بیماری های مشابه

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. درماتیت تماسی آلرژیک در بزرگسالان به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

شپش سر (Head lice) حشره ای بدون بال است که می تواند موهای سر و گردن را آلوده کند. بارزترین علامت آلودگی به شپش سر (pediculosis capitis) خارش شدید پوست سر است. شپش سر انسان حشره کوچکی است که از خون انسان تغذیه می کند. شپش ماده تخم‌ها (نیت ها) را روی ساقه مو نزدیک پوست سر می‌گذارد و نیت ها محکم به ساقه مو می‌چسبند. شپش ها حدود 8-10 روز بعد از تخم بیرون می آیند و شروع به تغذیه از خون انسان می کند. نیت ها می توانند تا 10 روز جدای از بدن بر وسایلی مانند برس مو، مبلمان و ملحفه زنده بمانند. راه های تشخیص شپش سر، راه های درمان شپش سر، راه های خودمراقبتی شپش سر، راه های از بین بردن شپش سر

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. گال در بزرگسالان به طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

تینئا کپیتیس که به عنوان قارچ سر نیز شناخته می‌شود، عفونت قارچی پوست سر است که توسط گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها (dermatophytes) ایجاد می‌شود. بیشتر موارد این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۷ سال رخ می‌دهد، اگرچه در نوزادان و کودکان بزرگ‌تر نیز گزارش شده است. در ایالات متحده و بریتانیا، شایع‌ترین عامل ایجادکننده، قارچ تریکوفیتون تونزورانس (Trichophyton tonsurans) است. با این حال، در سطح جهانی، قارچ میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) عامل اصلی محسوب می‌شود.

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

پیچک سمی، بلوط سمی و سماق سمی نام‌های رایج برای درماتیت توکسیکودندرون (Toxicodendron dermatitis) هستند که قبلاً به عنوان درماتیت روس (Rhus dermatitis) شناخته می‌شد. این عارضه یک درماتیت تماسی ناشی از واکنش حساسیتی نوع چهارم (type IV hypersensitivity reaction) در افراد حساس به اولئورزین اوروشیول (oleoresin urushiol) است. اوروشیول در بیشتر بخش‌های گیاهان این جنس که عضوی از خانواده آناکاردیاسه (Anacardiaceae) هستند، یافت می‌شود. جنس توکسیکودندرون (Toxicodendron) در سراسر قاره ایالات متحده، جنوب کانادا و مکزیک گسترده است و عمدتاً در ارتفاعات زیر ۵۰۰۰ فوت یافت می‌شود. همچنین در آسیا، آفریقا، استرالیا و نیوزیلند نیز یافت می‌شود. تخمین زده می‌شود که تا ۷۵٪ از جمعیت آمریکای شمالی حساس شده‌اند و این وضعیت بدون تمایز بر اساس سن، جنسیت، نژاد/ قومیت یا نوع پوست رخ می‌دهد. مواجهات شغلی و تفریحی شایع هستند.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک عفونت شایع است که می‌تواند باعث ایجاد زخم‌های پوستی یا دهانی شود، که اغلب تبخال یا تاول‌ تب نامیده می‌شوند. اولین ابتلا، تبخال اولیه نامیده می شود، که اغلب شدیدتر از عفونت های تبخال ثانویه یا عود کننده است. راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال) ، راه های خود مراقبتی ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)، راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)

تمامی سوختگی‌ها (به جز سوختگی‌های سطحی و جزئی) نیاز به درمان پزشکی با مراقبت از زخم و کنترل درد دارند (از مصرف آسپیرین در کودکان خودداری کنید). در صورت هرگونه سوختگی ناشی از سوء استفاده احتمالی از کودک، بیمار را در بیمارستان بستری کنید مگر اینکه کودک بتواند به مکانی امن بازگردد.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. بثورات دارویی که به عنوان راش دارویی یا واکنش دارویی نیز شناخته می شود، یک بیماری پوستی است که توسط دارو ایجاد می شود. هر دارویی می تواند باعث فوران دارویی شود و شدت آن می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. در حالی که آنها از نظر ظاهر و شدت متفاوت هستند، همچنان وجود بثورات قرمز و خارش دار در تمام آن ها مشترک است. راه های مراقبت زخم ناشی از دارو (بثورات دارویی)، راه های درمان زخم ناشی از دارو (بثورات دارویی)

این خلاصه به بررسی بیماری واریسلا (آبله‌مرغان) در کودکان می‌پردازد. واریسلای نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

درماتوز تاولی زیرشاخی (Subcorneal pustular dermatosis) که به نام بیماری اسندون-ویلکینسون (Sneddon-Wilkinson disease) نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز نادر، مزمن و عودکننده است که با بروز دسته‌ای از وزیکول‌ها یا تاول‌های استریل زیرشاخی در یک الگوی حلقوی بر روی پوست عادی تا کمی قرمز شده در نواحی انعطاف‌پذیر مشخص می‌شود. این بیماری از پسوریازیس چرکی با حضور تاول‌های زیرشاخی در غیاب تاول‌های اسفنجی و تغییرات اپیدرمی پسوریازیس متمایز می‌شود و به دلیل پاسخ قابل‌توجه به داروی داپسون (dapsone) شناخته شده است.

پمفیگوس فولیکوس (Pemphigus foliaceus) یک بیماری خودایمنی پوستی است که با آکانتولیز (acantholysis) در اپیدرم مشخص می‌شود. این حالت به معنای تجزیه پل‌های بین سلول‌های اپیدرمال است که منجر به فرسایش‌های سطحی پوسته‌دار، به‌ویژه در نواحی سبورئیک می‌شود. آنتی‌بادی‌های بیماری‌زا غالباً از نوع ایمونوگلوبولین G4 (IgG4) هستند که علیه دسموگلئین ۱ (desmoglein 1) هدف‌گیری می‌کنند، اگرچه سایر زیرگروه‌های آنتی‌بادی علیه Dsg1 و آنتی‌بادی‌های خودکار علیه اهداف آنتی‌ژنی دیگر نیز توصیف شده‌اند. این بیماری بیشتر در مناطق جغرافیایی خاصی مانند آمریکای جنوبی و شمال آفریقا دیده می‌شود و هیچ تفاوت جنسیتی ندارد.