ترومبوفلبیت سطحی عودکننده یا مهاجر (که به نام‌های ترومبوفلبیتیس میگرانس یا ترومبوفلبیتیس مهاجر و سندرم تروسو نیز شناخته می‌شود) معمولاً به صورت اپیزودهای مکرر ترومبوفلبیتیس ظاهر می‌شود که به‌طور همزمان یا متوالی در مکان‌های مختلفی از بافت چربی زیرجلدی در ناحیه تنه و اندام‌های تحتانی رخ می‌دهد. از نظر بالینی، طناب‌ها یا ندول‌های دردناک و اریتماتوز مشاهده می‌شوند. از نظر پاتوژنتیک، ترومبوز محلی در رگ‌های خونی سطحی به دلیل حالت هایپرکواگولابل (hypercoagulable state) ایجاد می‌شود.

ارتباط بسیار بالایی با بدخیمی‌ها، از جمله کارسینوم‌ها مانند آدنوکارسینوم‌های پانکراس و کارسینوم‌های ریه وجود دارد. آرماند تروسو اولین بار این پدیده را در سال ۱۸۶۵ گزارش کرد، زمانی که اظهار داشت که ترومبوفلبیتیس غیرمنتظره می‌تواند نشان‌دهنده یک بدخیمی احشایی پنهان باشد.

این بدخیمی‌ها اغلب با توسعه حالت هایپرکواگولابل مرتبط هستند. مکانیزم دقیق این امر به‌طور کامل روشن نشده است. با این حال، فرض بر این است که تومورها ممکن است فاکتورهای پروکواگولانت (procoagulant factors) مانند ترومبوپلاستین (thromboplastin) ترشح کنند که می‌تواند به لخته شدن محلی منجر شود.

موضوع مرتبط: ترومبوفلبیت سطحی (Superficial Thrombophlebitis)