بیماری های مشابه

درماتیت پوشک یا درماتیت دیاپر (Diaper Dermatitis) کاندیدایی زمانی ایجاد می شود که کاندیدا آلبیکنس، نوع رایج مخمر که به طور معمول در دهان و دستگاه گوارش یافت می شود، روی پوست ناحیه پوشک رشد کرده و تکثیر می شود. این امر به ویژه در نوزادانی که پوشک مرطوب می پوشند، به ویژه اگر کثیف باشد (یعنی آلوده به مدفوع) شایع است. اسهال خطر ابتلا به درماتیت پوشک کاندیدایی را افزایش می دهد. مصرف اخیر آنتی بیوتیک نیز یکی از علل شایع درماتیت پوشک کاندیدایی است. عفونت کاندیدایی در دهان (برفک دهان) نیز ممکن است همراه با درماتیت پوشک کاندیدایی رخ دهد.

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. درماتیت تماسی آلرژیک در بزرگسالان به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

گرانولوما گلوتئاله اینفانتوم به‌عنوان یک عارضه از یک وضعیت التهابی پوستی پیشین ایجاد می‌شود که با استفاده از عوامل مختلف، به‌ویژه پس از مصرف کورتیکواستروئیدهای موضعی (topical corticosteroids) درمان شده است. علل فرضی شامل کورتیکواستروئیدهای هالوژنه موضعی (topical halogenated corticosteroids)، اقلام پوشک، عفونت کاندیدایی (candidal infection)، یا تماس پوست با ادرار و مدفوع می‌باشد.

آکرو درماتیت انتروپاتیکا (Acrodermatitis enteropathica) یک بیماری نادر اتوزومال مغلوب است که ناشی از جذب غیرطبیعی روی (Zinc) به دلیل نقص در انتقال این عنصر از روده کوچک می‌باشد. این بیماری معمولاً زمانی ظاهر می‌شود که کودک از شیر مادر به شیر گاو منتقل می‌شود یا پس از ۴ تا ۱۰ هفته در نوزادانی که به طور انحصاری با شیر خشک تغذیه می‌شوند. ضایعات پوستی مشخصه، معمولاً اولین علامت بالینی بیماری است. نوزاد مبتلا ممکن است همچنین نشان‌دهنده عدم رشد کافی، بی‌تفاوتی، تحریک‌پذیری، فوتوفوبیا (حساسیت به نور)، اسهال و آلوپسی (ریزش مو) باشد.

آکرودرماتیت انتروپاتیک اکتسابی (Acquired Acrodermatitis Enteropathica - AAE) یک وضعیت اکتسابی است که به دلیل کمبود روی (Zinc) ایجاد می‌شود. در AAE، علائم پوستی ممکن است با ریزش مو (Alopecia) و اسهال همراه باشد، اما این تریاد کلاسیک تنها در ۲۰٪ از موارد مشاهده می‌شود. در کمبود خفیف تا متوسط، علائم بالینی شامل پلاک‌های نازک و پوسته‌پوسته‌ای است که ممکن است شبیه پسوریازیس باشد. با شدت بیشتر کمبود، علائم به صورت درماتیت پری‌اوریفیسیال، اکرال و اینترتریجینوس با ویژگی‌های اگزمایی بروز می‌کند، اما ممکن است وزیکوبولوز یا حتی پوستیولار نیز باشد. این جوش‌ها تمایل به تقارن دارند.

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

درماتیت استرپتوکوکی پری‌آنال (perianal streptococcal dermatitis) به وجود اریتم شدید در ناحیه پری‌آنال با یا بدون پوسته‌ریزی اشاره دارد که به علت عفونت با استرپتوکوک‌های بتا-همولیتیک گروه A (group A beta-hemolytic Streptococci) ایجاد می‌شود. در برخی موارد، استرپتوکوک‌های گروه B (Group B Streptococci) و استرپتوکوک‌هایی که به گروه A یا B تعلق ندارند نیز گزارش شده‌اند. این بیماری معمولاً بین سنین ۶ ماهگی تا ۱۰ سالگی رخ می‌دهد و به ندرت در بزرگسالان گزارش شده است. برخی مطالعات نشان‌دهنده تمایل بیشتر آن در مردان است.

کوندیلومای آکومیناتا (Condyloma acuminata) زگیل‌هایی هستند که به دنبال عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس، یک DNA دو رشته‌ای است که به خانواده پاپیلوماویریده (Papillomaviridae) تعلق دارد. دوره نهفتگی (incubation period) از زمان تماس تا بروز ضایعه می‌تواند از چند ماه تا چند سال طول بکشد.

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک عفونت شایع است که می‌تواند باعث ایجاد زخم‌های پوستی یا دهانی شود، که اغلب تبخال یا تاول‌ تب نامیده می‌شوند. اولین ابتلا، تبخال اولیه نامیده می شود، که اغلب شدیدتر از عفونت های تبخال ثانویه یا عود کننده است. راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال) ، راه های خود مراقبتی ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)، راه های درمان ویروس هرپس سیمپلکس (تب‌خال)

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. مولوسکوم کنتاژیوزوم در بزرگسالان به‌طور جداگانه بررسی می‌شود.

بیماری دست، پا و دهان (Hand, Foot, and Mouth Disease) یک بیماری شایع است که توسط ویروس‌های گروه انتروویروس، به‌ویژه ویروس‌های کوکساکی ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار مسری است و اغلب از کودک به کودک دیگر یا به بزرگسال دیگر سرایت می کند. گسترش بیماری از طریق تماس مستقیم با ترشحات بینی و/یا دهان و تماس با مدفوع اتفاق می افتد. دوره کمون از عفونت تا علائم حدود 3 تا 6 روز است. شیوع بیماری دست، پا و دهان معمولاً از اواسط خرداد تا اواسط آبان رخ می دهد. راه های تشخیص بیماری دست، پا و دهان، راه های مراقبت از بیماری دست، پا و دهان، راه های درمان بیماری دست، پا و دهان

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. گال در بزرگسالان به طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

سوءاستفاده فیزیکی از کودک به معنای وارد کردن آسیب به کودک از طریق اعمال انجام‌شده (سوءاستفاده، یعنی آسیب وارده برخلاف آسیب تصادفی) یا عدم انجام اعمال لازم (غفلت) است. سوءاستفاده فیزیکی می‌تواند در کودکان در هر سنی رخ دهد، اما میانگین سنی آن ۶ سال است. بر اساس اداره کودکان و خانواده‌ها (وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده)، در سال ۲۰۲۱، به‌صورت تقریبی ۱۸۲۰ کودک به دلیل سوءاستفاده و غفلت جان خود را از دست دادند که نرخ آن ۲.۴۶ در هر ۱۰۰۰۰۰ کودک جمعیت بوده است. کودکان جوان‌تر بیشترین آسیب‌پذیری را در برابر مرگ ناشی از سوءاستفاده و غفلت کودک دارند. داده‌ها نشان می‌دهند که در سال ۲۰۲۱، ۶۶.۲ درصد از مرگ و میرهای کودکان کمتر از ۳ سال و نزدیک به نیمی (۴۵.۶٪) از مرگ و میرهای کودکان کمتر از ۱ سال بوده است.

بیماری کاوازاکی، یا سندرم مخاطی-پوستی-غدد لنفاوی، نوعی واسکولیت چند سیستمی است که عمدتاً نوزادان و کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اگرچه ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری نشان می‌دهد که ممکن است عامل عفونی، احتمالاً ویروسی، موجب ایجاد پاسخ ایمنی غیرطبیعی در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد شود. این بیماری عمدتاً در کودکان زیر ۶ سال رخ می‌دهد و بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که در شرق آسیا زندگی می‌کنند یا دارای نژاد آسیایی هستند. این بیماری به طور کلاسیک با تب حداقل ۵ روزه (معمولاً طولانی‌تر) همراه با ۴ مورد از ۵ معیار زیر شناخته می‌شود:

فیبروز کیستیک (Cystic fibrosis) یک اختلال متابولیک مادرزادی است که به دلیل جهش در پروتئینی که انتقال یون کلرید را تنظیم می‌کند، ایجاد می‌شود. این امر منجر به ترشحات غلیظ و در نهایت اختلال در عملکرد غدد برون‌ریز می‌شود که بیشتر ریه‌ها و پانکراس (Pancreas) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌شوند و شامل عفونت‌های مکرر ریوی با کاهش تدریجی عملکرد ریه و نارسایی پانکراس است که منجر به افزایش وزن ضعیف می‌شود. درگیری کبد می‌تواند از استئاتوز (Steatosis) تا سیروز پیشرفته با فشار خون پورتال (Portal hypertension) متغیر باشد.

لیکن اسکلروزوس (Lichen sclerosus) یک درماتوز مزمن با علت ناشناخته است که پوست و مخاط افراد از تمامی نژادها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. لیکن اسکلروزوس معمولاً در دو اوج سنی بروز می‌کند: زنان یائسه و دختران پیش از بلوغ. در موارد کودکی و نوجوانی در پسران نیز به تدریج شناخته شده است. ضایعات عمدتاً در نواحی تناسلی، پرینه یا پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شوند، اما ضایعات خارج از ناحیه تناسلی نیز مشاهده می‌شوند. ضایعات لیکن اسکلروزوس به صورت تکه‌های آتروفیک یا پلاک‌های سفید عاجی هستند که پیش از آن به صورت پاپول‌ها ظاهر می‌شوند. به دلیل وجود پتشی، فرسایش‌ها و پورپورا، این بیماری به راحتی می‌تواند با سوء استفاده جنسی در دختران جوان اشتباه گرفته شود. ضایعات می‌توانند باعث خارش، سوزش و ایجاد دیسوریا، یبوست و دفع دردناک شوند. بیماری پیشرفته ممکن است آناتومی ناحیه تناسلی را نابود کند. ضایعات خارج از ناحیه تناسلی به ندرت علامت‌دار هستند.

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته‌اند، به‌طوری‌که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ شاهد افزایش ۸۰ درصدی در موارد کلی سیفلیس بوده‌ایم. آزمایش سرولوژیک (serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار فعال از نظر جنسی که به سیفلیس مشکوک است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح است، انجام شود. تشخیص و درمان سریع سیفلیس می‌تواند از بروز عوارض سیستمیک، از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

سندرم هایپرایمون‌گلوبولینمی E (Hyper-IgE syndrome) گروهی از اختلالات نقص ایمنی چندسیستمی هستند که با درماتیت آتوپیک، عفونت‌های مکرر پوستی و سیستمیک (معمولاً ریوی) و سطوح بالای متغیر IgE مشخص می‌شوند. جهش‌های موجود در انتقال‌دهنده سیگنال و فعال‌کننده رونویسی-۳ (STAT3) با شکل کلاسیک این سندرم که به نام سندرم جاب شناخته می‌شود، مرتبط هستند. با این حال، جهش‌هایی در ژن‌های IL6R، ERBB21P، CARD11، DOCK8، PGM3، و ZNF431 می‌توانند باعث ایجاد فنوتیپ بالینی مشابهی شوند. دیسمورفیسم صورت و ناهنجاری‌های اسکلتی، دندانی و بافت همبند از یافته‌های اضافی هستند. انواع اتوزومال غالب و اتوزومال مغلوب رخ می‌دهند و ژنوتیپ‌های زیرین نیز باعث ایجاد تنوع بالینی منحصر به فردی می‌شوند. به عنوان مثال، بیماران با جهش‌های DOCK8 حساسیت بالایی به عفونت‌های ویروسی شدید مخاطی-پوستی، کاندیدیازیس مخاطی-پوستی و کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دارند. بیماران با کمبود PGM3 دارای ناهنجاری‌های عصبی هستند و ممکن است علاوه بر عفونت‌های ویروسی و کاندیدیایی، با واسکولیت لکوکیتوکلاستیک (LCV) نیز مواجه شوند. بیماران با جهش‌های ZNF431 از نظر فنوتیپی شبیه سندرم هایپرایمون‌گلوبولینمی E اتوزومال غالب هستند.

اختلال نادر ارثی که به دلیل اختلال در متابولیسم اسید متیل‌مالونیک (methylmalonic acid)، توانایی پردازش صحیح برخی پروتئین‌ها و لیپیدها را ندارد. این اختلال اتوزوم مغلوب (autosomal recessive) به علت جهش در ژن‌های MUT، MMAA، MMAB، MMADHC یا MCEE ایجاد می‌شود. معمولاً در اوایل دوران نوزادی هنگامی که بیمار مقادیر بیشتری پروتئین مصرف می‌کند، بروز می‌یابد. یافته‌های اولیه شایع شامل استفراغ، کم‌آبی بدن (dehydration)، بی‌حالی (lethargy)، تأخیر در رشد (developmental delay)، هیپوتونی (hypotonia)، نارسایی رشد (failure to thrive)، و هپاتومگالی (hepatomegaly) هستند. عوارض پیش‌رونده شامل دشواری در تغذیه، پانکراتیت (pancreatitis) حاد یا مزمن، بیماری مزمن کلیه (chronic kidney disease)، و ناتوانی‌های ذهنی (intellectual disabilities) می‌باشند. موارد می‌توانند خفیف یا تهدیدکننده زندگی باشند. درمان شامل یک رژیم غذایی ویژه است و در موارد شدید، ممکن است پیوند کبد و/یا کلیه مورد نیاز باشد.