بثورات دارویی ثابت (Fixed Drug Eruption - FDE) یک واکنش پوستی نامطلوب به دارو است که هر بار فرد به داروی عامل مجدد در معرض قرار می‌گیرد، در همان نقطه از بدن ظاهر می‌شود. یک یا چند لکه قرمز یا بنفش به‌وضوح مشخص که معمولاً گرد هستند، در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از قرارگیری در معرض داروی محرک بروز می‌کنند. اندازه این لکه‌ها می‌تواند از ۰.۵ تا چند سانتی‌متر متغیر باشد. این لکه‌ها معمولاً بدون علائم هستند، اما ممکن است سوزش، درد یا خارش نیز رخ دهد. در حالی که هر سطح پوستی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، مخاط دهانی و ناحیه مقعدی تناسلی بیشتر درگیر می‌شوند. ### خصوصیات FDE FDE اغلب به صورت منفرد ظاهر می‌شود، اما برخی از افراد ممکن است دچار لکه‌های متعددی شوند. با هر بار قرارگیری در معرض دارو، ممکن است تعداد لکه‌ها افزایش یابد. بهبود با هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب رایج است. انواع غیرمعمول شامل فرم‌های غیر رنگ‌دانه‌ای و تاولی عمومی هستند. ### داروهای مرتبط با FDE داروهای بسیاری در ایجاد FDE نقش دارند. رایج‌ترین کلاس‌های دارویی مرتبط شامل آنتی‌بیوتیک‌ها (به‌ویژه سولفونامیدها، تری‌متوپریم، فلوروکینولون‌ها و تتراسایکلین‌ها)، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) (شامل ناپروکسن، ایبوپروفن و سلکوکسیب)، و باربیتورات‌ها هستند. داروهای خاص دیگری که در ایجاد FDE نقش دارند شامل آموکسی‌سیلین، اریترومایسین، مترونیدازول، فلوکونازول، پاراستامول (استامینوفن)، ستریزین، هیدروکسی‌زین، متیل‌فنیدات، قرص‌های ضدبارداری خوراکی، کینین و فنول‌فتالئین می‌باشند. گزارش شده است که عوامل بیولوژیک از جمله اوستکینوماب، آدالیموماب و آباتاسپت باعث بروز ثابت دارویی می‌شوند. یک نوع غیر رنگ‌دانه‌ای با سودوافدرین دیده می‌شود.