آبسه (Abscess) یک فرآیند التهابی موضعی است که در آن گلبول‌های سفید خون در محل عفونت در درم (Dermis) و/یا بافت زیرجلدی تجمع می‌یابند. ضایعات طی چند روز تا ۱-۲ هفته تکامل می‌یابند. این ضایعات معمولاً دردناک بوده و گاهی با تب همراه هستند. آبسه‌ها معمولاً توسط گونه‌های استافیلوکوکوس (Staphylococcus) ایجاد می‌شوند.
ظهور استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA)
استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus یا MRSA) برای اولین بار به عنوان یک پاتوژن بیمارستانی مهم در دهه ۱۹۶۰ شناخته شد. در سال‌های اخیر، شیوع‌های جامعه‌گیر MRSA (CA-MRSA) به طور فزاینده‌ای در بین افراد سالم که فاقد عوامل خطر سنتی برای چنین عفونت‌هایی هستند (مانند استفاده از داروهای وریدی [IV]، حبس، شرکت در ورزش‌های تماسی، و غیره) توصیف شده است. این سویه‌ها تمایل به ایجاد آبسه، فورونکولوزیس (Furunculosis) و فولیکولیت (Folliculitis) دارند و پروفایل حساسیت آنتی‌بیوتیکی منحصر به فردی از سویه‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی MRSA (HA-MRSA) دارند.