بیماری های مشابه

*تاریخچه و ارائه کلاسیک:* این وضعیت ممکن است با درد در ناحیه شانه ظاهر شود، اما اغلب درد به بخش جانبی بازو در ناحیه دلتوئید محدود می‌شود. پارگی ناشی از آسیب تروماتیک (مانند سقوط یا دررفتگی شانه) معمولاً با درد حاد و محدودیت حرکت همراه است، اما پارگی‌های مزمن ممکن است دارای دوره‌ای تدریجی و آغاز آهسته علائم باشند. بسته به درجه پارگی، بیماران ممکن است نشانه‌هایی از ضعف و محدودیت در دامنه حرکتی فعال شانه (ROM) نشان دهند. بیماران اغلب گزارش می‌دهند که در انجام کارهای بالای سر یا کارهای تکراری و بلند کردن اشیاء با بازوهایی که از بدن دور هستند (فعالیت‌های نوع کشیدن) دچار مشکل هستند.

علل و مکانیسم معمول آسیب: آرتریت مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint arthritis) یک نوع استئوآرتریت دژنراتیو (degenerative osteoarthritis) در مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) است. این دژنراسیون معمولاً ناشی از بارهای محوری (axial loads) سنگین، مزمن و تکراری است که بر ناحیه تماس کوچک مفصل وارد می‌شود. همچنین، ممکن است به دلیل استئوآرتریت پس از آسیب (posttraumatic osteoarthritis) ناشی از یک آسیب قابل توجه به مفصل AC مانند شکستگی ترقوه (clavicle fracture) یا جداشدگی AC (AC separation) باشد.

"علل / مکانیزم آسیب‌دیدگی معمولی: تاندونیت پروگزیمال عضله دو سر بازویی (proximal biceps tendonitis) یکی از علل شناخته شده درد قدامی شانه است.

استئولیز (osteolysis) انتهای دیستال ترقوه (clavicle) که ابتدا در وزنه‌برداران تعریف شده بود، معمولاً در افرادی که حرکات تکراری اندام فوقانی را انجام می‌دهند، چه برای کار و چه به‌عنوان تفریح، مشاهده می‌شود. مکانیسم آن عموماً غیرتروماتیک است و به‌عنوان پیامدی از استرس مکرر به مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint یا AC) به شکل کشش بیش از حد رخ می‌دهد. این نتیجه‌گیری از ارتباط نزدیک آن با تمریناتی نظیر پرس سینه (bench press)، پرواز سینه (chest flys) و شنا (push-ups) به‌دست آمده است.

*آرتروز گلنوهومرال (Glenohumeral arthritis)* یک بیماری تحلیل‌برنده مفصلی است که شامل آسیب به سطح غضروف مفصلی سر استخوان بازو (humeral head) و گلنوئید (glenoid) می‌باشد. علت اصلی آن معمولاً *استئوآرتریت اولیه (primary osteoarthritis)* است که غالباً آسیب مشخصی ندارد، بلکه نتیجه ساییدگی و پارگی طولانی‌مدت سطوح مفصلی است. علل ثانویه شامل *آرتروپاتی پارگی کاف روتاتور (rotator cuff tear arthropathy)*، *آرتروز پس از تروما (posttraumatic arthritis)*، *آرتروز پس از جراحی (postsurgical arthritis)*، *آرتروپاتی دررفتگی مزمن (chronic dislocation arthropathy)*، *آرتریت التهابی (inflammatory arthritis)* مانند *آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis)*، *آرتریت سپتیک (septic arthritis)*، *نکروز آواسکولار (avascular necrosis)* و علل نوروپاتیک مانند *آرتروپاتی شارکو (Charcot arthropathy)* می‌باشند.

سندرم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome - TOS) مجموعه‌ای از علائم پیش‌رونده است که به علت فشار بر شبکه بازویی (brachial plexus) و/یا عروق ساب‌کلاوین (subclavian vessels) بین دنده اول و ترقوه ایجاد می‌شود. شیوع این سندرم در ایالات متحده بین ۳ تا ۸۰ مورد در هر ۱۰۰۰ نفر است و معمولاً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد.

شکستگی‌های پروگزیمال هومروس (proximal humerus fractures) بیشتر در جمعیت سالمندان رخ می‌دهد که معمولاً ناشی از افتادن از سطح زمین در شرایط پوکی استخوان (osteoporosis) یا کاهش تراکم استخوان (osteopenia) است. با این حال، این شکستگی‌ها می‌توانند در بیماران جوان‌تر نیز به دلیل ضربات با انرژی بالا رخ دهند.

شکستگی توبروزیته بزرگ (Greater Tuberosity) استخوان بازو معمولاً به دلیل افتادن بر روی دست کشیده در حالی که آرنج در حالت کاملاً کشیده یا خمیده است، ایجاد می‌شود. دررفتگی‌های شانه اغلب منجر به شکستگی‌های توبروزیته بزرگ استخوان بازو می‌شود. این شکستگی می‌تواند به دلیل کشش شدید از سمت چرخاننده‌های خارجی بازو پس از دور شدن و چرخش خارجی، ضربه مستقیم به ناحیه جانبی شانه یا تشنج نیز رخ دهد.

بی‌ثباتی خلفی شانه که می‌تواند شامل نیمه‌دررفتگی (subluxation) و دررفتگی (dislocation) باشد، با پارگی‌های لابروم خلفی (posterior labral tears) همراه است و یک طیف نادر از بیماری‌ها را در بر می‌گیرد. دررفتگی حاد خلفی شانه عمدتاً ناشی از ضربه بوده و نیاز به توجه فوری و جااندازی دارد. وارد کردن فشار محوری به بازویی که خم شده (flexed)، نزدیک به بدن (adducted) و به داخل چرخیده (internally rotated) است، باعث می‌شود که سر استخوان بازو از گلنوئید خلفی خارج شده و دچار دررفتگی یا نیمه‌دررفتگی شود. دررفتگی حاد خلفی همچنین می‌تواند ناشی از نیروهای مستقیم وارده به شانه جلویی باشد، مانند برخورد با داشبورد در تصادف خودرو. سایر علل شناخته شده دررفتگی حاد خلفی شانه شامل تشنج‌ها (seizures)، برق‌گرفتگی (electrocution) و افتادن بر روی دست کشیده است.

نابسامانی چندجهته شانه (MDI) به شلی علامت‌دار مفصل شانه با ناپایداری در حداقل دو جهت اشاره دارد. این وضعیت به طور کلی ناشی از کشیدگی، پارگی، یا جداشدگی لیگامان‌های حمایتی شانه است که به افزایش حرکت مفصل و نیم‌دررفتگی یا دررفتگی غیرارادی در جهت‌های تحتانی و همچنین قدامی و/یا خلفی منجر می‌شود.

گیر افتادگی داخلی شانه زمانی رخ می‌دهد که بازو به حداکثر حالت دور شدن و چرخش خارجی می‌رسد، مانند مرحله پایانی پرتاب یک بازیکن بیسبال. حرکت‌های تکراری مانند این می‌توانند آسیب‌های میکروسکوپی را تجمع دهند که منجر به سایش و پارگی‌های جزئی در سطح زیرین عضلات روتاتور کاف (rotator cuff) می‌شود.

سندرم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome - TOS) مجموعه‌ای از علائم پیش‌رونده است که به علت فشار بر شبکه بازویی (brachial plexus) و/یا عروق ساب‌کلاوین (subclavian vessels) بین دنده اول و ترقوه ایجاد می‌شود. شیوع این سندرم در ایالات متحده بین ۳ تا ۸۰ مورد در هر ۱۰۰۰ نفر است و معمولاً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد.

*تاریخچه و ارائه کلاسیک:* این وضعیت ممکن است با درد در ناحیه شانه ظاهر شود، اما اغلب درد به بخش جانبی بازو در ناحیه دلتوئید محدود می‌شود. پارگی ناشی از آسیب تروماتیک (مانند سقوط یا دررفتگی شانه) معمولاً با درد حاد و محدودیت حرکت همراه است، اما پارگی‌های مزمن ممکن است دارای دوره‌ای تدریجی و آغاز آهسته علائم باشند. بسته به درجه پارگی، بیماران ممکن است نشانه‌هایی از ضعف و محدودیت در دامنه حرکتی فعال شانه (ROM) نشان دهند. بیماران اغلب گزارش می‌دهند که در انجام کارهای بالای سر یا کارهای تکراری و بلند کردن اشیاء با بازوهایی که از بدن دور هستند (فعالیت‌های نوع کشیدن) دچار مشکل هستند.