگسالان رخ می‌دهد. معیارهای تشخیصی مورد استفاده برای بیماران کودکان هنوز در بزرگسالان تأیید نشده است، اما با استفاده از این معیارها، هم فرم کامل و هم ناقص بیماری در بزرگسالان دیده می‌شود. این بیماری در یک‌پنجم موارد با عفونت HIV مرتبط است. لنفادنوپاتی و درگیری مفاصل در بزرگسالان مبتلا به کاوازاکی بیشتر از کودکان رخ می‌دهد و شیلیت (Cheilitis) کمتر شایع است. عوارض قلبی ممکن است در بزرگسالان رخ دهد از جمله تشکیل آنوریسم؛ سایر عوارض قلبی گزارش‌شده شامل ناهنجاری‌های دریچه‌ای و نارسایی قلبی است. درمان معمولاً در بزرگسالان با تأخیر انجام می‌شود، به دلیل تأخیر در تشخیص، اما شبیه به درمان در کودکان است.