اختلالات ساختگی، که قبلاً به عنوان سندرم مونشهاوزن شناخته می‌شدند، شرایط روانپزشکی هستند که با ایجاد یا نمایاندن نادرست علائم توسط خود فرد بدون وجود انگیزه یا سود مشخص برای او، مشخص می‌شوند. نمود بالینی این اختلالات می‌تواند بسیار متنوع باشد، به طوری که بیماران ممکن است به عنوان آسیب‌دیده یا بیمار از هر تعداد بیماری ظاهر شوند، اما معمولاً این بیماران استفاده‌کنندگان پرکار از سیستم مراقبت‌های بهداشتی هستند که علائم آن‌ها به‌خوبی توسط یک وضعیت پزشکی شناخته‌شده توضیح داده نمی‌شود.

بیماران مبتلا به اختلالات ساختگی ممکن است درک عمیقی از بیمارستان‌ها، سیستم‌های بهداشتی و زبان پزشکی داشته باشند. علائم گزارش‌شده معمولاً شدید هستند و جزئیات مبهمی درباره تاریخچه بیماری یا آسیب آن‌ها وجود دارد.

بسیاری از بیماران در طول دوره مشاهده در بیمارستان بهبود می‌یابند اما پس از ترخیص وضعیتشان بدتر می‌شود. دروغ‌گویی بیمارگونه و تقسیم تماس بین ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی در بیماران مبتلا به اختلالات ساختگی رایج است.

موضوعات مرتبط: درماتیت ساختگی (facticial dermatitis)، پانیکولیت ساختگی (factitial panniculitis)، زخم ساختگی (factitial ulcer)، تظاهر به بیماری (malingering)، سوءاستفاده پزشکی از کودک (medical child abuse)، سوءمصرف مواد تزریقی پوستی (skin popping substance abuse)