آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (JIA)

آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (Juvenile Idiopathic Arthritis یا JIA که قبلاً به عنوان آرتریت روماتوئید جوانان یا آرتریت مزمن جوانان شناخته می‌شد) گروهی از بیماری‌ها با علت ناشناخته است که با بروز التهاب مفاصل (arthritis) در کودکان زیر 16 سال که بیش از 6 هفته طول می‌کشد، مشخص می‌شود. JIA به اختلالات مختلفی تقسیم می‌شود که با سن شروع، مکان و تعداد مفاصل درگیر، علائم مرتبط، پیش‌زمینه ژنتیکی و سرولوژی‌های مرتبط متمایز می‌شوند. در صورت عدم درمان، JIA ممکن است منجر به انقباضات دائمی، اختلاف طول اندام، تأخیر در رشد، نیاز به تعویض مفصل و نابینایی شود.

معیارهای طبقه‌بندی JIA که به‌طور گسترده پذیرفته شده است، در زیر نشان داده شده و عمدتاً بر اساس تظاهرات بالینی به‌جای فیزیولوژی بیماری است. تلاش‌ها برای ادغام داده‌های بیولوژیکی در معیارهای طبقه‌بندی جدید در حال انجام است و ممکن است در آینده به ارائه زیرگروه‌های همگن‌تر بیماری کمک کند. عوامل ژنتیکی در زیرگروه‌های این بیماری‌ها در حال بررسی است.

• الیگوارتریت (Oligoarthritis) (درگیری کمتر از 5 مفصل): شایع‌ترین نوع JIA است که در دختران 2 تا 4 ساله دیده می‌شود و معمولاً اندام‌های تحتانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع آرتریت اغلب با یووئیت بدون علامت (uveitis)، که یک وضعیت بالقوه خطرناک برای بینایی است، پیچیده می‌شود؛ حضور ANA مثبت این خطر را افزایش می‌دهد.

• پلی‌آرتریت RF مثبت (Rheumatoid factor-positive polyarthritis) (درگیری 5 مفصل یا بیشتر): معمولاً دختران نوجوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ با آرتریت متقارن مفاصل کوچک (مچ‌ها و انگشتان) و سرولوژی RF مثبت ظاهر می‌شود. این بیماری مشابه آرتریت روماتوئید در بزرگسالان است.

• پلی‌آرتریت RF منفی (RF-negative polyarthritis) (درگیری 5 مفصل یا بیشتر): یک گروه ناهمگن است؛ می‌تواند ANA مثبت داشته باشد و مانند الیگوارتریت رفتار کند یا می‌تواند شبیه به آرتریت روماتوئید سرونگاتیو در بزرگسالان باشد.

• آرتریت پسوریاتیک (Psoriatic arthritis): اغلب کودکان 2 تا 4 ساله و 9 تا 11 ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زمانی تشخیص داده می‌شود که آرتریت در بیمارانی با پسوریازیس مشاهده شود، یا اگر داکتیلیت (dactylitis) (تورم انگشت)، حفره‌های ناخن یا یک عضو خانواده درجه اول با پسوریازیس وجود داشته باشد. بیمارانی با بیماری پوستی پسوریاتیک در ناخن، پوست سر و نوع معکوس (intertriginous) خطر بالاتری برای توسعه آرتریت پسوریاتیک دارند.

• آرتریت مرتبط با انتزیت (Enthesitis-related arthritis): معمولاً پسران بالای 6 سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با انتزیت یا التهاب در ناحیه اتصال تاندون‌ها و لیگامان‌ها به استخوان، معمولاً در تاندون آشیل یا فاشیای پلانتار مشخص می‌شود. با HLA-B27 مرتبط است و اغلب به عنوان اسپوندیلوآرتروپاتی سرونگاتیو شناخته می‌شود.

• آرتریت سیستمیک (Systemic arthritis): این اختلال با حضور آرتریت و تب‌های روزانه (quotidian fevers)، که معمولاً شب‌ها اتفاق می‌افتد، همچنین یک راش گذرا به رنگ سالمون و ویژگی‌های سیستمیک مانند هپاتواسپلنومگالی، لنفادنوپاتی، لکوسیتوز و افزایش در نشانگرهای التهابی (ESR, CRP) مشخص می‌شود. همه ویژگی‌های اختلال ممکن است در شروع بیماری وجود نداشته باشند. این اختلال اغلب در کودکان زیر 5 سال رخ می‌دهد و تصور می‌شود که نشان‌دهنده یک بیماری خودالتهابی است که در آن سیستم ایمنی ذاتی التهاب سیستمیک غیرقابل کنترل ایجاد می‌کند. توسعه سندرم فعال‌سازی ماکروفاژ (macrophage activation syndrome) می‌تواند کشنده باشد.

• آرتریت تمایز نیافته (Undifferentiated arthritis): بیمارانی که معیارهای ورود به هیچ بیماری را ندارند یا بیش از یک مجموعه از معیارها را برآورده می‌کنند، در این دسته طبقه‌بندی می‌شوند.