درماتوز تاولی زیرشاخی (Subcorneal pustular dermatosis) که به نام بیماری اسندون-ویلکینسون (Sneddon-Wilkinson disease) نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز نادر، مزمن و عودکننده است که با بروز دسته‌ای از وزیکول‌ها یا تاول‌های استریل زیرشاخی در یک الگوی حلقوی بر روی پوست عادی تا کمی قرمز شده در نواحی انعطاف‌پذیر مشخص می‌شود. این بیماری از پسوریازیس چرکی با حضور تاول‌های زیرشاخی در غیاب تاول‌های اسفنجی و تغییرات اپیدرمی پسوریازیس متمایز می‌شود و به دلیل پاسخ قابل‌توجه به داروی داپسون (dapsone) شناخته شده است.
این بیماری هیچ گونه تمایل نژادی یا قومی ندارد، اما در زنان و افراد بالای ۴۰ سال شایع‌تر است.
آسیب‌ها معمولاً بدون علائم هستند، اما بیماران ممکن است خارش یا سوزش را گزارش کنند. اگرچه ظاهر این بیماری ممکن است شدید به نظر برسد، اما یک وضعیت خوش‌خیم است.
SPD معمولاً به صورت دسته‌ای از وزیکول‌های کوچک و نرم که به الگوهای حلقوی یا مارپیچی روی پوست قبلاً عادی متصل می‌شوند، ظاهر می‌شود. این آسیب‌ها معمولاً به صورت متقارن در نواحی انعطاف‌پذیر اندام‌ها، زیر بغل، کشاله ران، شکم و پوست زیر سینه رخ می‌دهند. تاول‌ها پس از چند روز خشک می‌شوند و پوسته‌ریزی و پوسته‌هایی که ممکن است شبیه زردزخم (impetigo) باشند، بر جای می‌گذارند. این امر با بروز دسته‌های جدیدی از وزیکول‌ها یا تاول‌ها در حاشیه آسیب‌های قدیمی‌تر دنبال می‌شود که منجر به ایجاد آسیب‌های حلقوی یا چندشکلی می‌شود. این آسیب‌ها بدون ایجاد اسکار بهبود می‌یابند اما ممکن است هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب به جا بگذارند. این چرخه ممکن است چند روز یا چند هفته بعد در صورت عدم درمان بیمار تکرار شود.
علت SPD ناشناخته است. این بیماری در ارتباط با پاراپروتئینمی IgA و میلوما IgA توصیف شده است. همچنین ارتباط‌هایی با پیودرما گانگرنوزوم (pyoderma gangrenosum)، کولیت اولسراتیو (ulcerative colitis)، بیماری کرون (Crohn's disease)، آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis) و لوپوس اریتماتوز سیستمیک (systemic lupus erythematosus) گزارش شده است. علاوه بر این، ارتباط‌هایی با سندرم SAPHO (سینوویت، آکنه، پاستولوزیس، هیپراستوزیس، استئیت)، اختلالات تیروئیدی، تومورهای غدد درون‌ریز و پلی سیتمی ورا (polycythemia vera) گزارش شده است.