بیماری پسیتاکوزیس: عفونتی سیستمی و زئونوتیک
پسیتاکوزیس (Psittacosis) یک عفونت سیستمی و زئونوتیک است که می‌تواند به ذات‌الریه (پنومونی) در انسان‌ها منجر شود. این بیماری توسط باکتری Chlamydia psittaci (که قبلاً با نام Chlamydophila psittaci شناخته می‌شد) ایجاد می‌شود که یک باکتری داخل‌سلولی اجباری است. از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۳، تعداد ۹۳۵ مورد انسانی از پسیتاکوزیس به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) گزارش شد. از سال ۲۰۱۰، حدود ۱۰ مورد در سال در ایالات متحده گزارش شده است، اگرچه شیوع‌های دوره‌ای نیز رخ داده‌اند (به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۸، شیوع چند ایالتی بین کارگران کارخانه‌های طیور با ۱۳ مورد تأیید شده آزمایشگاهی). در سال ۲۰۲۳ و اوایل ۲۰۲۴، اتریش، دانمارک، آلمان، سوئد و هلند افزایش موارد بیماری، شامل برخی مرگ و میرها، را گزارش کردند.
عفونت پرندگان و انتقال به انسان
باکتری Chlamydia psittaci بسیاری از گونه‌های مختلف پرندگان، از جمله پرندگان خانواده طوطی‌سانان (ماکائو، کاکاتو، پاراکیت و باجریگار)، طیور، کبوترها و قرقاول‌ها را آلوده می‌کند. پرندگان آلوده ممکن است علائمی از قبیل لرز، تنگی نفس (دیس‌پنه)، اسهال، ترشح از منقار و پف کردن پرها را نشان دهند؛ با این حال، عفونت می‌تواند بدون علامت نیز باشد. عفونت در انسان از طریق استنشاق ترشحات آلوده، ادرار یا مدفوع خشک‌شده به دست می‌آید. تماس با پرنده آلوده می‌تواند از ناچیز و غیرمهم تا تماس نزدیک متغیر باشد. سویه‌های بوقلمون و پرندگان طوطی‌سانان در انسان بسیار بیماری‌زا هستند. موارد گاه‌به‌گاه در انسان به منابع غیرپرنده‌ای مانند گوسفند، بز و گاو در حال زایمان مربوط می‌شود. انتقال انسان به انسان و انتقال بیمارستانی توصیف شده اما نادر است.
دوره نهفتگی و علائم بالینی
دوره نهفتگی بیماری از ۵ تا ۱۵ روز متغیر است. علائم غیر اختصاصی هستند و ممکن است شامل تب، سرفه غیرمولد، سردرد، فوتوفوبیا، میالژی و لرز باشند. در معاینه ممکن است رال یا علائم تراکم مشاهده شود. دیگر اشکال ارائه بیماری شامل سندرم مشابه مونونوکلئوز با تب، فارنژیت و هپاتواسپلنومگالی و فرم تیفوئیدی با تب، برادیکاردی، اسپلنومگالی و بثورات ماکولوپاپولار صورتی و محو شونده به نام لکه‌های هوردر (Horder's spots) است.
درگیری ریوی شایع‌ترین شکل است، اما عفونت می‌تواند به سیستم‌های دیگر بدن نیز پیشرفت کند. تظاهرات قلبی مانند پریکاردیت، میوکاردیت و آندوکاردیت کشت منفی توصیف شده‌اند. درگیری عصبی با مننژیت، انسفالیت، فلج اعصاب کرانیال (شامل کاهش شنوایی حسی-عصبی)، تشنج و میلیت عرضی می‌تواند رخ دهد. کم‌خونی همولیتیک با تست کومبس مثبت و آگلوتینین‌های سرد ممکن است مشاهده شود.
سندرم سپتی‌سمی بارداری و سقط جنین در افراد باردار پس از تماس با گوسفند زایمان‌کننده توصیف شده است. بنابراین، افراد باردار به‌طور کلی و کسانی که در مزارع زندگی می‌کنند باید از تماس با حیواناتی که زایمان زودرس و سقط دارند، خودداری کنند.