بیماری های مشابه

گاستریت (Gastritis) به التهاب معده همراه با آسیب مخاطی اشاره دارد. شایع‌ترین علل آن عبارتند از: عفونت با هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori)، مصرف داروها (مانند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا NSAIDs و آسپرین)، یا عوامل خودایمنی.

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

بیماری عروق کرونر (Coronary Artery Disease یا CAD) عموماً به تصلب شرایین (atherosclerosis) پیشرونده در شریان‌های کرونری اشاره دارد که در نهایت منجر به کاهش جریان خون به عضله قلب (myocardium) می‌شود. علل کمتر شایع انسداد شریان کرونری وجود دارد (مانند جداشدگی عروق، انقباض عروقی یا vasospasm، و التهاب عروقی یا vasculitis) که به انواع مختلفی از این بیماری منجر می‌شوند. در مراحل اولیه، بیماران بدون علامت هستند و CAD ممکن است تشخیص داده نشود یا به صورت تصادفی شناسایی شود، مانند مشاهده رسوب کلسیم در شریان‌های کرونری که نشان‌دهنده تصلب شرایین است در یک سی‌تی‌اسکن قفسه سینه. در نهایت، علائم (مانند آنژین) به دلیل ایسکمی (ischemia)، یعنی جریان خون ناکافی برای برآوردن نیازهای متابولیکی عضله قلب، ایجاد می‌شود که ممکن است به صورت حاد یا مزمن رخ دهد. ایسکمی حاد به دلیل پارگی پلاک و ترومبوز کرونری منجر به سندرم کرونری حاد (Acute Coronary Syndrome یا ACS) می‌شود که بسته به شدت و ویژگی‌های بالینی به آنژین ناپایدار، انفارکتوس میوکارد بدون بالارفتگی قطعه ST (NSTEMI) یا انفارکتوس میوکارد با بالارفتگی قطعه ST (STEMI) تقسیم می‌شود. این رویدادهای حاد به صورت جداگانه بررسی می‌شوند. پیشرفت مزمن و تدریجی معمولاً به آنژین پایدار منجر می‌شود که در آن علائم در دوره‌های نیاز متابولیکی بالاتر، مانند فعالیت بدنی، رخ داده و با استراحت بهبود می‌یابد.

ازوفاژیت (Esophagitis) یک فرآیند التهابی حاد یا مزمن است که دیواره مری (esophageal wall) را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند باعث درد قفسه سینه، سوءهاضمه (dyspepsia)، بلع دردناک (odynophagia) یا دیسفاژی (dysphagia) شود و به عوارضی مانند تنگی مری (strictures)، گیر کردن غذا (food impactions)، خونریزی گوارشی (gastrointestinal bleeding) و حتی سوراخ شدن مری (esophageal perforation) منجر شود. علل مختلفی برای ازوفاژیت وجود دارد که شامل موارد زیر می‌شود:

اختلالات حرکتی مری با عملکرد غیرطبیعی اسفنکتر فوقانی مری، اسفنکتر تحتانی مری (LES) یا بدن مری مشخص می‌شوند. این اختلالات می‌توانند منجر به بروز علائم بالینی مختلفی از جمله دیسفاژی (دشواری در بلع)، درد قفسه سینه، بیماری ریفلاکس معده به مری مقاوم به درمان (GERD)، و گیر کردن غذا شوند. اختلالات حرکتی ممکن است به صورت مجزا یا به عنوان نشانه‌ای از یک بیماری سیستمیک ظاهر شوند. چندین نوع از اختلالات حرکتی وجود دارد:

گاستروپارزیس (Gastroparesis) یک اختلال در تخلیه تأخیری معده است که ناشی از انسداد مکانیکی نمی‌باشد. بیماران مبتلا به این اختلال با علائمی مانند تهوع، استفراغ، احساس سیری زودرس، نفخ و گاهی درد شکمی مراجعه می‌کنند.

فتق هیاتال (hiatal hernia) زمانی رخ می‌دهد که سوراخ مری (esophageal hiatus) در دیافراگم گشاد شده و حفره‌ای ایجاد می‌کند که می‌تواند محتویات حفره شکمی را، به ویژه معده، در خود جای دهد. در فتق‌های بزرگتر، بخش‌هایی از روده بزرگ و کوچک نیز ممکن است از طریق سوراخ مری فتق پیدا کنند.

گاستروانتریت (Gastroenteritis) به عنوان یک بیماری حاد تعریف می‌شود که با علائمی مانند تهوع (Nausea)، استفراغ (Emesis)، و اسهال (Diarrhea) مشخص می‌شود و ممکن است با بی‌حالی (Malaise)، تب (Fevers)، و بی‌اشتهایی (Anorexia) همراه باشد. این بیماری عموماً عفونی است و در بیشتر موارد توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود (نگاه کنید به گاستروانتریت ویروسی). با این حال، برخی باکتری‌ها مانند سالمونلا (Salmonella)، کمپیلوباکتر (Campylobacter)، شیگلا (Shigella)، لیستریا (Listeria)، اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک (Enterotoxigenic Escherichia coli)، و کلستریدیوئیدس دیفیسیل (Clostridioides difficile) نیز می‌توانند موجب گاستروانتریت شوند.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کارسینوم مری (Esophageal Carcinoma) نوعی بدخیمی است که از مخاط مری منشاء می‌گیرد. این بیماری به دو نوع عمده بافت‌شناختی تقسیم می‌شود: کارسینوم سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma یا SCC) و آدنوکارسینوم (Adenocarcinoma).

سرطان معده نتیجه تبدیل بدخیم سلول‌های معده است. هشتاد و پنج درصد از سرطان‌های معده، آدنوکارسینومای معده (gastric adenocarcinomas) هستند؛ انواع دیگری از سرطان معده نیز وجود دارند که کمتر شایع هستند، مانند لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (mucosa-associated lymphoid tissue lymphoma)، لیومیوسارکوما (leiomyosarcoma)، تومورهای استرومال دستگاه گوارش (gastrointestinal stromal tumors)، و لینیتیس پلاستیکا (linitis plastica). از نظر بافت‌شناسی، سرطان‌های معده به دو نوع روده‌ای (intestinal) و منتشر (diffuse) تقسیم می‌شوند. اگرچه سرطان‌های معده می‌توانند در هر نقطه از معده رخ دهند، اما تفاوت‌های اپیدمیولوژیکی بین تومورهایی که در کاردیا (cardia) منشأ گرفته‌اند و تومورهایی که منشأ غیرکاردیایی دارند، وجود دارد. نرخ سرطان معده از زمان شناسایی و درمان هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) رو به کاهش بوده است.

سرطان پانکراس (pancreatic carcinoma) معمولاً از پانکراس برون‌ریز (exocrine pancreas) منشاء می‌گیرد و چهارمین علت مرگ ناشی از سرطان در مردان و زنان در ایالات متحده است. آدنوکارسینوم مجرایی (ductal adenocarcinoma) و زیرمجموعه‌های آن ۸۵ درصد از تمام سرطان‌های پانکراس را تشکیل می‌دهند و بقیه موارد شامل نئوپلاسم‌های کیستیک موکوزی (mucinous cystic neoplasms)، پانکربلاستوما (pancreatoblastoma)، سیست‌آدنوما سروز (serous cystadenoma)، تومورهای نورواندوکرین (neuroendocrine tumors) و نئوپلاسم‌های پاپیلاری-موکوزی درون‌مجرایی (intraductal papillary-mucinous neoplasms) هستند. سرطان پانکراس در مردان شایع‌تر از زنان است و شیوع آن با افزایش سن بیشتر می‌شود.

سندرم زولینگر-الیسون (ZES) نوعی بیماری شدید زخم معده (peptic ulcer disease) است که به دلیل ترشح بیش از حد اسید معده ناشی از آزادسازی کنترل‌نشده گاسترین (gastrin) از یک گاسترینوما (gastrinoma) ایجاد می‌شود. افزایش گاسترین منجر به تحریک بیش از حد سلول‌های انتروکرومافین-مانند (enterochromaffin-like) که ترشح‌کننده هیستامین هستند، و در نتیجه تحریک تولید اسید هیدروکلریک توسط سلول‌های پاریتال (parietal cells) می‌شود. ترشح مداوم و طولانی‌مدت اسید معده منجر به بیماری زخم معده، ازوفاژیت فرسایشی (erosive esophagitis) و اسهال می‌شود.

اسپروی گرمسیری یک سندرم شامل اسهال، کاهش وزن، سوء جذب (malabsorption) و هیستوپاتولوژی غیرطبیعی دوازدهه (duodenal) است.

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک اختلال عملکردی روده است که با درد شکم و تغییر در عادات روده، مانند یبوست یا اسهال، مشخص می‌شود و هیچ ناهنجاری قابل‌شناسایی در دستگاه گوارش ندارد. این بیماری حدود 25%-50% از مراجعات سرپایی به گوارش را شامل می‌شود و دومین علت بالای غیبت از کار در ایالات متحده است.