هموفیلوس آنفلوانزا (Haemophilus influenzae)
هموفیلوس آنفلوانزا یک ارگانیسم کوچک، گرم منفی و بی‌هوازی اختیاری است که در نمونه‌های بالینی ظاهر متغیری از کوکوباسیل‌ها تا رشته‌های بلند دارد. علاوه بر ایجاد عفونت‌های تهاجمی جدی، این ارگانیسم یک علت مهم در هر دو نوع ذات‌الریه اکتسابی از جامعه و بیمارستانی است.
انسان‌ها میزبان طبیعی این باکتری هستند. بروز عفونت‌های ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا نوع b به طور قابل توجهی از زمان معرفی واکسن کونژوگه بسیار مؤثر که یک آنتی‌بادی باکتری‌کش علیه کپسول ایجاد می‌کند و حمل ناقل‌های بینی از نوع b را حذف می‌کند، کاهش یافته است. سویه‌های غیرقابل تایپ (nontypeable) فاقد کپسول هستند و به طور مکرر از اوایل دوران نوزادی در مجاری تنفسی فوقانی کلونیزه می‌شوند. تا ۸۰ درصد از بزرگسالان سالم ناقل این سویه‌ها هستند. سویه‌های غیرقابل تایپ همچنین در مجاری تنفسی تحتانی بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) و فیبروز کیستیک کلونیزه می‌شوند.
علائم و نشانه‌های ذات‌الریه هموفیلوس آنفلوانزا
علائم و نشانه‌های ذات‌الریه هموفیلوس آنفلوانزا تفاوت زیادی با علائم ناشی از سایر عوامل بیماری‌زا که باعث ذات‌الریه می‌شوند ندارد، و هیچ یافته بالینی وجود ندارد که بتوان با اطمینان این عامل بیماری‌زا را از سایر عوامل متمایز کرد.
علائم شامل تب، سرفه و تنگی نفس است. علائم ممکن است بسته به نوع ذات‌الریه (یا سگمنتال یا برونکوپنومونی) متفاوت باشند. بیماران با ذات‌الریه سگمنتال می‌توانند با شروع ناگهانی تب، درد قفسه سینه پلوریتیک و گلودرد ظاهر شوند. این بیماران تمایل بیشتری به باکتریمی نسبت به کسانی که برونکوپنومونی دارند نشان می‌دهند. بیماران با برونکوپنومونی می‌توانند با علائم عمومی، تاکی‌پنه و تب خفیف ظاهر شوند. هموفیلوس آنفلوانزا بیشتر به شکل برونکوپنومونی بروز می‌کند.
این پاتوژن به عنوان یک عامل مهم ذات‌الریه در کودکان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، در نظر گرفته می‌شود. اکثر بیماران بالغ دارای بیماری‌های همزمان شدید زمینه‌ای مانند اختلال مصرف الکل، COPD، عفونت HIV یا دیابت ملیتوس خواهند بود.
نرخ کلی مرگ و میر برای بزرگسالان در محدوده ۱۲٪ تا ۲۹٪ است. این نرخ بالای مرگ و میر احتمالاً به این دلیل است که بیمارانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند دارای شرایط همزمان شدید به همراه ذات‌الریه هستند. عوارض می‌توانند شامل آبسه ریوی، آمپیم، مننژیت، آرتریت، پریکاردیت، اپی‌گلوتیت و در کودکان اوتیت میانی باشند.