علل / مکانیزم آسیب‌های معمول:

شکستگی توبروزیته بزرگ (Greater Tuberosity) استخوان بازو معمولاً به دلیل افتادن بر روی دست کشیده در حالی که آرنج در حالت کاملاً کشیده یا خمیده است، ایجاد می‌شود. دررفتگی‌های شانه اغلب منجر به شکستگی‌های توبروزیته بزرگ استخوان بازو می‌شود. این شکستگی می‌تواند به دلیل کشش شدید از سمت چرخاننده‌های خارجی بازو پس از دور شدن و چرخش خارجی، ضربه مستقیم به ناحیه جانبی شانه یا تشنج نیز رخ دهد.

تاریخچه و ارائه کلاسیک:

تاریخچه کلاسیک این آسیب شامل بیماری مسن‌تر با پوکی استخوان است که از ارتفاع ایستاده بر روی دست کشیده افتاده است.

شیوع:

• سن: معمولاً در بیماران بالای ۵۰ سال دیده می‌شود.
• جنسیت: در بیماران زن دو برابر شایع‌تر است.

عوامل خطر:

پوکی استخوان، سن بالا، شرکت در فعالیت‌های ورزشی، تصادفات وسایل نقلیه موتوری.

پاتوفیزیولوژی:

شکستگی‌های توبروزیته بزرگ به دلیل آسیب تروماتیک به بازو یا مفصل شانه ایجاد می‌شود. قطعه شکستگی معمولاً توسط عضلات سوپرااسپیناتوس و/یا اینفرااسپیناتوس به سمت بالا کشیده می‌شود.

سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:

طبقه‌بندی Neer برای شکستگی‌های پروگزیمال استخوان بازو.

برای طبقه‌بندی به عنوان یک بخش شکسته، قطعه شکسته باید یا بیش از ۱ سانتی‌متر جابجا شده باشد یا انحنای آن بیش از ۴۵ درجه باشد. استثنا توبروزیته بزرگ است که در ۵ میلی‌متر جابجا شده تلقی می‌شود.

• شکستگی یک‌بخشی:

  • شکستگی شامل ۱-۴ بخش است.
  • هیچ بخشی جابجا نشده است.

• شکستگی دو‌بخشی:

  • شکستگی شامل ۲-۴ بخش است.
  • یک بخش جابجا شده است.

• شکستگی سه‌بخشی:

  • شکستگی شامل ۳-۴ بخش است.
  • دو بخش جابجا شده است.

• شکستگی چهار‌بخشی:

  • شکستگی شامل بیش از ۴ بخش است.
  • سه بخش جابجا شده است.