بیماری های مشابه

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.

علل / مکانیسم آسیب‌های متداول: سینوویت گذرای مفصل ران که به آن سینوویت سمی نیز می‌گویند، با درد حاد مفصل ران ظاهر می‌شود که اغلب پس از یک عفونت اخیر دستگاه تنفسی فوقانی (URI) یا بیماری ویروسی رخ می‌دهد.

تا 30 درصد از افرادی که  به پسوریازیس مبتلا هستند دچار التهاب مفاصل (آرتریت) به نام آرتریت پسوریاتیک (Psoriatic Arthritis) می شوند. بیشتر افراد قبل از ابتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس مبتلا می شوند. با این حال، در حدود 15٪ از بیماران علائم آرتریت می تواند قبل از پسوریازیس یا همزمان با ایجاد اولین ضایعات پوستی ظاهر شود. آرتریت پسوریاتیک به صورت درد و خشکی مفاصل، و تورم ظاهر می شود. این بیماری معمولا در سنین 30 تا 50 سالگی ایجاد می شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

*علل / مکانیسم آسیب شایع:* استئومیلیت (Osteomyelitis) عفونت استخوان است. در بیماران کودکان، معمولاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) باکتری‌ها به استخوان ایجاد می‌شود که اغلب ناحیه متافیزیال (metaphyseal) استخوان‌های بلند را درگیر می‌کند. دیگر مکانیسم‌ها شامل انتشار مجاورتی از عفونت‌های همجوار مانند سلولیت (cellulitis) یا تلقیح مستقیم پس از تروما یا جراحی هستند.

اریتروملالژیا (Erythromelalgia) یک بیماری نادر است که به‌طور کلاسیک با علائم متناوبی از احساس سوزش شدید و ناگهانی، اریتم (قرمزی پوست) و گرمای پوست، معمولاً در اندام‌ها، به‌ویژه اندام‌های تحتانی بیشتر از فوقانی، ظاهر می‌شود. همچنین گزارش‌هایی از درگیری صورت، گوش‌ها و ناحیه تناسلی وجود دارد.

ندول‌های روماتوئید (Rheumatoid nodules) به‌عنوان یکی از تظاهرات پوستی شایع در آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis - RA) و آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (Juvenile Idiopathic Arthritis - JIA) محسوب می‌شوند. این ندول‌های مشخص در ۲۰ درصد از بیماران مبتلا به RA دیده می‌شوند و می‌توانند نشان‌دهنده شدت بیماری RA باشند. پاتوژنز ندول‌های روماتوئید هنوز به‌خوبی شناخته نشده است، اما احتمالاً آسیب عروقی و تروماهای خارجی به‌همراه تجمع کمپلکس‌های ایمنی منجر به تشکیل این ندول‌ها می‌شوند. ندول‌های روماتوئید ممکن است در ارگان‌های داخلی مانند عضله، قلب (از جمله بافت‌های پریکاردی و اندوکاردی) و ریه‌ها نیز ظاهر شوند. ندول‌های احشایی می‌توانند به‌صورت بالینی عفونت‌ها، بدخیمی‌ها یا سایر فرآیندهای خودایمنی/التهابی را تقلید کنند. ندول‌های روماتوئید ریوی ممکن است با حفره‌سازی همراه باشند. ندول‌های روماتوئید بزرگ در ریه می‌توانند منجر به پنوموتوراکس، افیوژن پلورال و هموپتیزی شوند.

زانتوم‌های تاندونی رسوبات لیپیدی در داخل تاندون‌ها هستند که تقریباً همیشه نشان‌دهنده یک اختلال زمینه‌ای در متابولیسم لیپیدها می‌باشند. این زانتوم‌ها معمولاً به‌صورت ندول‌های صاف و محکم بر روی تاندون‌های اکستانسور آرنج‌ها، زانوها، دست‌ها، یا به‌طور کلاسیک بر روی تاندون آشیل ظاهر می‌شوند.

کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس یک بیماری التهابی شایع غضروف گوش و پوست روی آن است. این بیماری با یک پاپول بسیار حساس (برآمدگی کوچک و توپر) در گوش خارجی ظاهر می شود. اکثر افراد مبتلا به کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس سابقه دارند که خوابیدن در همان سمت بدن گوش آسیب دیده را ترجیح می دهند. تصور می‌شود فشار مکرر به غضروف‌ها، مانند خوابیدن یا استفاده از تلفن همراه، باعث این وضعیت می‌شود. راه های درمان کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس، راه های مراقبت کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس، راه های تشخیص کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

آمیلوئیدوز ندولار، شکلی کمتر شایع از آمیلوئیدوز پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است. این دسته شامل انواع دیگری مانند آمیلوئیدوز لیکنی (lichen amyloidosis)، آمیلوئیدوز ماکولار (macular amyloidosis)، آمیلوئیدوز پویکیلودرما مانند (poikiloderma-like cutaneous amyloidosis)، آمیلوئیدوز پوستی اولیه صدف گوش (primary cutaneous amyloidosis of the auricular concha) و حالت بسیار نادر آمیلوئیدوز پوستی دیسکرومیکا (amyloidosis cutis dyschromica) نیز می‌شود.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

کراتوآکانتوما یک سرطان پوست به سرعت در حال رشد است که معمولاً به صورت یک ندول (گرهک) آتشفشان مانند (یک برآمدگی جامد که هنگام لمس محکم است) روی پوست افراد میانسال یا مسن که در معرض آفتاب قرار دارند ظاهر می شود. تصور می شود که آنها نوعی کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. اکثر کراتوآکانتوماها به سرعت (در عرض چند هفته تا یک ماه) ایجاد می‌شوند و پس از آن ممکن است طی 6 ماه خود به خود برطرف شوند و فقط یک رد زخم باقی بمانند. با این حال، ممکن است باقی بمانند و به رشد خود ادامه دهند و گاهی در نهایت به غدد لنفاوی نفوذ کنند. راه های درمان کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)، راه های مراقبت کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)، راه های تشخیص کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)