بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.
محل قرارگیری بورساها می‌تواند سطحی (اولکرانون، کشکک، اینفراپاتلار، رتروکالکانئال) یا عمقی (انسرین، ساب‌آکرومیال، تروکانتریک، ایلیوپسواس) باشد.
بورساهای معمولاً درگیر، آن‌هایی هستند که روی سطوح اکستانسور آرنج (بورسیت اولکرانون) و زانو (بورسیت پره‌پاتلار) قرار دارند. دیگر محل‌های رایج بورسیت شامل بورسیت تروکانتریک در نزدیکی تروکانتر بزرگ استخوان ران و بورسیت انسرین در ناحیه قدامی-داخلی استخوان درشت‌نی است.
علت‌شناسی بورسیت متنوع است و می‌تواند با توجه به محل بورسیت متغیر باشد. به طور کلی، بورسیت به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: بورسیت عفونی (septic bursitis) و غیرعفونی (nonseptic bursitis). بورسیت غیرعفونی ممکن است در زمینه آرتریت التهابی (مانند روماتوئید آرتریت)، تروما یا آسیب، یا فشار موضعی طولانی‌مدت ایجاد شود یا ممکن است ناشی از رسوبات کریستالی (مانند نقرس یا بیماری کریستال پیروفسفات کلسیم [CPPD]) یا ایدیوپاتیک باشد. بورسیت شانه ممکن است پس از واکسیناسیون‌های معمولی رخ دهد که اغلب به موقعیت تزریق مربوط می‌شود.
بورسیت عفونی معمولاً ناشی از تروما است که منجر به تلقیح مستقیم باکتری‌ها به یک بورسا می‌شود، اما ممکن است به دنبال ضربه‌های غیرنافذ، زخم پوستی یا فشار تکراری بر روی یک مفصل نیز ایجاد شود. منبع عفونت غالباً از بافت مجاور است و ممکن است سلولیت (cellulitis) سطحی با بورسیت همراه باشد. استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) شایع‌ترین عامل پاتوژن جدا شده در بورسیت عفونی است.
بورسیت می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در بزرگسالان و در زمینه آسیب‌های ناشی از استفاده مکرر دیده می‌شود. فعالیت‌های تکراری (ورزشی یا کاری) و برخی مشاغل (مانند کارگر، باغبان، مکانیک، معدن‌کار و قالیباف) خطر ابتلا به بورسیت را افزایش می‌دهند. دویدن‌های طولانی‌مدت یکی از عوامل خطر برای بورسیت انسرین است. بورسیت تروکانتریک در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد و با چاقی، بیماری دژنراتیو مفصل و آرتریت مفصل ران همان‌سمت یا طرف مقابل مرتبط است. برخی از شرایط سلامتی مانند نقرس، CPPD و روماتوئید آرتریت از عوامل مستعدکننده بورسیت هستند، به‌ویژه برای بورسیت اولکرانون و پره‌پاتلار. عوامل خطر برای بورسیت عفونی شامل ضعف سیستم ایمنی، مانند بیماران مبتلا به بدخیمی، لوکوپنی، دیابت، نارسایی کلیه یا استفاده اخیر از گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک است.