تاریخچه و ارائه کلاسیک: این وضعیت ممکن است با درد در ناحیه شانه ظاهر شود، اما اغلب درد به بخش جانبی بازو در ناحیه دلتوئید محدود می‌شود. پارگی ناشی از آسیب تروماتیک (مانند سقوط یا دررفتگی شانه) معمولاً با درد حاد و محدودیت حرکت همراه است، اما پارگی‌های مزمن ممکن است دارای دوره‌ای تدریجی و آغاز آهسته علائم باشند. بسته به درجه پارگی، بیماران ممکن است نشانه‌هایی از ضعف و محدودیت در دامنه حرکتی فعال شانه (ROM) نشان دهند. بیماران اغلب گزارش می‌دهند که در انجام کارهای بالای سر یا کارهای تکراری و بلند کردن اشیاء با بازوهایی که از بدن دور هستند (فعالیت‌های نوع کشیدن) دچار مشکل هستند.
شیوع: پارگی‌های روتاتور کاف (rotator cuff tears) در جمعیت سالمند بسیار شایع است.
- سن: این وضعیت در بیماران زیر ۴۰ سال نادر است (کمتر از ۴٪ شیوع)، اما تخمین زده می‌شود که بین ۲۰٪ تا ۳۰٪ از افراد بالای ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار دهد. تا ۵۰٪ از بیماران بالای ۸۰ سال دارای پارگی‌های کامل ضخامت روتاتور کاف هستند. در حالی که بیماران جوان‌تر به‌ندرت دچار پارگی روتاتور کاف می‌شوند، آن‌هایی که دچار می‌شوند معمولاً در ورزش‌های پرتابی یا بالای سر درگیر هستند یا یک رویداد تروماتیک عمده‌ای که شانه را تحت تأثیر قرار می‌دهد تجربه می‌کنند (مانند دررفتگی، سقوط از اسب، تصادف رانندگی، یا آسیب‌دیدگی در وزنه‌برداری).
- جنسیت: مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
عوامل خطر: عوامل خطر برای پارگی‌های روتاتور کاف، به‌جز سن، شامل سیگار کشیدن، هیپرکلسترولمی، و سابقه خانوادگی شرایط مشابه هستند. همچنین، در بیماران بالای ۴۰ سال باید به تاریخچه سقوط یا دررفتگی شانه توجه شود. هنگام ارزیابی فردی مسن، احتمال بیماری پارکینسون را در نظر بگیرید، زیرا آسیب روتاتور کاف اغلب در بیماران مبتلا به پارکینسون مشاهده می‌شود. علاوه بر این، بیمارانی که از صندلی چرخدار استفاده می‌کنند و به اندام‌های فوقانی خود برای جابجایی وابسته‌اند، در معرض خطر بیشتری برای توسعه پارگی‌های روتاتور کاف قرار دارند.
پاتوفیزیولوژی: در حالی که پارگی‌های حاد معمولاً نتیجه آسیب تروماتیک هستند، پاتوفیزیولوژی پارگی‌های مزمن یا حاد-مزمن به احتمال زیاد شامل تخریب داخلی عضلات سوپراسپیناتوس، اینفراسپیناتوس، ترس ماینور یا ساب‌اسکاپولاریس (SITS) به مرور زمان است که به دلیل ترکیبی از فشردگی و بارگذاری نامتعادل رخ می‌دهد. احتمالاً یک جزء ژنتیکی که هنوز مشخص نشده است نیز در پارگی روتاتور کاف نقش دارد.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: طبقه‌بندی گوتالیه (Goutallier Classification) - که در سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی توضیح داده می‌شود، روشی برای ارزیابی میزان نفوذ فیبروفاتی عضله-تاندون پارگی روتاتور کاف است.
مرحله ۰: عضله نرمال، بدون چربی
مرحله ۱: چند رگه چربی در عضله
مرحله ۲: چربی کمتر از عضله درون عضله
مرحله ۳: مقدار برابر چربی و عضله درون عضله
مرحله ۴: چربی بیشتر از عضله درون عضله