بیماری های مشابه

استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، یک دیپلوی کوکسی هوازی گرم مثبت و دارای کپسول است که شایع‌ترین عامل پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia) در بزرگسالان می‌باشد. نود سروتیپ مختلف بر اساس تفاوت‌های آنتی‌ژنی در پلی‌ساکاریدهای کپسولی آن‌ها شناسایی شده‌اند.

هموفیلوس آنفلوانزا یک ارگانیسم کوچک، گرم منفی و بی‌هوازی اختیاری است که در نمونه‌های بالینی ظاهر متغیری از کوکوباسیل‌ها تا رشته‌های بلند دارد. علاوه بر ایجاد عفونت‌های تهاجمی جدی، این ارگانیسم یک علت مهم در هر دو نوع ذات‌الریه اکتسابی از جامعه و بیمارستانی است.

Influenza (flu) is a universally common epidemic illness caused by several subtypes of type A or by type B influenza virus. (Type C influenza virus exists and produces a mild respiratory illness but is not believed to cause epidemics.) The most common subtypes of influenza A are H1N1 and H3N2. A swine-origin influenza A (H1N1) virus outbreak in 2009 reinforced that interspecies transmission of human and animal influenza A viruses and subsequent reassortment are possible and occur, resulting in new viruses that may spread to humans and even easily between humans. Human infections with variant influenza viruses most commonly happen in people with exposure to infected pigs. A subtype of avian influenza A that emerged in Asia (H5N1) historically produced infrequent but often fatal human illness. In 2024, human cases of H5N1 have been linked to outbreaks among US dairy cows and poultry.

ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV) یک ویروس RNA تک‌رشته‌ای با سوی منفی و دارای پوشش است. این ویروس به طور گسترده‌ای در طبیعت وجود دارد و موجب بروز اپیدمی‌های فصلی در سراسر جهان می‌شود. در نیم‌کره شمالی، این اپیدمی‌ها معمولاً از نوامبر تا آوریل رخ می‌دهند و در ماه‌های ژانویه یا فوریه به اوج می‌رسند. در نیم‌کره جنوبی، اپیدمی‌ها از ماه مه تا سپتامبر اتفاق می‌افتند و در ماه‌های مه، ژوئن یا ژوئیه به اوج می‌رسند. عفونت با RSV به قدری شایع است که بیشتر کودکان در ایالات متحده تا سن ۲ سالگی به آن مبتلا می‌شوند.

عفونت ناشی از آدنوویروس‌ها (adenoviruses) شایع است و بیشتر افراد در دوران کودکی در معرض آدنوویروس‌ها قرار می‌گیرند. این عفونت از طریق قطرات تنفسی یا مسیر مدفوعی-دهانی منتقل می‌شود. انواع مختلفی از آدنوویروس‌ها وجود دارد و علائم بالینی آن‌ها متغیر است. عفونت‌های آدنوویروسی می‌توانند طیف گسترده‌ای از اختلالات را ایجاد کنند، از جمله سیستیت (cystitis)، ذات‌الریه (pneumonia)، التهاب ملتحمه (conjunctivitis)، گاستروانتریت (gastroenteritis)، برونشیت (bronchitis)، کروپ (croup)، فارنژیت (pharyngitis)، مننژیت/آنسفالیت (meningitis/encephalitis)، سرماخوردگی (common cold)، و بیماری‌های تب‌دار نامشخص.

برای دریافت اطلاعات به‌روز، به راهنمای سریع مراقبت بالینی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) مراجعه کنید.

هیستوپلاسموزیس کلاسیک، که به نام‌های بیماری دارلینگ، هیستوپلاسموزیس فرم کوچک، هیستوپلاسموزیس آمریکایی، بیماری غار، بیماری دره اوهایو، یا رتیکولوآندوتلیوز نیز شناخته می‌شود، یک عفونت سیستمیک است که توسط قارچ دوفازیک حرارتی هیستوپلاسما کپسولاتوم وار. کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum var. capsulatum) ایجاد می‌شود.

کریپتوکوکوزیس که با نام‌های تورولوزیس (torulosis) یا بلاستومایکوز اروپایی (European blastomycosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت قارچی مزمن است که توسط گونه‌های کریپتوکوکوس (Cryptococcus) ایجاد می‌شود. این پاتوژن در سراسر جهان در خاک و فضولات پرندگان یافت می‌شود. دو نوع واریانت وجود دارد: کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت گاتیه (Cryptococcus neoformans var. gattii) که بیشتر در مناطق گرمسیری و در بیماران با سیستم ایمنی سالم مشاهده می‌شود؛ و کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت نئوفورمانس (Cryptococcus neoformans var. neoformans) که بیشتر در جمعیت‌های با سیستم ایمنی سرکوب شده دیده می‌شود. بیماران مبتلا به HIV، 80%-90% از کل بیماران مبتلا به کریپتوکوکوزیس را تشکیل می‌دهند.

پسیتاکوزیس (Psittacosis) یک عفونت سیستمی و زئونوتیک است که می‌تواند به ذات‌الریه (پنومونی) در انسان‌ها منجر شود. این بیماری توسط باکتری Chlamydia psittaci (که قبلاً با نام Chlamydophila psittaci شناخته می‌شد) ایجاد می‌شود که یک باکتری داخل‌سلولی اجباری است. از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۳، تعداد ۹۳۵ مورد انسانی از پسیتاکوزیس به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) گزارش شد. از سال ۲۰۱۰، حدود ۱۰ مورد در سال در ایالات متحده گزارش شده است، اگرچه شیوع‌های دوره‌ای نیز رخ داده‌اند (به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۸، شیوع چند ایالتی بین کارگران کارخانه‌های طیور با ۱۳ مورد تأیید شده آزمایشگاهی). در سال ۲۰۲۳ و اوایل ۲۰۲۴، اتریش، دانمارک، آلمان، سوئد و هلند افزایش موارد بیماری، شامل برخی مرگ و میرها، را گزارش کردند.

هانتاویروس‌ها ویروس‌هایی با رشته RNA تک‌زنجیره‌ای هستند و به خانواده هانتاویریده (Hantaviridae) تعلق دارند. هانتاویروس بسته به نوع سویه، دو سندرم مختلف ایجاد می‌کند: سندرم ریوی هانتاویروس (HPS) و تب خونریزی‌دهنده با سندرم کلیوی (HFRS). هر دو این عفونت‌ها زئونوز بوده و جوندگان میزبان طبیعی آن‌ها هستند. عفونت طبیعی از طریق استنشاق ذرات معلق یا گردوغبار حاوی ترشحات جوندگان و همچنین از طریق گزش جوندگان منتقل می‌شود. نرخ مرگ‌ومیر HPS حدود 50 درصد است؛ در حالی که HFRS تنها 5 درصد مرگ‌ومیر دارد.

لپتوسپیروز یک عفونت باکتریایی زئونوز (zoonotic) است که توسط هر یک از سرووار (serovar) های اسپیروکت‌ها (spirochetes) از گونه لپتوسپیرا اینتروگانس (Leptospira interrogans) ایجاد می‌شود. پراکندگی جغرافیایی این بیماری در سراسر جهان است، اما در مناطق گرمسیری بومی و در مناطق معتدل به صورت پراکنده رخ می‌دهد و در تابستان و پس از سیل‌ها (مانند پس از طوفان) شایع‌تر است. این بیماری عمدتاً توسط دوزیستان، خزندگان و برخی پستانداران (جوندگان منبع اصلی هستند) حمل می‌شود و ممکن است از طریق تماس مستقیم یا استنشاق آئروسل ادرار یا مایعات بدن آلوده به انسان منتقل شود.

عفونت با باسیل گرم منفی Yersinia pestis می‌تواند منجر به بیماری بسیار کشنده‌ای شود که به طور معمول به عنوان طاعون شناخته می‌شود. این بیماری نیازمند شناسایی زودهنگام و درمان سریع است. شکل ریوی طاعون (pneumonic plague) با یک ذات‌الریه شدید و به سرعت پیش‌رونده مشخص می‌شود. عفونت Yersinia pestis همچنین می‌تواند به شکل‌های طاعون خیارکی (bubonic plague) و طاعون سپتیسمیک (septicemic plague) بروز کند.

تب کِیو (Q fever)، که با نام‌های گریپ بالکان و تب نه مایلی نیز شناخته می‌شود، یک بیماری زئونوز (zoonotic) است که توسط یک ارگانیسم شبیه به ریکتزیا (rickettsia) به نام کوکسیلا بورنتی (Coxiella burnetii) ایجاد می‌شود. این بیماری در سراسر جهان پخش شده است، اما در آفریقا، استرالیا، خاورمیانه و آمریکای مرکزی شیوع بیشتری دارد.

تب مالت که با نام‌های تب خرگوش، بیماری شکارچی و تب گوزن نیز شناخته می‌شود، توسط باکتری Francisella tularensis ایجاد می‌شود. این باکتری یک کوکوباسیلوس (coccobacillus) گرم-منفی هوازی و پلی‌مورفیک است که به‌طور معمول طیف وسیعی از حیوانات را آلوده می‌کند. انسان‌ها معمولاً پس از تماس مستقیم با مایعات بدن حامل‌های حیوانی، از طریق ناقلان حشرات (مانند کنه‌ها) یا از طریق غذا و آب آلوده، به این عفونت مبتلا می‌شوند. افرادی که به‌طور نزدیک با حیوانات کار می‌کنند، مانند دامپزشکان، محافظان پارک و تاکسیدرمیست‌ها، در معرض بیشترین خطر ابتلا هستند. روش‌های نادر انتقال شامل گزش گربه یا عفونت دهانی-حلقی از برداشت و فرآوری انگورهای آلوده برای شراب است. عفونت با تب مالت همچنین به‌عنوان پیامد پیوند عضو (عفونت ناشی از دهنده) توصیف شده است. انتقال از فرد به فرد گزارش نشده است؛ بنابراین، ایزولاسیون برای بیماران مبتلا به تب مالت توصیه نمی‌شود، اما به دلیل خطر انتقال ثانویه توسط بندپایان، کنترل کنه‌ها، کک‌ها، شپش‌ها و پشه‌ها ضروری است.

ملیوئیدوز یک عفونت است که توسط باسیل گرم منفی بورخولدریا سودومالئی (Burkholderia pseudomallei) ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طور عمده در مناطق گرمسیری مشاهده می‌شود. این پاتوژن معمولاً در خاک یافت می‌شود و انتقال آن می‌تواند زمانی رخ دهد که باران‌های سنگین پس از دوره‌های خشکی باعث افزایش حضور این پاتوژن در خاک و آب‌های سطحی شود و حتی منجر به ایجاد آئروسل (به عنوان مثال در شرایط باران‌های موسمی سنگین در برخی مناطق جغرافیایی) گردد. این بیماری به‌طور بومی در جنوب شرق آسیا و شمال استرالیا شیوع دارد و بیشتر موارد آن در فصل بارانی رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در اقیانوس آرام جنوبی، آفریقا، هند، خاورمیانه، و آمریکای مرکزی و جنوبی نیز یافت شود. در مناطق بومی، افراد نظامی، کارگران کشاورزی، کشاورزان، باغبانان و گردشگران در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ملیوئیدوز هستند. بیماران مبتلا به ایدز در مناطق بومی مستعد ابتلا به این عفونت هستند.

موکورمایکوزیس (Mucormycosis) یک عفونت قارچی خطرناک است که در بیماران دارای نقص ایمنی و دیابتی رخ می‌دهد. این گونه‌های قارچی به‌طور خاص به کلاس زیگومایست‌ها (Zygomycetes) تعلق دارند و معمولاً توسط گونه‌های رایزوپوس (Rhizopus)، موکور (Mucor) و رایزوموکر (Rhizomucor) ایجاد می‌شوند.

سرطان ریه، به‌عنوان اصلی‌ترین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در مردان و زنان در سراسر جهان شناخته می‌شود، اگرچه نرخ مرگ‌ومیر آن شروع به کاهش کرده است که احتمالاً بازتابی از کاهش مصرف سیگار است. در ایالات متحده، بروز سرطان ریه در مردان بیشتر از زنان و در جمعیت‌های سفیدپوست غیرهیسپانیک بیشتر از جمعیت‌های هیسپانیک است.