بیماری های مشابه

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.

زخم قرنیه قارچی یا کراتیت قارچی (Fungal Keratitis) به معنای عفونت استرومای قرنیه است که می‌تواند به سرعت باعث کاهش دید و درد شود. *زخم‌های عفونی قرنیه باید در اسرع وقت درمان شوند تا دید حفظ شود.* در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ممکن است به سوراخ شدن قرنیه، از دست دادن دید و حتی از دست دادن چشم منجر شود.

ایریت تروما به التهاب داخل چشمی محدود به محفظه قدامی چشم اشاره دارد که به‌طور خاص پس از ضربه به چشم یا حفره چشمی (orbit) رخ می‌دهد. این حالت بخشی از طیف وسیع‌تری از شرایط است که معمولاً به عنوان یووئیت قدامی (anterior uveitis) شناخته می‌شود. این التهاب معمولاً ظرف ۳ روز پس از تروما به ناحیه چشم یا حفره چشمی آغاز می‌شود.

هایفما (Hyphema) به حضور خون در اتاقک قدامی چشم اشاره دارد. این وضعیت چشمی بیشتر با ضربه به چشم مربوطه همراه است. با این حال، باید به هایفمای خود به خودی و ثانویه نیز توجه کرد، زیرا علل آن‌ها متنوع‌تر است. هایفمای خود به خودی می‌تواند به دلیل نئوواسکولاریزاسیون (neovascularization) مانند دیابت، ایسکمی (ischemia) و تشکیل زخم (cicatrix formation)، تومورهای چشمی مانند رتینوبلاستوما (retinoblastoma) و مدولوپیتلیوما (medulloepithelioma)، و ناهنجاری‌های عروقی مانند زانتوگرانولومای جوانان (juvenile xanthogranuloma) رخ دهد. اختلالات خونی سیستمیک مانند کم‌خونی داسی‌شکل (sickle cell anemia)، هموفیلی (hemophilia) و بیماری فون‌ویلبراند (Von Willebrand disease) نیز می‌توانند باعث ایجاد هایفمای خود به خودی شوند. بیشتر بیماران با علائمی مانند درد، تاری یا از دست دادن دید، فوتوفوبیا (photophobia) و اشک‌ریزی مراجعه می‌کنند. گلوکوم (glaucoma) هم به صورت حاد و هم به صورت تأخیری طولانی‌مدت، و همچنین آتروفی عصب بینایی (optic atrophy)، می‌توانند با هایفما همراه باشند.

اسکلریت گره‌ای (Nodular scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است که با آن مواجه می‌شویم. اسکلریت گره‌ای یک بیماری التهابی است که صلبیه (sclera) را درگیر می‌کند و اغلب با بیماری‌های سیستمیک بافت همبند (collagen vascular disease)، واسکولیت (vasculitis) یا سایر بیماری‌های خودایمنی همراه است. این بیماری باعث التهاب شدید و درد در ناحیه برجسته‌ای (گره) از صلبیه می‌شود. این نوع اسکلریت عمدتاً در زنان میانسال مشاهده می‌شود. حدود یک سوم از بیماران مبتلا به اسکلریت گره‌ای دارای یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای هستند که می‌تواند هر دو چشم را درگیر کند، اگرچه گاهی اوقات به صورت نامتقارن است. التهاب صلبیه ممکن است به بافت‌های مجاور سرایت کند و در بسیاری از موارد، قرنیه محیطی (peripheral cornea) را نیز درگیر کند که منجر به کاهش بینایی می‌شود.

اسکلریت قدامی منتشر (Diffuse anterior scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است. اسکلریت (Scleritis) یک حالت التهابی است که بر صلبیه (sclera) تأثیر می‌گذارد و اغلب با بیماری‌های زمینه‌ای سیستمیک مرتبط با بافت همبند، واسکولیت (vasculitis) یا دیگر بیماری‌های خودایمنی همراه است. اسکلریت باعث التهاب شدید صلبیه و درد چشمی می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان میانسال مشاهده می‌شود. از آنجا که اسکلریت اغلب از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای ناشی می‌شود، تمایل دارد هر دو چشم را درگیر کند و می‌تواند به‌طور قابل توجهی نامتقارن باشد. التهاب صلبیه می‌تواند بافت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری اوقات، قرنیه محیطی نیز ممکن است درگیر شود و منجر به کاهش دید گردد.

اسکلریت نکروزان، نادرترین اما خطرناک‌ترین و مخرب‌ترین نوع اسکلریت (scleritis) است. این بیماری التهابی، صلبیه (sclera) را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اغلب با بیماری‌های سیستمیک کلاژن واسکولار، واسکولیت (vasculitis) یا بیماری‌های خودایمنی همراه است. آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis) شایع‌ترین حالتی است که با اسکلریت مرتبط می‌باشد.

عفونت اولیه با ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) اغلب به صورت بلفاروکنژنکتیویت (blepharoconjunctivitis) یک‌طرفه (نوع فولیکولار) با بثورات پوستی وزیکولی (vesicular skin rash)، آدنوپاتی پره‌اوریکولار (preauricular adenopathy)، و کمتر شایع، کراتیت پونکتاته (punctate keratitis) توصیف می‌شود. با این حال، درگیری قرنیه بیشتر در موارد فعال‌سازی مجدد یا بیماری عودکننده دیده می‌شود. این عفونت اولیه ممکن است به قدری خفیف باشد که تشخیص داده نشود، اما عودها باعث بروز کراتوکنژنکتیویت (keratoconjunctivitis) کلاسیک و با علائم بیشتر می‌شوند. تظاهرات قرنیه‌ای ممکن است هر لایه‌ای از قرنیه را درگیر کند، اما شایع‌ترین آن زخم دندریتی اپیتلیال (epithelial dendritic ulcer) است. در ایالات متحده، 50% تا 90% از بزرگسالان دارای آنتی‌بادی‌های ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) هستند و کراتیت HSV شایع‌ترین علت نابینایی قرنیه‌ای است. برای اطلاعات بیشتر به کراتیت HSV مراجعه کنید.

زونا چشمی (Herpes zoster ophthalmicus یا HZO) به معنای فعال‌سازی مجدد عفونت نهفته با ویروس واریسلا زوستر (varicella-zoster virus یا VZV) در ناحیه عصب چشمی شاخه تری‌ژمینال (V1) است. به‌طور کلاسیک، این فعال‌سازی مجدد در بیماران سالم در دهه ششم زندگی یا پس از آن رخ می‌دهد. زونا چشمی در بیمارانی که به دلیل بیماری، آسیب، استرس یا سرکوب سیستم ایمنی (ناشی از شیمی‌درمانی، داروها، عفونت HIV، پرتو درمانی، بدخیمی و غیره) ناتوان شده‌اند نیز شایع‌تر است.

آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (Juvenile Idiopathic Arthritis یا JIA که قبلاً به عنوان آرتریت روماتوئید جوانان یا آرتریت مزمن جوانان شناخته می‌شد) گروهی از بیماری‌ها با علت ناشناخته است که با بروز التهاب مفاصل (arthritis) در کودکان زیر 16 سال که بیش از 6 هفته طول می‌کشد، مشخص می‌شود. JIA به اختلالات مختلفی تقسیم می‌شود که با سن شروع، مکان و تعداد مفاصل درگیر، علائم مرتبط، پیش‌زمینه ژنتیکی و سرولوژی‌های مرتبط متمایز می‌شوند. در صورت عدم درمان، JIA ممکن است منجر به انقباضات دائمی، اختلاف طول اندام، تأخیر در رشد، نیاز به تعویض مفصل و نابینایی شود.

ایریت تروما به التهاب داخل چشمی محدود به محفظه قدامی چشم اشاره دارد که به‌طور خاص پس از ضربه به چشم یا حفره چشمی (orbit) رخ می‌دهد. این حالت بخشی از طیف وسیع‌تری از شرایط است که معمولاً به عنوان یووئیت قدامی (anterior uveitis) شناخته می‌شود. این التهاب معمولاً ظرف ۳ روز پس از تروما به ناحیه چشم یا حفره چشمی آغاز می‌شود.

تا 30 درصد از افرادی که  به پسوریازیس مبتلا هستند دچار التهاب مفاصل (آرتریت) به نام آرتریت پسوریاتیک (Psoriatic Arthritis) می شوند. بیشتر افراد قبل از ابتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس مبتلا می شوند. با این حال، در حدود 15٪ از بیماران علائم آرتریت می تواند قبل از پسوریازیس یا همزمان با ایجاد اولین ضایعات پوستی ظاهر شود. آرتریت پسوریاتیک به صورت درد و خشکی مفاصل، و تورم ظاهر می شود. این بیماری معمولا در سنین 30 تا 50 سالگی ایجاد می شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

*بحران سیفلیس در ایالات متحده:* موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد کلی سیفلیس ۸۰ درصد افزایش داشته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و مدیریت سیفلیس است. آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او وجود دارد یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح است، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک، از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

توکسوپلاسموز یک زئونوز جهانی است که توسط انگل پروتوزوآی درون‌سلولی اجباری به نام توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) ایجاد می‌شود. این انگل در سه شکل مورفولوژیکی وجود دارد: اووسیست، کیست بافتی (حاوی بردی‌زوئیت‌ها)، و تاکی‌زوئیت (شکل تکثیری). گربه‌ها میزبان نهایی این انگل هستند. پستانداران (گیاهخوار و گوشتخوار)، پرندگان و خزندگان نیز می‌توانند آلوده شوند. تولید مثل جنسی تنها در دستگاه گوارش گربه‌سانان صورت می‌گیرد و اووسیست‌ها از طریق مدفوع دفع می‌شوند.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

عفونت با ویروس HIV باعث بروز سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می‌شود و این یک مشکل بزرگ بهداشتی در سطح جهانی است. دو نوع ویروس وجود دارد: HIV-1 و HIV-2. این ویروس عمدتاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. همچنین می‌تواند به‌صورت پارنترال (از طریق استفاده از مواد مخدر تزریقی، انتقال خون یا در زمان پیوند عضو) یا پری‌ناتال (درون‌رحمی، حین زایمان یا در دوران شیردهی) منتقل شود. مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند و بیمارانی که به مواد مخدر تزریقی اعتیاد دارند، در معرض خطر بیشتری برای این عفونت قرار دارند. ویروس به لنفوسیت‌های T-CD4 حمله کرده و منجر به اختلال تدریجی سیستم ایمنی می‌شود.

ویروس سیتومگالو (Cytomegalovirus یا CMV) که به عنوان ویروس هرپس انسانی نوع ۵ نیز شناخته می‌شود، عضوی از خانواده ویروس‌های DNA هرپس است. عفونت CMV شایع است و تا بزرگسالی، ۸۰٪ از جمعیت جهان آنتی‌بادی‌هایی را توسعه می‌دهند که نشان‌دهنده عفونت اولیه گذشته است. عفونت‌های CMV از طریق مواجهه با مایعات و ترشحات بدن (مانند ادرار، بزاق، خون، ترشحات واژن، مایع منی و شیر مادر) به دست می‌آیند.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.