آکرودرماتیت انتروپاتیک اکتسابی (Acquired Acrodermatitis Enteropathica - AAE) یک وضعیت اکتسابی است که به دلیل کمبود روی (Zinc) ایجاد می‌شود. در AAE، علائم پوستی ممکن است با ریزش مو (Alopecia) و اسهال همراه باشد، اما این تریاد کلاسیک تنها در ۲۰٪ از موارد مشاهده می‌شود. در کمبود خفیف تا متوسط، علائم بالینی شامل پلاک‌های نازک و پوسته‌پوسته‌ای است که ممکن است شبیه پسوریازیس باشد. با شدت بیشتر کمبود، علائم به صورت درماتیت پری‌اوریفیسیال، اکرال و اینترتریجینوس با ویژگی‌های اگزمایی بروز می‌کند، اما ممکن است وزیکوبولوز یا حتی پوستیولار نیز باشد. این جوش‌ها تمایل به تقارن دارند.
به نظر می‌رسد که روی برای تکثیر منظم کراتینوسیت‌ها ضروری است. علاوه بر این، کمبود روی در بافت با تولید بیش از حد سایتوکاین‌های التهابی و واسطه‌های واکنشی مرتبط است.
این بیماری در تمام گروه‌های سنی رخ می‌دهد و هیچ تمایلی به جنس خاصی ندارد.
کاهش جذب روی با مصرف ناکافی غذایی به دلیل رژیم‌های کم کالری، بی‌اشتهایی عصبی (Anorexia Nervosa)، انتخاب غذایی محدود، رژیم‌های گیاه‌خواری و رژیم‌هایی که حاوی فیتات‌های بالا هستند که روی را متصل می‌کنند (که در رژیم‌های مبتنی بر غلات که در بخش‌هایی از خاورمیانه و شمال آفریقا رایج است) مرتبط است. تغذیه کامل وریدی (Total Parenteral Nutrition - TPN) با مکمل ناکافی روی یک علت شناخته‌شده کمبود است. سوءجذب مرتبط با بیماری التهابی روده، سلیاک اسپر، فیبروز سیستیک و بسیاری از روش‌های جراحی باریاتریک نیز منجر به کمبود روی می‌شود. اسهال مزمن، همراه با بیماری مزمن کبدی و/یا کلیوی (سندرم نفروتیک)، هرکدام عوامل خطر برای کمبود هستند.
داروهایی که با کمبود روی مرتبط هستند شامل مهارکننده‌های پمپ پروتون (کاهش جذب) و دیورتیک‌های لوپ (افزایش از دست دادن) می‌شوند. برخی از مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و بلاکرهای کانال کلسیمی نیز در این زمینه نقش دارند.
یافته‌های بالینی مشابه ممکن است از آکرودرماتیت انتروپاتیک ارثی ناشی شود، یک بیماری نادر اتوزومال مغلوب که به دلیل جذب غیرطبیعی روی به علت نقص حمل‌ونقل در روده کوچک ایجاد می‌شود.