بیماری های مشابه

این نوع نئوپلاسم به‌ویژه در پرده پلور (شایع‌ترین نوع)، پرده صفاق، پرده پریکارد و پرده تونیکا واژینالیس دیده می‌شود و به‌طور معمول با قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آزبست (آزبستوز را نیز ببینید) همراه است. شروع بیماری تدریجی است و معمولاً سال‌ها پس از مواجهه ظاهر می‌شود. علائم کمی در مراحل اولیه دیده می‌شود، مگر این‌که به‌طور تصادفی در تصویربرداری از قفسه سینه کشف شود. مشخصات این بیماری شامل درد قفسه سینه، سرفه، تنگی نفس (دیس‌پنه)، بی‌اشتهایی و خستگی است. دیگر علائم و نشانه‌های رایج شامل درد شکمی، آسیت، تغییر شکل ناخن‌ها (کلابینگ) و اتساع شکم می‌باشد. خطر ابتلا به سرطان ریه در افراد سیگاری که در معرض آزبست قرار گرفته‌اند، به شدت افزایش می‌یابد.

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

*مراقبت فوری / تثبیت:* یک خط وریدی (IV) راه‌اندازی کرده و علائم و نشانه‌های تامپوناد قلبی (cardiac tamponade) را ارزیابی کنید. در صورت وجود و اهمیت همودینامیکی، تخلیه از طریق پریکاردیوسنتز (pericardiocentesis) یا ایجاد پنجره پریکاردیال (pericardial window) باید در اسرع وقت انجام شود.

سیروز (Cirrhosis) یک بیماری مزمن است که با فیبروز کبد همراه است. اگرچه سیروز بدون عارضه نیازی به مدیریت اضطراری ندارد، افراد مبتلا به سیروز در معرض خطر بیماری کبدی دکومپانسه (decompensated liver disease) قرار دارند که ممکن است با آسیت (ascites)، انسفالوپاتی کبدی (hepatic encephalopathy) و/یا خونریزی واریسی (variceal bleeding) مشخص شود. بیماران با سیروز دکومپانسه که به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند ممکن است دچار افت فشار خون (hypotension)، تغییر وضعیت ذهنی و خطر بالاتر عفونت باشند. محققان تفاوتی بین سیروز دکومپانسه و نارسایی حاد یا مزمن کبدی قائل شده‌اند که در دومی، نارسایی ارگان‌های خارج کبدی (extrahepatic organ failure) مشخصه است.

مجموعه‌ای از ویژگی‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماری کلیوی که با پروتئینوری شدید (heavy proteinuria)، رسوب ادراری بدون علامت (bland urinary sediment)، هیپوآلبومینمی (hypoalbuminemia) و ادم محیطی (peripheral edema) مشخص می‌شود. پروتئینوری شدید به صورت دفع پروتئین بیش از 3.5 گرم در 24 ساعت تعریف می‌شود و هیپوآلبومینمی به عنوان سطح آلبومین کمتر از 3 گرم در دسی‌لیتر در نظر گرفته می‌شود. بیماران اغلب دارای هیپرلیپیدمی (hyperlipidemia) و بیماری‌های ترومبوتیک (thrombotic disease) مرتبط هستند. بیمارانی که دارای جهش‌های از دست‌دهنده عملکرد در آنزیم سفینگوزین-1-فسفات لیاز (sphingosine-1-phosphate lyase) هستند، ممکن است نفروز (nephrosis) همراه با ایکتیوز (ichthyosis) و نارسایی آدرنال (adrenal insufficiency) داشته باشند.

ذات‌الریه ویروسی (Viral pneumonia) به معنای التهاب پارانشیم ریه به دلیل عفونت ویروسی دستگاه تنفسی تحتانی است که معمولاً توسط ویروس‌های آنفلوانزا (influenza virus)، پاراآنفلوانزا (parainfluenza virus)، ویروس سن‌سیشیال تنفسی (respiratory syncytial virus)، آدنوویروس (adenovirus)، یا متاپنوویروس (metapneumovirus) ایجاد می‌شود. پاتوفیزیولوژی دقیق این بیماری به نوع عامل بیماری‌زا وابسته است، اما اختلال در عملکرد طبیعی سلول‌های اپیتلیال و از دست دادن پاکسازی موکوسیلیاری (mucociliary clearance) شایع است.

استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، یک دیپلوی کوکسی هوازی گرم مثبت و دارای کپسول است که شایع‌ترین عامل پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia) در بزرگسالان می‌باشد. نود سروتیپ مختلف بر اساس تفاوت‌های آنتی‌ژنی در پلی‌ساکاریدهای کپسولی آن‌ها شناسایی شده‌اند.

مایکوپلاسماها (Mycoplasma) موجودات پلئومورفیک و رشته‌ای هستند. آن‌ها فاقد دیواره سلولی بوده و اندازه کوچکتری نسبت به باکتری‌ها دارند و ویژگی‌های ژنتیکی متفاوتی از آن‌ها نشان می‌دهند. در میان انواع مایکوپلاسماهایی که از دستگاه تنفسی جدا شده‌اند، مایکوپلاسما پنومونیه (Mycoplasma pneumoniae) شایع‌ترین علت بیماری است. مایکوپلاسما پنومونیه به عنوان یکی از "پنومونی‌های آتیپیک" در نظر گرفته می‌شود.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

هیپوتیروئیدیسم به کاهش هورمون تیروئید ناشی از نقصی در هر بخشی از محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید (Hypothalamic-Pituitary Axis یا HPA) گفته می‌شود.

آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis یا RA) یک بیماری سیستمیک است که در حدود ۱٪ از جمعیت بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند در بزرگسالان در هر سنی رخ دهد، اما اوج شروع آن در سنین ۵۰ تا ۷۵ سالگی است و در زنان سه برابر شایع‌تر از مردان است. RA می‌تواند در کودکان نیز رخ دهد (همچنین به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (juvenile idiopathic arthritis) مراجعه کنید). علت RA ناشناخته است، اما ژن‌های متعدد و عوامل محیطی در خطر ژنتیکی آن نقش دارند. سیگار کشیدن یک عامل خطر مهم است.

مجموعه‌ای از چرک که درون حفره شکمی قرار دارد و در نتیجه ورود یک یا چند عامل بیماری‌زا به محلی که به‌طور طبیعی درون‌شکمی و استریل است، تشکیل می‌شود.

پانکراتیت می‌تواند یک پاسخ التهابی سیستمیک شدید را القا کند، بنابراین استفاده زودهنگام و تهاجمی از مایعات وریدی (IV)، کنترل درد (اغلب با داروهای مخدر وریدی)، ضد تهوع‌ها و استراحت اولیه روده‌ای، برای درمان اولیه حیاتی است.