بیماری های مشابه

پانیکولیت یک اصطلاح کلی برای گروهی از بیماری‌های التهابی است که چربی زیرجلدی را درگیر می‌کند. پانیکولیت‌ها از نظر هیستولوژیک بر اساس محل اصلی التهاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: در سپتای درون‌لوبولی یا در داخل لوبول چربی. گاهی نیز ممکن است الگوهای ترکیبی دیده شود (سپتال و لوبولار). بیشتر این بیماری‌ها به صورت ندول‌ها، پاپول‌ها یا پلاک‌های حساس پوستی یا زیرجلدی ظاهر می‌شوند. این وضعیت‌ها ممکن است با سلولیت (cellulitis) اشتباه گرفته شوند.

پانیکولیت ندولار مهاجر تحت‌حاد (Subacute nodular migratory panniculitis) که به عنوان بیماری ویلانوا (Vilanova disease) نیز شناخته می‌شود، نوع نادری از اریتم ندوزوم (erythema nodosum) است که با ندول‌های نامتقارن و نسبتاً دردناک در اندام‌های تحتانی مشخص می‌شود. این بیماری که عمدتاً زنان را در دهه سوم تا ششم زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد، معمولاً به صورت یک ندول اریتماتوز تا قهوه‌ای رنگ در جلوی قسمت خارجی ساق پا ظاهر می‌شود. با گذشت زمان، ضایعه اغلب با گسترش محیطی بزرگ شده و به یک پلاک سخت‌تر تبدیل می‌شود. این پلاک زخم نمی‌شود و ترشح نمی‌کند، اما معمولاً به شکل هلالی یا قوسی درمی‌آید. اگر درمان نشود، ضایعات پانیکولیت ندولار مهاجر تحت‌حاد ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها باقی بمانند و به ندرت به صورت خود به خودی بهبود یابند.

واسکولیت ندولار (Nodular vasculitis) نوعی پانیکولیت لوبولار (lobular panniculitis) با علل متعدد است. این بیماری با ندول‌ها و/یا پلاک‌های دردناک اریتماتوز یا بنفش رنگ که معمولاً بر روی ساق پا ظاهر می‌شوند، تظاهر می‌کند. زخم و تخلیه ممکن است رخ دهد. ضایعات معمولاً با ایجاد اسکار بهبود می‌یابند و مستعد عود هستند. این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می‌شود (۸۰٪-۹۰٪ از بیماران)، با اوج بروز در اوایل نوجوانی و حوالی یائسگی.

پانیکولیت پانکراس که به عنوان نکروز چربی زیرجلدی، پانیکولیت آنزیمی یا نکروز چربی پانکراس نیز شناخته می‌شود، یک عارضه نادر پوستی است که در ۲٪ تا ۳٪ از بیماران مبتلا به بیماری‌های پانکراس رخ می‌دهد.

پانیکولیت لوپوس (Lupus panniculitis) نوعی از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن (chronic cutaneous lupus erythematosus) است که با ندول‌ها و پلاک‌های زیرجلدی سفت مشخص می‌شود. اگرچه ضایعات پانیکولیت لوپوس می‌توانند صورت، بازوهای فوقانی، تنه، باسن و پاها را درگیر کنند، اما در جمعیت کودکان تمایل بیشتری به درگیری صورت وجود دارد. مناطق درگیر معمولاً بدون علامت هستند و ممکن است تغییرات پوستی روی آنها وجود داشته باشد یا نداشته باشد. این ضایعات با گذشت زمان برطرف می‌شوند، اما منجر به آتروفی زیرجلدی می‌شوند که می‌تواند باعث تغییر شکل ظاهری شود.

این خلاصه به بررسی بیماری درماتومیوزیت (dermatomyositis) در کودکان می‌پردازد. درماتومیوزیت در بزرگسالان به‌طور جداگانه بررسی شده است.

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

پانیکولیت تحریکی، که کمتر با نام پانیکولیت مصنوعی نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که با آسیب به بافت چربی زیرجلدی به‌صورت خودایجاد شده یا یاتروژنیک (iatrogenic) مشخص می‌شود. این وضعیت به‌طور کلاسیک به تلقیح خودی چربی زیرجلدی با مواد مختلفی اشاره دارد که برای ایجاد التهاب و جلب توجه بیمار طراحی شده‌اند. با این حال، پانیکولیت تحریکی می‌تواند ناشی از آسیب‌های مکانیکی، فیزیکی یا شیمیایی باشد و ممکن است عمدی، غیرعمدی یا نتیجه یک خطای درمانی باشد.

کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین یک اختلال ارثی است که با سطوح پایین یا فعالیت کاهش‌یافته پروتئین آلفا-۱ آنتی‌تریپسین (AAT) شناخته می‌شود.

پانیکولیت لیپواتروفیک (Lipoatrophic panniculitis)، که به پانیکولیت لیپوفاگوسیتیک (lipophagocytic panniculitis) و پانیکولیت لیپواتروفیک حلقوی قوزک‌ها (annular lipoatrophic panniculitis of the ankles) نیز معروف است، یک بیماری بسیار نادر است که عمدتاً به صورت پانیکولیت لوبولار (lobular panniculitis) بروز می‌کند و معمولاً اندام‌های تحتانی کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با ندول‌های زیرجلدی دردناک و عودکننده همراه با علائم سیستمیک (مانند تب، کسالت، و درد مفاصل) مشخص می‌شود. پس از کاهش التهاب حاد، لیپواتروفی دائمی ایجاد می‌شود.

کورک (فرونکل) برجستگی های دردناک پر از چرک (پوستول) روی پوست هستند که در نتیجه عفونت عمیق فولیکول مو ایجاد می شوند. این عفونت معمولاً توسط نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس (که معمولاً به عنوان "استاف" شناخته می شود( ایجاد می شود. بسیاری از افراد ناقل باکتری استاف هستند، به این معنی که به طور معمول روی پوست یا بینی آنها زندگی می کند بدون اینکه آسیبی به آنها وارد کند. با این حال، شکستگی های کوچک در سطح پوست (مانند آنهایی که در اثر اصطکاک یا خراش ایجاد می شوند) می تواند به باکتری ها کمک کند تا وارد فولیکول مو شده و آنها را آلوده کنند و در نتیجه کورک ایجاد شود. راه های درمان فرونکلوزیس (کورک)، راه های مراقبت فرونکلوزیس (کورک)

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

گرانولوم ماجوکی (Majocchi granuloma) که به عنوان التهاب گرانولوماتوز ندولار اطراف فولیکول (nodular granulomatous perifolliculitis) نیز شناخته می‌شود، یک فرآیند ندولار و اطراف فولیکول است که به دلیل عفونت فولیکول با گونه‌های قارچی درماتوفیت ایجاد می‌شود. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که یک درماتوفیت به فولیکول نفوذ کرده و درم و یا بافت زیرجلدی واکنش گرانولوماتوز و یا چرکی ایجاد می‌کند. گرانولوم ماجوکی اغلب توسط قارچ Trichophyton rubrum و کمتر توسط Trichophyton mentagrophytes یا Epidermophyton floccosum ایجاد می‌شود. این همان گونه‌های قارچی هستند که معمولاً مسئول عفونت‌های سطحی درماتوفیتی مانند تینیا کورپوریس (tinea corporis) و تینیا پدیس (tinea pedis) هستند. گونه‌های دیگر درماتوفیت نیز ممکن است در این بیماری نقش داشته باشند.

اسپوروتریکوزیس توسط قارچ دوشکلی اسپوروتریکس شنکی (Sporothrix schenckii) ایجاد می‌شود که در سراسر جهان یافت می‌شود، اما بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری شایع است. این ارگانیسم در گیاهان و خاک در حال فساد زندگی می‌کند. عفونت پوستی معمولاً در اثر تلقیح تروماتیک رخ می‌دهد. اسپوروتریکوزیس رایج‌ترین و کم‌خطرترین عفونت‌های عمقی قارچی (mycoses) است.

ترومبوفلبیت سطحی عودکننده یا مهاجر (که به نام‌های ترومبوفلبیتیس میگرانس یا ترومبوفلبیتیس مهاجر و سندرم تروسو نیز شناخته می‌شود) معمولاً به صورت اپیزودهای مکرر ترومبوفلبیتیس ظاهر می‌شود که به‌طور همزمان یا متوالی در مکان‌های مختلفی از بافت چربی زیرجلدی در ناحیه تنه و اندام‌های تحتانی رخ می‌دهد. از نظر بالینی، طناب‌ها یا ندول‌های دردناک و اریتماتوز مشاهده می‌شوند. از نظر پاتوژنتیک، ترومبوز محلی در رگ‌های خونی سطحی به دلیل حالت هایپرکواگولابل (hypercoagulable state) ایجاد می‌شود.

پلی‌آرتریت ندوزا (PAN) به واسکولیت نکروزان سیستمیک در شریان‌های با اندازه متوسط و گاهی کوچک اشاره دارد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما احتمالاً شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی، آنتی‌بادی‌های خودایمنی، واسطه‌های التهابی و مولکول‌های چسبندگی می‌شود.

فاسییت ائوزینوفیلیک (Eosinophilic fasciitis) که با نام سندرم شولمن (Schulman syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر فیبروز کننده است که با فیبروز ناگهانی فاسیای پوشاننده عضلات بدن مشخص می‌شود.