بیماری های مشابه

کهیر چندشکلی (Urticaria multiforme) یک زیرمجموعه از واکنش‌های کهیری است. این واکنش حساسیتی خوش‌خیم و رایج که توسط هیستامین (Histamine) میانجی‌گری می‌شود، عمدتاً کودکان بین ۴ ماه تا ۴ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این وضعیت اغلب پس از یک بیماری پیشین، مصرف دارو، یا واکسیناسیون بروز می‌کند و ممکن است با شرایط نگران‌کننده‌تری مانند اریتم چندشکلی (Erythema multiforme) یا بیماری سرمی (Serum sickness) اشتباه گرفته شود.

سندرم استیونز-جانسون (SJS) و نکروز سمی اپیدرمال (TEN) بیماری‌های حاد و شدید پوستی هستند که با بروز ضایعات پوستی دسکواماتیو، موکوزیت‌های چندکانونی و علائم سیستمیک همراه‌اند. SJS با درگیری کمتر از ۱۰ درصد سطح بدن (BSA) مشخص می‌شود، در حالی که TEN شامل بیش از ۳۰ درصد BSA است. در مواردی که ۱۰ تا ۳۰ درصد BSA درگیر باشد، به آن همپوشانی SJS-TEN گفته می‌شود. توجه داشته باشید که SJS می‌تواند به سرعت به TEN تبدیل شود و هر دو می‌توانند سیر بالینی غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. در گذشته، اصطلاحات مربوط به این بیماری‌ها دقیق نبوده و اصطلاحاتی مانند اریتم مولتی‌فرم ماژور و SJS/TEN مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه برای توصیف گروهی ناهمگون از موکوزیت‌ها ناشی از عوامل دارویی و عفونی مختلف استفاده شده است. حرکتی به سمت طبقه‌بندی مجدد این بیماری به سه دسته مجزا صورت گرفته است:

### نکروز اپیدرمی سمی (Toxic Epidermal Necrolysis - TEN) و سندرم استیونز-جانسون (Stevens-Johnson Syndrome - SJS)

بروز واکنش عفونی مخاطی و پوستی (Reactive infectious mucocutaneous eruption - RIME) یک وضعیت نسبتا نادر مخاطی و پوستی است که ناشی از عفونت باکتری مایکوپلاسما پنومونیه (Mycoplasma pneumoniae) و به‌ندرت سایر عفونت‌های ویروسی و باکتریایی می‌باشد. این وضعیت با مخاطیت (mucositis) برجسته مشخص می‌شود. در ابتدا، RIME به‌عنوان MIRM (بثورات و مخاطیت ناشی از مایکوپلاسما) شناخته می‌شد، زیرا همه موارد شناخته‌شده تا آن زمان با مایکوپلاسما پنومونیه مرتبط بودند. با شناسایی این‌که سایر عوامل عفونی (از جمله کلامیدیا پنومونیه، ویروس پاراآنفلوانزای انسانی نوع ۲، رینوویروس، آدنوویروس، انتروویروس، متاپنوموویروس انسانی و ویروس آنفلوانزای B) می‌توانند تصویر بالینی مشابهی ایجاد کنند، اصطلاح RIME پذیرفته شد. یک مورد RIME ناشی از عفونت COVID-19 (عفونت SARS-CoV-2) نیز گزارش شده است.

بیماری کاوازاکی، یا سندرم مخاطی-پوستی-غدد لنفاوی، نوعی واسکولیت چند سیستمی است که عمدتاً نوزادان و کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اگرچه ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری نشان می‌دهد که ممکن است عامل عفونی، احتمالاً ویروسی، موجب ایجاد پاسخ ایمنی غیرطبیعی در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد شود. این بیماری عمدتاً در کودکان زیر ۶ سال رخ می‌دهد و بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که در شرق آسیا زندگی می‌کنند یا دارای نژاد آسیایی هستند. این بیماری به طور کلاسیک با تب حداقل ۵ روزه (معمولاً طولانی‌تر) همراه با ۴ مورد از ۵ معیار زیر شناخته می‌شود:

بثورات دارویی ثابت (Fixed Drug Eruption - FDE) یک واکنش پوستی نامطلوب به دارو است که هر بار فرد به داروی عامل مجدد در معرض قرار می‌گیرد، در همان نقطه از بدن ظاهر می‌شود. یک یا چند لکه قرمز یا بنفش به‌وضوح مشخص که معمولاً گرد هستند، در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از قرارگیری در معرض داروی محرک بروز می‌کنند. اندازه این لکه‌ها می‌تواند از ۰.۵ تا چند سانتی‌متر متغیر باشد. این لکه‌ها معمولاً بدون علائم هستند، اما ممکن است سوزش، درد یا خارش نیز رخ دهد. در حالی که هر سطح پوستی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، مخاط دهانی و ناحیه مقعدی تناسلی بیشتر درگیر می‌شوند.

اصطلاح "اگزانتهم" (exanthem) از کلمه یونانی "exanthema" گرفته شده است که به معنای "بیرون زدن" است و برای توصیف ضایعات پوستی که به طور ناگهانی و در چندین سطح پوستی به وجود می‌آیند، استفاده می‌شود. در مقابل، "انانتهم" (enanthem) به درگیری غشاهای مخاطی اشاره دارد. چندین عفونت ویروسی با اگزانتهم‌های ویروسی و/یا انانتهم‌ها مرتبط هستند. بسیاری از یافته‌های پوستی و مخاطی این عفونت‌ها ذاتاً غیر اختصاصی هستند، اما جنبه‌های کلیدی تاریخچه بالینی و ارائه می‌تواند به اتیولوژی‌های خاصی اشاره کند.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (Leukocytoclastic vasculitis یا LCV) نوعی واسکولیت رگ‌های کوچک است که عمدتاً وریدهای پس‌مویرگی در درم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بروز چندشکلی نوری (Polymorphous Light Eruption یا PMLE) یک اختلال پوستی شایع اکتسابی است که با واکنش پاتولوژیک به اشعه ماوراء بنفش (UVR) مشخص می‌شود. پاپول‌های اریتماتوز، وزیکول‌ها و پلاک‌ها (به همین دلیل نام "چندشکلی" به آن داده شده است) چند دقیقه تا چند ساعت پس از مواجهه با اشعه ماوراء بنفش، مانند نور خورشید یا تخت‌های برنزه، ظاهر می‌شوند. این بروز اغلب خارش‌دار، بدون ایجاد زخم و در نواحی در معرض نور است. حملات بیشتر در ماه‌های بهار و اوایل تابستان، به ویژه پس از اولین مواجهه با نور خورشید در فصل، رخ می‌دهند و در زمستان ناپدید می‌شوند. علائم سیستمیک (مانند تب، بی‌حالی، سردرد، میالژی‌ها و آرتالژی‌ها) معمولاً غایب هستند. اگرچه بروز ممکن است تا چند هفته ادامه داشته باشد، اما اکثر موارد در عرض چند روز برطرف می‌شوند.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. گال در بزرگسالان به طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. مولوسکوم کنتاژیوزوم در بزرگسالان به‌طور جداگانه بررسی می‌شود.

اریتم آنولار سانتریفوگوم (EAC) با ضایعات دایره‌ای یا چندشکلی مشخص می‌شود که می‌توانند سطحی یا عمقی باشند. ضایعات به‌طور مجزا طی روزها تا ماه‌ها بزرگ می‌شوند و سپس بهبود می‌یابند، اما ممکن است ضایعات جدیدی طی هفته‌ها تا سال‌ها ایجاد شوند. این ضایعات ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شوند و معمولاً چندین ضایعه به‌طور همزمان وجود دارد. EAC می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما تمایل دارد که بزرگسالان جوان یا میانسال را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری هیچ تمایلی به جنسیت یا نژاد خاصی ندارد.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

سندرم استیونز-جانسون (SJS) و نکروز سمی اپیدرمال (TEN) بیماری‌های حاد و شدید پوستی هستند که با بروز ضایعات پوستی دسکواماتیو، موکوزیت‌های چندکانونی و علائم سیستمیک همراه‌اند. SJS با درگیری کمتر از ۱۰ درصد سطح بدن (BSA) مشخص می‌شود، در حالی که TEN شامل بیش از ۳۰ درصد BSA است. در مواردی که ۱۰ تا ۳۰ درصد BSA درگیر باشد، به آن همپوشانی SJS-TEN گفته می‌شود. توجه داشته باشید که SJS می‌تواند به سرعت به TEN تبدیل شود و هر دو می‌توانند سیر بالینی غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. در گذشته، اصطلاحات مربوط به این بیماری‌ها دقیق نبوده و اصطلاحاتی مانند اریتم مولتی‌فرم ماژور و SJS/TEN مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه برای توصیف گروهی ناهمگون از موکوزیت‌ها ناشی از عوامل دارویی و عفونی مختلف استفاده شده است. حرکتی به سمت طبقه‌بندی مجدد این بیماری به سه دسته مجزا صورت گرفته است:

بروز واکنش عفونی مخاطی و پوستی (Reactive infectious mucocutaneous eruption - RIME) یک وضعیت نسبتا نادر مخاطی و پوستی است که ناشی از عفونت باکتری مایکوپلاسما پنومونیه (Mycoplasma pneumoniae) و به‌ندرت سایر عفونت‌های ویروسی و باکتریایی می‌باشد. این وضعیت با مخاطیت (mucositis) برجسته مشخص می‌شود. در ابتدا، RIME به‌عنوان MIRM (بثورات و مخاطیت ناشی از مایکوپلاسما) شناخته می‌شد، زیرا همه موارد شناخته‌شده تا آن زمان با مایکوپلاسما پنومونیه مرتبط بودند. با شناسایی این‌که سایر عوامل عفونی (از جمله کلامیدیا پنومونیه، ویروس پاراآنفلوانزای انسانی نوع ۲، رینوویروس، آدنوویروس، انتروویروس، متاپنوموویروس انسانی و ویروس آنفلوانزای B) می‌توانند تصویر بالینی مشابهی ایجاد کنند، اصطلاح RIME پذیرفته شد. یک مورد RIME ناشی از عفونت COVID-19 (عفونت SARS-CoV-2) نیز گزارش شده است.