بیماری های مشابه

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

آنژیوادم (Angioedema) که همچنین به نام آنژیونوروتیک ادم (angioneurotic edema) شناخته می‌شود، نوعی از کهیر (urticaria) است. در حالی که بثورات کهیری معمولاً لایه سطحی درم را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تورم در آنژیوادم در سطح عمیق‌تری رخ می‌دهد و معمولاً در درم و بافت زیرجلدی یا زیرمخاطی اتفاق می‌افتد. به ندرت، دستگاه گوارش نیز ممکن است درگیر شود. این ادم به دلیل افزایش نفوذپذیری عروقی و نشت مایع به داخل بافت بینابینی ایجاد می‌شود.

آبسه (Abscess) یک فرآیند التهابی موضعی است که در آن گلبول‌های سفید خون در محل عفونت در درم (Dermis) و/یا بافت زیرجلدی تجمع می‌یابند. ضایعات طی چند روز تا ۱-۲ هفته تکامل می‌یابند. این ضایعات معمولاً دردناک بوده و گاهی با تب همراه هستند. آبسه‌ها معمولاً توسط گونه‌های استافیلوکوکوس (Staphylococcus) ایجاد می‌شوند.

طیف بیماری پیلونیدال شامل سینوس‌ها و کیست‌های بدون علامت و همچنین کیست‌های عفونی یا ملتهب و تشکیل آبسه‌های موضعی (که به عنوان بیماری پیلونیدال حاد نیز شناخته می‌شود) است. سینوس پیلونیدال ناشی از اختلال در اپیتلیوم (epithelium) در چین گلوتئال (gluteal fold) بر روی دنبالچه (coccyx) است که منجر به تشکیل یک حفره کوچک می‌شود. این حفره به تدریج با اپیتلیوم سنگفرشی (squamous epithelium) پوشانده می‌شود و با مو یا کراتین (keratin) مسدود می‌شود و کیست تشکیل می‌دهد. کیست‌ها می‌توانند ملتهب یا عفونی شوند و ممکن است با پارگی به تشکیل آبسه‌های موضعی منجر شوند. این آبسه‌ها حاوی ترکیبی از فلور پوستی و پرینه (perineal flora) هستند. بیماری مزمن پیلونیدال با سینوس‌ها یا کیست‌های دارای ترشح پایدار مشخص می‌شود. کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) در کیست‌های پیلونیدال مزمن گزارش شده است و میزان بروز آن حدود 0.1% تخمین زده می‌شود؛ مشابه کارسینوم‌های سلول سنگفرشی که در زخم‌های مزمن ایجاد می‌شوند، رفتار بیولوژیکی آن‌ها به نظر می‌رسد تهاجمی‌تر از کارسینوم‌های سلول سنگفرشی است که در پوست آسیب‌دیده از آفتاب توسعه می‌یابند.

ادم ولوار (vulvar edema) تورم بافت‌های ناحیه ولوار به دلیل تجمع مایع در فضای بینابینی است. این وضعیت می‌تواند به‌عنوان یک مورد مستقل وجود داشته باشد، اما معمولاً نشانه‌ای از یک وضعیت دیگر است.

انعقاد منتشر داخل عروقی (Disseminated Intravascular Coagulation یا DIC) به عنوان یک عارضه ثانویه در اثر طیف وسیعی از اختلالات رخ می‌دهد که شامل تروما شدید، عفونت‌ها، بدخیمی‌ها (به‌ویژه لوسمی در جمعیت اطفال)، واکنش‌های شدید به نیش مار، و ضایعات عروقی (همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم، آنژیوم‌های توفته) می‌شود. سندرم کساباخ-مریت نوع خاصی از DIC است که در آن مصرف پلاکت‌ها و عوامل انعقادی درون یک همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم یا آنژیوم توفته اتفاق می‌افتد.

پورپورای فولمینان (Purpura fulminans - PF) یک زیرگروه شدید و اغلب کشنده از انعقاد داخل عروقی منتشر (Disseminated Intravascular Coagulation - DIC) است که با ترومبوز گسترده بافتی و نکروز وسیع پوست تظاهر می‌یابد. این وضعیت می‌تواند به دلیل کمبود ارثی پروتئین C یا کمبود اکتسابی پروتئین C در شرایط عفونت باکتریایی شدید، معمولاً ناشی از نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) باشد. PF با شیوع دو‌گانه‌ای رخ می‌دهد که در ۱ تا ۳ سالگی (عمدتاً در بیماران با کمبود ارثی پروتئین C) و در دوران نوجوانی (به دلیل افزایش شیوع نایسریا مننژیتیدیس در این گروه) به اوج می‌رسد.

اکتیما گانگرنوزوم (Ecthyma gangrenosum یا EG) به‌عنوان یک تظاهر پوستی در باکتریمیای گرم منفی شناخته می‌شود که به‌طور معمول ناشی از سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) است. این وضعیت عمدتاً در بیماران با نقص ایمنی مشاهده می‌شود، اما ضایعات بالینی خاص آن می‌تواند در افراد با سیستم ایمنی سالم و بدون عفونت همزمان نیز بروز کند.

گانگرن گازی (Gas gangrene) که به عنوان میونکروز کلستریدیایی (clostridial myonecrosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت بسیار شدید با نرخ بالای مرگ و میر است. باکتری‌های بی‌هوازی کلستریدیایی مسئول این عفونت نکروز کننده عضله هستند که ممکن است با عفونت پوست و بافت‌های نرم مجاور نیز همراه باشد.

نرخ مرگ‌ومیر در بیماری فاشئیت نکروزان (necrotizing fasciitis) بالا است. درمان شامل آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف وریدی (IV) و دبریدمان جراحی فوری بافت‌های عفونی و غیرزنده است. بنابراین، اگر به این تشخیص فکر می‌کنید، خواندن را متوقف کرده و *همین حالا با یک جراح تماس بگیرید*.

بالانیتیس (Balanitis) به معنای التهاب سر آلت تناسلی (گلنس پنیس) است. بالانوپوستیتیس (Balanoposthitis) به التهاب همزمان سر آلت و پوست ختنه‌گاه در مردان ختنه‌نشده اشاره دارد. نوزادان به دلیل مواجهه مزمن سر آلت تناسلی با محیط مرطوب و بسته (یعنی وجود پوست ختنه‌گاه و استفاده از پوشک)، مستعد ابتلا به بالانیتیس هستند که این امر به خیس خوردن و آسیب به سد محافظ پوست منجر می‌شود. تماس با ادرار، صابون‌ها، کاندیدا (Candida) و رشد بیش از حد باکتری‌ها، درماتیت را تشدید می‌کند.

گرانولومای اینگوینال (دونوانوزیس) یک عفونت مقاربتی (STI) است که توسط باکتری گرم‌منفی Klebsiella granulomatis ایجاد می‌شود. این بیماری که قبلاً در استرالیا شایع‌تر بود، اکنون در آن کشور بسیار نادر است. در ایالات متحده هر سال تقریباً 100 مورد از این بیماری گزارش می‌شود. گفته می‌شود که این بیماری بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری مانند هند، جنوب آفریقا، آمریکای جنوبی، جنوب‌شرقی آسیا، گینه نو و کارائیب یافت می‌شود.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لنفوگرانولوما ونروم یک عفونت مقاربتی (STI) است که آنچنان شایع نیست و در اثر عفونت با باکتری کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود.این بیماری از طریق داشتن رابطه جنسی محافظت نشده واژینال، دهانی یا مقعدی منتقل می شود. لنفوگرانولوم ونروم باعث ایجاد غدد لنفاوی دردناک و متورم می شود که سپس می تواند به زخم های بزرگ (زخم های باز) تبدیل شود. این بیماری برای پیشرفت خود از 3 مرحله مجزا عبور می کند. 2 مرحله اول لنفوگرانولوم ونروم ممکن است جزئی باشد و حتی ممکن است تا زمانی که به مرحله 3 نرسیده اید، از هیچ علامتی آگاه نباشید که به آن سندرم ژنیتو آنورکتال می گویند. راه های درمان لنفوگرانولوم ونروم (ال جی وی)، راه های مراقبت از لنفوگرانولوم ونروم (ال جی وی)

اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت (Epididymo-Orchitis) به التهاب اپیدیدیم (Epididymis) و بیضه‌ها (Testicles) اشاره دارد. در حالی که ممکن است بیماران تنها به اپیدیدیمیت (Epididymitis) یا ارکیت (Orchitis) دچار شوند، معمولاً التهاب هر دو ساختار را درگیر می‌کند.

اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت (Epididymo-Orchitis) به التهاب اپیدیدیم (Epididymis) و بیضه‌ها (Testicles) اشاره دارد. در حالی که ممکن است بیماران تنها به اپیدیدیمیت (Epididymitis) یا ارکیت (Orchitis) دچار شوند، معمولاً التهاب هر دو ساختار را درگیر می‌کند.

واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (Leukocytoclastic vasculitis یا LCV) نوعی واسکولیت رگ‌های کوچک است که عمدتاً وریدهای پس‌مویرگی در درم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

پیچ‌خوردگی بیضه (Testicular torsion) یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که منجر به پیچ‌خوردگی طناب اسپرماتیک (spermatic cord) و کاهش جریان خون به بیضه‌ها می‌شود و می‌تواند در کمتر از ۶ ساعت باعث آسیب غیرقابل‌برگشت شود. پیچ‌خوردگی طناب اسپرماتیک ابتدا باعث انسداد لنفاوی می‌شود و سپس به افزایش فشار وریدی، احتقان وریدی و در نهایت کاهش جریان شریانی منجر می‌شود که به ایسکمی (ischemia) و نکروز (necrosis) بیضه منجر می‌گردد.

سندرم اسکروتوم قرمز (Red Scrotum Syndrome - RSS)، که به نام دیس‌استزی تناسلی مردانه نیز شناخته می‌شود، با اریتمای پایدار اسکروتوم، درد سوزشی و افزایش حساسیت به درد (hyperalgesia) مشخص می‌شود. پاتوفیزیولوژی این سندرم به‌خوبی درک نشده است، اما علل پیشنهادی شامل وازودیلاسیون بازگشتی پس از استفاده مزمن از کورتیکواستروئیدهای موضعی، اریترومالژیا موضعی و التهاب نوروژنیک می‌باشند.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

An inguinal hernia is a protrusion of an intraabdominal organ, often the small bowel, through an opening in the inguinal area of the abdominal wall. Inguinal hernias are very common, occurring in approximately 5% of the general population. Risk factors include a personal / family history of hernias, history of prior hernia or hernia repair, advanced age, male sex, smoking, prior abdominal wall injury, chronic constipation, and chronic cough. Inguinal hernias can be congenital or acquired. They are caused by a weakening or failed closure of fibromuscular groin tissue.

پایودرما گانگرنوزوم (PG) یک بیماری التهابی، غیرعفونی و زخم‌شونده پوستی با ویژگی‌های نوتروفیلی است که علت آن هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده و اغلب به‌اشتباه به‌عنوان یک عفونت پوستی تهاجمی تشخیص داده می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال رخ می‌دهد اما می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. هیچ تمایلی به جنسیت، نژاد یا قومیت خاصی وجود ندارد.

واسکولیت قانقاریای جوانان (Juvenile gangrenous vasculitis - JGV) اسکروتوم یک علت نادر زخم ناگهانی اسکروتوم است که معمولاً پس از یک پیش‌درآمد تب و فارنژیت (pharyngitis) یا تونسیلیت (tonsillitis) رخ می‌دهد.

زخم‌های حاد تناسلی غیرجنسی واکنشی (Reactive nonsexually related acute genital ulceration یا RNSRAGU) یک وضعیت نادر است که بیشتر در زنان نوجوان غیر فعال جنسی، عمدتاً با تبار اروپای شمالی مشاهده می‌شود. این وضعیت ممکن است با درد شدید و ناراحتی روحی همراه باشد و اغلب نادیده گرفته شده و به اشتباه تشخیص داده می‌شود.