بیماری های مشابه

خراش‌های عصبی یک وضعیت پوستی است که از خارش یا خاراندن مکرر و عادت‌گونه پوست، بدون وجود بیماری زیربنایی ایجاد می‌شود. برخلاف بیماران مبتلا به درماتیت آرتیفکتا (dermatitis artefacta)، افراد مبتلا به خراش‌های عصبی معمولاً به ایجاد ضایعات توسط خودشان اذعان دارند. این اختلال عمدتاً در زنان میانسال دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی نیز مشاهده شود. خاراندن مداوم می‌تواند به چرخه خارش-خاراندن-جوش منجر شود و وضعیت را تداوم بخشد.

آکنه excoriée یا آکنه اکسکوریه، همچنین به عنوان "آکنه جمع کننده (picker's)" شناخته می شود، زمانی ایجاد می شود که ضایعات آکنه به طور مکرر برداشته شوند، خراشیده شوند یا مالیده شوند که منجر به ایجاد دلمه و زخم می شود. این بیماری بیشتر در دختران نوجوان و زنان جوان دیده می شود. گاهی اوقات با اختلالات سلامت روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال وسواس فکری- جبری همراه است آکنه که به عنوان آکنه ولگاریس نیز شناخته می شود، یک بیماری شایع پوستی است. آکنه می تواند منجر به جای زخم دائمی شود، به خصوص در صورت برداشتن یا خراشیدن، بنابراین به حداقل رساندن جوش ها مهم است. در آکنه اکسکوریه نه تنها درمان آکنه بلکه علت برداشت اجباری نیز مهم است. راه های تشخیص آکنه اکسکوریه، راه های درمان آکنه اکسکوریه، راه های خودمراقبتی آکنه اکسکوریه

تمارض به معنای شبیه‌سازی بیماری‌های پزشکی به منظور دستیابی به منافع ثانویه است. این وضعیت دیگر به عنوان یک بیماری روان‌پزشکی در نظر گرفته نمی‌شود. انگیزه‌های شایع شامل کسب منافع مالی، دریافت نسخه برای مواد اعتیادآور، حضانت فرزند و فرار یا تأخیر در پیگیری قانونی است.

اختلالات ساختگی، که قبلاً به عنوان سندرم مونشهاوزن شناخته می‌شدند، شرایط روانپزشکی هستند که با ایجاد یا نمایاندن نادرست علائم توسط خود فرد بدون وجود انگیزه یا سود مشخص برای او، مشخص می‌شوند. نمود بالینی این اختلالات می‌تواند بسیار متنوع باشد، به طوری که بیماران ممکن است به عنوان آسیب‌دیده یا بیمار از هر تعداد بیماری ظاهر شوند، اما معمولاً این بیماران استفاده‌کنندگان پرکار از سیستم مراقبت‌های بهداشتی هستند که علائم آن‌ها به‌خوبی توسط یک وضعیت پزشکی شناخته‌شده توضیح داده نمی‌شود.

سوءاستفاده پزشکی از کودک یا اختلال ساختگی تحمیل‌شده بر شخص دیگر، به معنای ایجاد بیماری یا آسیب توسط یک فرد بر روی دیگری است. این وضعیت که پیش‌تر به عنوان سندرم مونچهاوزن توسط واسطه (Munchausen syndrome by proxy) شناخته می‌شد، به دلیل تمرکز بر مرتکب آن، دیگر با این اصطلاح نامیده نمی‌شود. در مقابل، اصطلاح سوءاستفاده پزشکی از کودک بر آسیبی که به کودک وارد می‌شود تمرکز دارد، بدون توجه به انگیزه یا نیت مرتکب؛ حتی اگر مرتکب قصد آسیب رساندن نداشته باشد، واقعیت این است که آسیب وارد می‌کند.

پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.

عفونت هرپس زوستر ممکن است ناشی از فعال‌سازی مجدد ویروس واریسلا-زوستر (herpes varicella-zoster virus) یا از عفونت اولیه باشد. در دو سوم بزرگسالان، فعال‌سازی مجدد با درد شدید و پارستزی (paresthesias) در توزیع درماتومال (dermatomal distribution) مشخص می‌شود که ۱ تا ۲ هفته بعد با ظهور بثورات وزیکولار همراه است. درماتوم‌های توراسیک (thoracic)، سرویکال (cervical)، و سه‌قلو (trigeminal) بیشترین درگیری را دارند. تقریباً ۲۵ درصد از بیماران دچار درد نوروپاتیک باقیمانده‌ای می‌شوند که بیش از ۴ ماه پس از برطرف شدن بثورات ادامه می‌یابد، شرایطی که به عنوان نورالژی پس از هرپسی (postherpetic neuralgia یا PHN) شناخته می‌شود.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (Leukocytoclastic vasculitis یا LCV) نوعی واسکولیت رگ‌های کوچک است که عمدتاً وریدهای پس‌مویرگی در درم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

زرد زخم (Impetigo) شایع‌ترین عفونت پوستی در نوزادان است و عفونت زرد زخم در درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) دومین عفونت شایع به شمار می‌آید. این بیماری که به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) یا استرپتوکوک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود، به ناحیه زیر شاخی اپیدرم محدود می‌شود. در اقلیم‌های معتدل، استافیلوکوکوس اورئوس در ۹۰٪ تا ۹۵٪ موارد عامل بیماری است و استرپتوکوکوس پیوژنز یا ترکیبی از هر دو باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز، ۵٪ تا ۱۰٪ موارد را شامل می‌شود. گزارش‌هایی از موارد ابتلا به استافیلوکوک مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) در ۱٪ تا ۱۰٪ از موارد وجود دارد.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

توهم انگل‌زدگی (Delusions of parasitosis) که به عنوان توهم آلودگی یا روان‌پریشی هیپوکندریاک تک‌نشانه‌ای (monosymptomatic hypochondriacal psychosis) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال روان‌پزشکی اولیه است که در آن بیمار به طور ثابت باور دارد که از آلودگی پوستی به انگل‌ها رنج می‌برد. این بیماران معمولاً تاریخچه‌های مفصلی ارائه می‌دهند که شامل توهمات لمسی یا بصری و مراجعات متعدد به پزشکان مختلف است. اغلب، آن‌ها سعی کرده‌اند با استفاده از روش‌های مختلف مانند استفاده از سموم دفع آفات یا استخدام متخصصان دفع آفات، انگل‌های ادعایی را از بین ببرند.

سندرم لش-نیهان، که به عنوان نقرس نوجوانان نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر وابسته به کروموزوم X در متابولیسم پورین است که سیستم‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آنزیم معیوب در این بیماری، هیپوگزانتین-گوانین فسفوریبوزیل ترانسفراز (HGPRT) است. بیماران به دلیل تولید بیش از حد اسید اوریک دچار هیپراوریسمی اولیه می‌شوند. مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند.

تمامی سوختگی‌ها (به جز سوختگی‌های سطحی و جزئی) نیاز به درمان پزشکی با مراقبت از زخم و کنترل درد دارند (از مصرف آسپیرین در کودکان خودداری کنید). در صورت هرگونه سوختگی ناشی از سوء استفاده احتمالی از کودک، بیمار را در بیمارستان بستری کنید مگر اینکه کودک بتواند به مکانی امن بازگردد.

خارش (Itch) و پروریتوس (Pruritus) مترادف هستند. خارش به عنوان احساسی تعریف می‌شود که منجر به خراشیدن یا میل به خراشیدن می‌شود. بسیاری از بیماری‌های پوستی، مانند پسوریازیس (Psoriasis)، درماتیت آتوپیک (Atopic Dermatitis) و گال (Scabies)، می‌توانند به شدت خارش‌زا باشند. در موارد خارش بدون بثورات پوستی - به صورت عمومی یا موضعی - تغییرات ثانویه پوستی مانند خراشیدگی و عفونت ممکن است رخ دهد اما تشخیص اولیه محسوب نمی‌شوند. اگرچه درمان‌های علامتی متعددی برای پروریتوس وجود دارد، هیچ دارویی برای خارش به اندازه آسپیرین برای درد مؤثر نیست.

سندرم تروفیک سه‌قلو (Trigeminal Trophic Syndrome - TTS) یک عارضه ناشی از آسیب به عصب حسی سه‌قلو یا هسته‌های حسی آن است که منجر به خراشیدگی‌های خودایجادشده در پوست ناحیه مرکزی صورت می‌شود. این وضعیت معمولاً به دنبال تخریب درمانی (ablative therapy) عصب سه‌قلو به صورت یاتروژنیک (iatrogenic) رخ می‌دهد و به طور کلاسیک با دیس‌استزی (dysesthesia) یا هایپرستزی (hyperesthesia) صورت همراه است که معمولاً در ناحیه پره بینی (nasal ala) دیده می‌شود. این عارضه همچنین می‌تواند در لب بالایی، ناحیه پارانازال، پوست سر، پیشانی میانی یا گوش نیز رخ دهد. بیماران ممکن است درد، خارش، حس کندن یا خراشیدن در این نواحی را توصیف کنند و در نتیجه پوست خود را دستکاری یا خراش دهند.