اریتروملالژیا (Erythromelalgia) یک بیماری نادر است که به‌طور کلاسیک با علائم متناوبی از احساس سوزش شدید و ناگهانی، اریتم (قرمزی پوست) و گرمای پوست، معمولاً در اندام‌ها، به‌ویژه اندام‌های تحتانی بیشتر از فوقانی، ظاهر می‌شود. همچنین گزارش‌هایی از درگیری صورت، گوش‌ها و ناحیه تناسلی وجود دارد.

انواع اریتروملالژیا

اریتروملالژیا ممکن است اولیه یا ثانویه باشد. اریتروملالژیا اولیه (PE) توسط برخی به دو گروه اولیه ارثی و گروه ایدیوپاتیک (بدون علت مشخص) تقسیم می‌شود. برخی دیگر تنها نوع ارثی را به‌عنوان PE در نظر می‌گیرند. این فرم اولیه ارثی ناشی از یک جهش اتوزومال غالب در ژن SCN9A روی کروموزوم 2q است که برای Nav 1.7 (کانال‌های سدیمی وابسته به ولتاژ موجود در نورون‌های کوچک نوسیسپتیو) کد می‌کند. در مقابل، اریتروملالژیا ثانویه می‌تواند با مجموعه‌ای از شرایط زمینه‌ای همراه باشد. این شرایط شامل اختلالات میلوپرولیفراتیو همراه با ترومبوسیتوزمی، به‌علاوه شرایط عروقی، بافت همبند، عصبی و اسکلتی-عضلانی است. برخی واکنش‌های دارویی گزارش شده‌اند که می‌توانند اریتروملالژیا را تحریک کنند، همان‌طور که مسمومیت‌ها و مستی‌ها نیز می‌توانند.

مسمومیت قارچی

مسمومیت ناشی از مصرف قارچ Paralepistopsis (که قبلاً Clitocybe نامیده می‌شد) acromelalga باعث ایجاد شکلی محدود به خود از اریتروملالژیا می‌شود. شروع علائم معمولاً 2-3 روز پس از مصرف است و علائم معمولاً در 1-2 هفته برطرف می‌شوند اما ممکن است ماه‌ها ادامه داشته باشند.

شیوع

تخمین‌های شیوع برای همه انواع اریتروملالژیا بین 0.3 تا 1.3 در هر 100,000 نفر متغیر است و این میزان به دلیل تشخیص ناکافی پایین در نظر گرفته می‌شود. برخی مطالعات نشان می‌دهند که شیوع در زنان تا 2-3 برابر مردان است و به نظر نمی‌رسد که تمایل نژادی یا قومی خاصی وجود داشته باشد.