بیماری های مشابه

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

*مراقبت فوری / تثبیت:* یک خط وریدی (IV) راه‌اندازی کرده و علائم و نشانه‌های تامپوناد قلبی (cardiac tamponade) را ارزیابی کنید. در صورت وجود و اهمیت همودینامیکی، تخلیه از طریق پریکاردیوسنتز (pericardiocentesis) یا ایجاد پنجره پریکاردیال (pericardial window) باید در اسرع وقت انجام شود.

هر بیمار با علائم مشکوک به میوکاردیت (myocarditis) یا میوپریکاردیت (myopericarditis) باید بلافاصله به بخش اورژانس (ED) ارجاع داده شود. شباهت‌های زیادی بین وضعیت‌های التهابی قلب و سندرم حاد کرونری (ACS) / انفارکتوس میوکارد وجود دارد. میوکاردیت فولمینانت (fulminant myocarditis) به طیفی از علائم و نشانه‌های شدید از نارسایی قلبی تا شوک کاردیوژنیک اشاره دارد.

• تأمین مجدد مایعات از طریق وریدی (معمولاً نرمال سالین یا محلول لاکتات رینگر) و در صورت لزوم به صورت خوراکی.

بیماری آدیسون نامی است که به نارسایی اولیه غده فوق‌کلیوی (primary adrenal insufficiency) ناشی از اختلال عملکرد غدد فوق‌کلیوی داده شده است. این بیماری معمولاً افراد بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

نارسایی ثانویه آدرنال به‌عنوان کاهش هورمون‌های قشر آدرنال به دلیل اختلال در عملکرد هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز، و نه به‌خاطر اختلال در خود غده آدرنال، شناخته می‌شود. هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین (Corticotropin-releasing hormone یا CRH) که از هیپوتالاموس ترشح می‌شود، باعث تحریک آزادسازی هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (Adrenocorticotropic hormone یا ACTH) از هیپوفیز قدامی می‌شود. ACTH تولید گلوکوکورتیکوئیدها را در قشر آدرنال تحریک می‌کند. در نارسایی ثانویه آدرنال، کمبود ACTH وجود دارد که محور هیپوتالاموسی-هیپوفیزی-آدرنال را مختل کرده و باعث کاهش تولید کورتیکواستروئیدها می‌شود.

دیابت بی‌مزه (Diabetes insipidus - DI) یک اختلال نادر است که با دفع مقادیر زیادی ادرار رقیق و تشنگی مفرط مشخص می‌شود. دیابت بی‌مزه مرکزی، که به نام کمبود آرژنین وازوپرسین (arginine vasopressin deficiency) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین و جدی‌ترین نوع این بیماری است و به دلیل کاهش ترشح هورمون ضد ادراری (ADH) رخ می‌دهد. دیابت بی‌مزه نفروژنیک، که به نام مقاومت در برابر آرژنین وازوپرسین (arginine vasopressin resistance) نیز شناخته می‌شود، به دلیل عدم پاسخ‌دهی کلیه‌ها به ADH ایجاد می‌شود.

سپسیس باکتریایی در کودکان یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در کودکان است و از سرطان‌های دوران کودکی پیشی گرفته است. ویژگی‌های بارز سپسیس شامل دمای غیرطبیعی بدن، شمارش غیرطبیعی لکوسیت‌ها، تاکی‌پنه (تنفس سریع) و تاکی‌کاردی (ضربان قلب سریع) است. ضایعات پوستی که می‌توانند سرنخی برای علت سپسیس فراهم کنند، ممکن است ناشی از تهاجم مستقیم عروقی و انسداد، واسکولیت ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی یا اثرات سموم باشند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

نوروپاتی اتونوم پارانوپلاستیک (Paraneoplastic Autonomic Neuropathy) یک وضعیت نادر است که در آن اختلال عملکرد سیستم عصبی سمپاتیک و/یا پاراسمپاتیک به دلیل یک سرطان زمینه‌ای رخ می‌دهد. علائم ممکن است قبل یا بعد از تشخیص سرطان آغاز شوند و طی هفته‌ها تا ماه‌ها پیشرفت کنند. این وضعیت می‌تواند در انواع مختلفی از سرطان‌ها رخ دهد، اما کارسینوم سلول کوچک ریه (Small Cell Lung Carcinoma) شایع‌ترین آن‌هاست. سایر سرطان‌های مرتبط شامل کارسینوم تیروئید، پانکراس و کولون، تومورهای کارسینوئید و لنفوم هوچکین (Hodgkin Lymphoma) هستند. این حالت اغلب همراه با سایر سندرم‌های پارانوپلاستیک مانند انسفالومیلیت (Encephalomyelitis) رخ می‌دهد.

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو (neurodegenerative) است که به دلیل از دست رفتن سلول‌های دوپامینرژیک (dopaminergic) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع این بیماری ۶۰ سال است، اگرچه به‌ندرت ممکن است افراد زیر ۵۰ سال (پارکینسون زودرس یا جوانان) را نیز تحت تأثیر قرار دهد. علائم اصلی شامل لرزش در حالت استراحت، سفتی عضلانی، کندی حرکات (bradykinesia)، و بی‌ثباتی وضعیت بدنی و راه رفتن است. علائم اغلب به صورت یک‌طرفه آغاز می‌شوند اما معمولاً به درگیری دوطرفه پیشرفت می‌کنند. گرفتگی عضلات پا یکی از علائم اولیه شایع است. سایر علائم و نشانه‌های رایج شامل بی‌حسی بویایی (anosmia)، یبوست، اختلال رفتار خواب حرکات سریع چشم (RBD)، ریزنویسی (micrographia)، کاهش مهارت انگشتان، کاهش حرکت بازو، چهره ماسک‌مانند (masked facies)، کاهش صدا (hypophonia)، ترشح بزاق، دیسفاژی (dysphagia)، اختلال شناختی، افسردگی، اضطراب، کاهش وزن، و اختلال عملکرد خودکار (autonomic dysfunction) هستند. علائم غیرحرکتی ممکن است شامل روان‌پریشی (مانند توهمات بصری و هذیان‌ها) نیز باشند.

تشنج (Seizure) به‌عنوان یک رویداد پاروکسیسمال (Paroxysmal Event) به دلیل اختلال در عملکرد الکتریکی قشر مغز (Cerebral Cortex) تعریف می‌شود. این حالت با حرکات غیرارادی عضلانی-عصبی (Neuromuscular Movements)، تشنجات (Convulsions)، و/یا تغییر در سطح هوشیاری (Altered Sensorium) مشخص می‌شود و معمولاً فقط چند ثانیه یا دقیقه طول می‌کشد.