بیماری های مشابه

بی‌ثباتی خلفی شانه که می‌تواند شامل نیمه‌دررفتگی (subluxation) و دررفتگی (dislocation) باشد، با پارگی‌های لابروم خلفی (posterior labral tears) همراه است و یک طیف نادر از بیماری‌ها را در بر می‌گیرد. دررفتگی حاد خلفی شانه عمدتاً ناشی از ضربه بوده و نیاز به توجه فوری و جااندازی دارد. وارد کردن فشار محوری به بازویی که خم شده (flexed)، نزدیک به بدن (adducted) و به داخل چرخیده (internally rotated) است، باعث می‌شود که سر استخوان بازو از گلنوئید خلفی خارج شده و دچار دررفتگی یا نیمه‌دررفتگی شود. دررفتگی حاد خلفی همچنین می‌تواند ناشی از نیروهای مستقیم وارده به شانه جلویی باشد، مانند برخورد با داشبورد در تصادف خودرو. سایر علل شناخته شده دررفتگی حاد خلفی شانه شامل تشنج‌ها (seizures)، برق‌گرفتگی (electrocution) و افتادن بر روی دست کشیده است.

سندرم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome - TOS) مجموعه‌ای از علائم پیش‌رونده است که به علت فشار بر شبکه بازویی (brachial plexus) و/یا عروق ساب‌کلاوین (subclavian vessels) بین دنده اول و ترقوه ایجاد می‌شود. شیوع این سندرم در ایالات متحده بین ۳ تا ۸۰ مورد در هر ۱۰۰۰ نفر است و معمولاً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد.

جدایی مفصل آکرومیوکلاویکولار (Acromioclavicular یا AC) که به طور غیررسمی به عنوان جدایی شانه شناخته می‌شود، یک آسیب نسبتاً شایع است که حدود ۹٪ تا ۱۲٪ از آسیب‌های کمربند شانه‌ای را شامل می‌شود. مکانیسم آسیب معمولاً ضربه مستقیم از سقوط بر روی قسمت جانبی شانه با بازوی جمع شده است که اغلب در فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهد.

*تاریخچه و ارائه کلاسیک:* این وضعیت ممکن است با درد در ناحیه شانه ظاهر شود، اما اغلب درد به بخش جانبی بازو در ناحیه دلتوئید محدود می‌شود. پارگی ناشی از آسیب تروماتیک (مانند سقوط یا دررفتگی شانه) معمولاً با درد حاد و محدودیت حرکت همراه است، اما پارگی‌های مزمن ممکن است دارای دوره‌ای تدریجی و آغاز آهسته علائم باشند. بسته به درجه پارگی، بیماران ممکن است نشانه‌هایی از ضعف و محدودیت در دامنه حرکتی فعال شانه (ROM) نشان دهند. بیماران اغلب گزارش می‌دهند که در انجام کارهای بالای سر یا کارهای تکراری و بلند کردن اشیاء با بازوهایی که از بدن دور هستند (فعالیت‌های نوع کشیدن) دچار مشکل هستند.

شکستگی‌های پروگزیمال هومروس (proximal humerus fractures) بیشتر در جمعیت سالمندان رخ می‌دهد که معمولاً ناشی از افتادن از سطح زمین در شرایط پوکی استخوان (osteoporosis) یا کاهش تراکم استخوان (osteopenia) است. با این حال، این شکستگی‌ها می‌توانند در بیماران جوان‌تر نیز به دلیل ضربات با انرژی بالا رخ دهند.

دلایل / مکانیزم‌های آسیب معمولی: کتف یا استخوان شانه در بخش خلفی قفسه سینه قرار دارد و بخش جانبی این استخوان، قسمت گلنوئید (glenoid) مفصل شانه است. کتف به شدت توسط بافت نرم محافظت می‌شود؛ بنابراین، بیشتر شکستگی‌های کتف نیاز به نیروی قابل توجهی دارند. حدود ۸۸٪ از این شکستگی‌ها در مکانیزم‌های با انرژی بالا رخ می‌دهند و اغلب با آسیب‌های تهدیدکننده زندگی همراه هستند. بررسی دقیق برای جلوگیری از نادیده گرفتن این تشخیص بسیار حیاتی است، زیرا تشخیص شکستگی کتف می‌تواند تا ۱۲.۵٪ مواقع به دلیل آسیب‌های همراه و منحرف‌کننده، از جمله آسیب‌های سر، ستون فقرات یا قفسه سینه، از دست رفته یا به تأخیر بیفتد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: سندرم گیرافتادگی شانه (Shoulder impingement syndrome) یا گیرافتادگی زیرآکرومیال (subacromial impingement)، زمانی رخ می‌دهد که بافت نرم داخل مفصل شانه به دام افتاده و تحریک می‌شود. این وضعیت اغلب به دلیل تحلیل رفتن عضلات گرداننده شانه (rotator cuff) ناشی از افزایش سن، استفاده بیش از حد، میکروتروما و کاهش اکسیژن‌رسانی (hypoxia) ایجاد می‌شود. با این حال، علل دیگری مانند بورسیت زیرآکرومیال (subacromial bursitis)، تندینوز (tendinosis)، تندینیت کلسیفیه (calcific tendonitis)، استخوان آکرومیال (os acromiale)، استخوانی شدن لیگامان کوراکوآکرومیال (coracoacromial ligament ossification)، استئوفیت‌های آکرومیال قدامی، آرتریت مفصل آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular joint arthritis) با استئوفیت‌های تحتانی، یا مورفولوژی نوع III آکرومیون نیز می‌توانند موجب این سندرم شوند.

علت شانه یخ‌زده (Frozen Shoulder) ناشناخته است، اما با بیماری‌هایی همچون دیابت نوع ۱ (Type 1 Diabetes Mellitus) و بیماری‌های تیروئید مرتبط بوده است. این عارضه می‌تواند پس از آسیب‌های تروماتیک به مفصل، بی‌حرکتی مفصل یا مداخلات جراحی رخ دهد؛ با این حال، مکانیزم اصلی آن ایدیوپاتیک (Idiopathic) است.

"علل / مکانیزم آسیب‌دیدگی معمولی: تاندونیت پروگزیمال عضله دو سر بازویی (proximal biceps tendonitis) یکی از علل شناخته شده درد قدامی شانه است.

آرتروپاتی روتاتور کاف (rotator cuff arthropathy)، که به عنوان آرتروپاتی پارگی کاف (cuff tear arthropathy) نیز شناخته می‌شود، حالتی از شانه است که به دلیل تغییرات دژنراتیو (degenerative) پیشرونده در غضروف مفصلی (articular cartilage) پس از پارگی کاف روتاتور (rotator cuff tear) به وجود می‌آید. آرتروپاتی روتاتور کاف با سه ویژگی مشخص می‌شود: