علل / مکانیسم آسیب معمول:
گیر افتادگی داخلی شانه زمانی رخ می‌دهد که بازو به حداکثر حالت دور شدن و چرخش خارجی می‌رسد، مانند مرحله پایانی پرتاب یک بازیکن بیسبال. حرکت‌های تکراری مانند این می‌توانند آسیب‌های میکروسکوپی را تجمع دهند که منجر به سایش و پارگی‌های جزئی در سطح زیرین عضلات روتاتور کاف (rotator cuff) می‌شود.
تاریخچه کلاسیک و نحوه بروز:
سندروم گیر افتادگی داخلی معمولاً در ورزشکاران پرتاب‌کننده یا هر حرفه‌ای که در آن چرخش خارجی و دور شدن حداکثری شانه به صورت تکراری رخ می‌دهد، مشاهده می‌شود. بیماران معمولاً با درد منتشر در شانه مراجعه می‌کنند که در قسمت خلفی شانه بیشترین شدت را دارد و با دور شدن و چرخش خارجی حداکثری (وضعیت آماده‌سازی پرتاب برای یک پرتاب‌کننده) تشدید می‌شود. درد با تکرار این حرکات بدتر می‌شود و با استراحت و مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) کاهش می‌یابد، اما پس از شروع فعالیت‌ها دوباره باز می‌گردد. بیماران ممکن است کاهش چرخش داخلی شانه نسبت به سمت مقابل را نیز نشان دهند.
شیوع:
- سن: بالغین میانسال، یا بیماران زیر ۴۰ سال که در فعالیت‌هایی با دور شدن و چرخش خارجی تکراری بازو درگیر هستند (مانند پرتاب بیسبال).
- جنسیت: تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.
عوامل خطر:
- دور شدن و چرخش خارجی تکراری شانه
- ورزش‌های پرتابی
- فعالیت‌های بالای سر
- سیگار کشیدن
- آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون (fluoroquinolone)
پاتوفیزیولوژی:
دور شدن حداکثری همراه با چرخش خارجی می‌تواند سطح زیرین خلفی تاندون سوپراسپیناتوس (supraspinatus) را بین گلنوئید خلفی-فوقانی و سر استخوان بازو فشار دهد، به‌ویژه اگر روتاتور کاف ضعیف باشد و کپسول گلنوهومرال خلفی سفت باشد.
موضوع مرتبط: سندروم گیر افتادگی شانه (shoulder impingement syndrome)