زرد زخم (Impetigo) شایع‌ترین عفونت پوستی در نوزادان است و عفونت زرد زخم در درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) دومین عفونت شایع به شمار می‌آید. این بیماری که به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) یا استرپتوکوک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود، به ناحیه زیر شاخی اپیدرم محدود می‌شود. در اقلیم‌های معتدل، استافیلوکوکوس اورئوس در ۹۰٪ تا ۹۵٪ موارد عامل بیماری است و استرپتوکوکوس پیوژنز یا ترکیبی از هر دو باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز، ۵٪ تا ۱۰٪ موارد را شامل می‌شود. گزارش‌هایی از موارد ابتلا به استافیلوکوک مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) در ۱٪ تا ۱۰٪ از موارد وجود دارد.

پیشنهاد شده، اما ثابت نشده است که در مردان، زرد زخم بیشتر در ناحیه پوشک و پایین شکم ایجاد می‌شود، در حالی که در زنان ممکن است بیشتر در صورت دیده شود. علائم عمومی و تب در این بیماری حداقل هستند.

یکی از عوارض نادر زرد زخم، گلومرولونفریت حاد پس از استرپتوکوکی (APSG) است که به وسیله سروتیپ‌های خاصی از استرپتوکوکوس پیوژنز ایجاد می‌شود. ریسک ابتلا به APSG با تجویز آنتی‌بیوتیک کاهش نمی‌یابد. نکته مهم این است که تب روماتیسمی حاد با زرد زخم ارتباطی ندارد.

اگرچه عفونت پوستی ناشی از MRSA معمولاً به صورت فورونکلوزیس مکرر یا آبسه‌های پوستی بروز می‌کند، نشان داده شده که MRSA می‌تواند زرد زخم ایجاد کند. کشت و تعیین حساسیت‌ها باید همیشه در بیمارانی که ضایعات مشکوک به عفونت پوستی دارند انجام شود و اگر شک بالینی بالا باشد، درمان تجربی برای MRSA باید آغاز شود.